De Helena’s

Vanaf Maart 2020 tot Oktober 2020 hebben we slechts 4 maal kunnen repeteren i.v.m. de Corona. In Oktober kregen we te horen dat onze drummer Frans Heerink ernstig ziek was. Op 8 november 2020 hebben we op verzoek van Frans Heerink nog één keer samen gespeeld en op 23 november is hij overleden. Sinds die tijd hebben we nog niet weer gerepeteerd en daarmee willen we nu weer beginnen.

Vorige week deelde onze saxofonist Roland Urban mee dat hij stopt met muziek maken omdat zijn fysieke toestand hem dat onmogelijk maakt. Uiteraard vinden wij het ontzettend jammer maar begrijpen het volledig en wij danken hem voor de 50 jaar dat hij bij de Helena’s heeft gespeeld. Wij zullen hem ontzettend missen maar we weten zeker dat hij nog regelmatig bij de repetities zijn gezicht zal laten zien.

Uit bovenstaande valt al op te maken dat de Helena’s doorgaan met muziek maken en daarmee voldoen we aan de wens, die Frans Heerink ons heeft gevraagd, om toch alsjeblieft door te gaan.

Uiteraard weten wij dat we nog vele hobbels moeten overwinnen en we zullen beide mannen ontzettend missen maar wij vinden een weg om onze muzikale hobby te blijven uitoefenen en daarmee blijven de Helena’s bestaan.

Similar Posts

  • Bryhado Orchestra

    Het Bryhado Orchestra is een uitvloeisel van de band The Bryhado’s. Deze band speelde vroeger veel bij de Kei in Oldenzaal, Bays in Reutum en later ook in Duitsland bij Schiewink in Uelsen. Helaas kennen we niet de namen van de muzikanten maar wellicht is er een lezer die ons daaraan kan helpen. 

  • The Little Stars

    De onderstaande foto dateert alweer van meer dan 52 jaar geleden. In 1967 opgericht in Langeveen. Voor veel mensen is deze foto een mooie herinnering uit lang vervlogen tijd of denken aan hun trouwdag waar deze band de muziek heeft verzorgd.

  • Jimmy Jemain & The Rapiers

    Afgelopen donderdag zijn we bij de Bond in Oldenzaal naar een optreden geweest van Jimmy Jemain & The Rapiers. Dit een een tribute band die de Muziek speelt van Cliff Richard & The Shadows. Het was een geweldig optreden waarbij de muziek tot in de puntjes werd nagespeeld. Het was heerlijk om te horen hoe o.a. de ouderwetse nagalm weer ruimschoots aanwezig was. Wij hebben genoten en waanden ons weer in de zestiger en zeventiger jaren. Wij hebben uiteraard een CD gekocht van deze band waarvan u hierbij het nummer Please don’t tease hoort. Deze Engelse band toert nog tot 13 december door Nederland dus misschien kunt u nog kaartjes bemachtigen.

  • The Leftovers

    Afgelopen donderdag zijn we naar Kingpop in Vasse geweest en hebben geluisterd naar de band The Leftovers. De band bestaat uit van links naar rechts uit Bassist Henk Veldhuis; Gitarist Tom Kamphuis, Zanger Rob Engbers, Drummer Mark Boerrigter en solo gitarist Leo Bossink. Ze maken muziek van o.a. The Rolling Stones, The Cream, Foo Fighters, Blur, White Stripes, AC/DC en Pearl Jam. In deze formatie spelen ze nog maar 3/4 jaar maar de kwaliteit is goed. Op de vraag hoe ze bij de naam The Leftovers kwamen was het antwoord;”we zijn allemaal een overblijfsel van andere bands”. 

     

  • Wencke Myhre

    Wenche Myhre, ook wel Wencke Myhre, (Oslo, 15 februari 1947) is sinds de jaren zestig een succesrijke Noorse schlagerzangeres met hits in het Noors, Duits en Zweeds.

    Nadat Myhre in 1960 een talentenwedstrijd in Oslo won, kreeg ze van liedjesschrijver Arne Bendiksen een platencontract.

    In 1963 maakte ze haar televisiedebuut in de film Elskere. Sindsdien staat ze steeds in de spotlights. Voor haar lied Gi meg en Cowboy till mann (dat eerst door Gitte gezongen werd in het Duits, Ich will ‘nen Cowboy als Mann) onder begeleiding van Horst Wende en zijn studio/sessie muzikanten kreeg ze haar eerste gouden plaat.

    In 1964 was Myhre de drijfveer achter een inzamelingsactie waarvan de opbrengst naar een kinderziekenhuis in de Gazastrook zou gaan. Hier leerde ze haar eerste man kennen, Torben Friis-Møller. Met hem heeft ze drie kinderen: Kim (1971), Dan (1973) en Fam (1975).

    Voor het wereldkampioenschap skiën in 1966 zong ze het lied Vinter og sne. Datzelfde jaar won ze het Schlagerfestival met Beiß nicht gleich in jeden Apfel. Hiermee had ze eindelijk haar doorbraak op de Duitse markt, nadat ze een jaar eerder met Sprich nicht drüber als tweede was geëindigd. Er volgden nog hits en in 1968 vertegenwoordigde ze West-Duitsland op het Eurovisiesongfestival met Ein Hoch der Liebe, waarmee ze op de zesde plaats eindigde. Eind jaren 60 behoorde ze tot de absolute topartiesten en tieneridolen in Duitsland. Ze won vier Bravo-Otto’s (1966: brons, 1967: goud, 1968: goud, 1969: zilver). Ze kwam veel op de Duitse televisie en trad op met andere grootheden als Udo Jürgens en Peter Alexander. In 1970 had ze een bescheiden hit met Er hat ein knallrotes Gummiboot, dat later wel uitgroeide tot een carnavalsklassieker.

    In 1974 kreeg ze een eigen televisieprogramma. In 1980 trouwde ze voor de tweede maal, dit keer met de succesvolle Duitse regisseur Michael Pfleghar. Twee jaar later kreeg ze met hem haar vierde kind, Michael. Pfleghar pleegde in 1991 zelfmoord. Een jaar later nam Myhre opnieuw deel aan de Melodi Grand Prix in haar thuisland, maar werd daar derde.

    Myhre woont in een dorpje dicht bij Oslo en ze treedt nog regelmatig op. In 2004 begon ze een show met twee andere Scandinavische schlagersterren: Gitte Hænning en Siw Malmkvist. Ze trokken door heel Duitsland.

    In 2009 deed Myhre in Noorwegen opnieuw een gooi naar het Songfestival. Haar lied Alt Har En Mening Nå bleef echter steken in de voorronde.

    Bron: Wikipedia 

     

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *