Neil Leslie Diamond (New York, 24 januari 1941) is een Amerikaanse zanger en liedjesschrijver. Hij is bekend van nummers als Sweet Caroline, I Am… I Said, Girl, You’ll Be a Woman Soon, Song Sung Blue, Beautiful Noise enYou Don’t Bring Me Flowers, een duet met Barbra Streisand. Daarnaast acteerde hij in een film, The Jazz Singer uit 1980, die hem de hit Love on the Rocks opleverde. Hij schreef ook nummers die bekend werden vanwege hun uitvoering door een andere artiest, waaronder I’m a Believer (The Monkees) en Red Red Wine (UB40).
Onderstaande foto hebben we al eerder geplaatst maat we kenden niet alle namen en hadden ook geen verdere informatie.
Via Jan Wigger (de bassist van de band) kregen we onderstaande informatie.
Super mooi dat je THE MELODY SWINGERS van toen op jullie site hebben gezet .We zijn begonnen in 1964 met bruiloften en partijen. Maar al spoedig kwamen de dansavonden om de andere week bij Franken Volmerink (MANS) en Geuke in Deurningen . Hier hebben we ongeveer 3 jaar gespeeld. Daarna naar Duitsland Muller in Emsburen en Link in Nordhorn en DIKA in Markelo. In 1969 zijn we begonnen bij Kothman in Oldenzaal super tijd ongeveer 5 jaar gespeeld. We zijn door gegaan tot 1981 toen zijn we uit elkaar gegaan allemaal in verschillende bandjes. Sinds ongeveer 4 jaar spelen we weer samen en Alie is er al weer 2 jaar bij. Misschien is het wel mooi om samen een avond te organiseren.
Op de foto staat de volgende bezetting: Nathalie (Alie Nijland) zang ,Willem Losbroek orgel, Jan Wigger bas, Jan Weldink drums, Ruddy Bakker guitar.
Wij danken Jan voor zijn reactie en wie weet valt er in de toekomst iets te organiseren.
Gisteren lazen we in de Twentsche Courant – Tubantia het droeve bericht dat de zanger van de dialect band Zand, Zeep & Soda is overleden, Ter na gedachtenis aan hem draaien we deze week het nummer Sjikkerfrits.
Afgelopen vrijdag 09-03-2018 weer eens naar “de Smid” oftewel Arends in Lattrop geweest voor een optreden van de “The Cast in the House band”. Het was een zeer gezellige avond waar bijna alle Cats nummers werden gespeeld. Je kon heel goed zien dat alle Duitse en Nederlands muzikanten er veel zin in hadden. het was te horen dat alle muzikanten hun sporen in de muziek al verdiend hebben en nu zijn samengekomen om de de Cats hits weer nieuw leven in te blazen.
Orkest 3 Watt deze week op de voor pagina. We zouden graag meer willen vertellen van dit trio maar we weten niet wie het zijn en waar ze vandaan komen. Ook de onderstaande kaarten geven geen enkele informatie. Mocht u iets weten over dit trio dan horen we het graag.
De groep werd in 1967 opgericht door Robbie van Leeuwen, die naar eigen zeggen bij The Motions aan zijn plafond was gekomen en een groep wilde neerzetten waarmee hij internationaal meer kansen zag. Van Leeuwen rekruteerde de groepsleden uit diverse hoeken van de Haagse beatscene en koos in eerste instantie voor een zanger, Barry Hay, die net The Haigs had verlaten. Hay bedankte echter en Van Leeuwen sprak de historische woorden: “Hier zul je nog spijt van krijgen”. Uiteindelijk werd Fred de Wilde ( ex. Hu and The Hilltops ) de zanger en werd er een lp voor Polydor opgenomen. Het album was net als de eerste single Love is in the air matig succesvol.
Een jaar later stapte Shocking Blue over naar het pas opgerichte Pink Elephant-label van Dureco. De eerste plaat die op dat label uitkwam, was Lucy Brown Is Back in Town. De single deed het aardig in de Top 40. Toen De Wilde halverwege 1968 een oproep kreeg voor militaire dienst, besloot Van Leeuwen dat hij zijn groep wilde vervolledigen met een zangeres. In eerste instantie werd gedacht aan Annet Hesterman, maar zij bleek net een contract met een andere manager te zijn aangegaan en bedankte. Later was ze nog korte tijd de zangeres van de Groningse Ro-d-Ys. In Loosdrecht stuitten Van Leeuwen en manager Cees van Leeuwen op Mariska Veres, die daar optrad met The Motowns tijdens een feestje van de Golden Earring. Via haar moeder werd het contact gelegd.
Shocking Blue werd de eerste Nederlandse groep die een nummer 1-hit in de Billboard Hot 100 van de Verenigde Staten behaalde met de single Venus.
De groep had nog vele andere hits voordat zij in 1975 uit elkaar gingen. In 1979 werd een poging tot een reünie gedaan, maar die duurde maar twee jaar. Shocking Blue herrees in een nieuwe samenstelling in 1993 met Mariska Veres, maar zonder Robbie van Leeuwen. Deze formatie bleef optreden tot aan het overlijden van Mariska Veres in december 2006.
De groepsleden door de jaren heen:
Fred de Wilde (zang) (tot de herfst van 1968)
Mariska Veres (zang) (vanaf de herfst van 1968)
Robbie van Leeuwen (gitaar, sitar en zang)
Cor van der Beek (drums) (overleden op 2 april 1998)
Klaasje van der Wal (basgitaar) (tot 1972, overleden op 12 februari 2018)
Henk Smitskamp (basgitaar) (vanaf 1972)
Leo van de Ketterij (extra gitarist in de jaren 1970 – 1971)
Martin van Wijk (gitaar) (vanaf 1973)
Wim Voermans (basgitaar) (november 1984 – oktober 1986)
Jan Pijnenburg (drums) (april 1985 – oktober 1986)
