Belasting

Een kippenkweker zit in zijn stamcafé  naast een vrouw en bestelt een glas champagne. De vrouw kijkt op en zegt: ‘Kijk nu, ik bestelde ook net een glas  champagne.’ ‘Wat een toeval’, zegt de man, ‘want dit is een speciale dag voor mij. Ik heb iets te vieren.’ ‘Voor mij is het ook een speciale dag en ik ben ook aan het vieren, zegt de vrouw.’ ‘Wat een toeval,’ zegt de man. Als ze klinken vraagt hij : ‘En wat ben jij aan het vieren ?’ ‘Wel, mijn echtgenoot en ik proberen al lang een kind te krijgen en vandaag vertelde mijn dokter dat ik zwanger ben.’ ‘Wat een toeval’, zegt de man. ‘Ik ben een kippenkweker’. Jarenlang waren mijn kippen onvruchtbaar maar vandaag zijn ze eindelijk bevruchte eieren beginnen leggen.’ ‘Dat is groot nieuws’, zegt de vrouw ‘En hoe werden je kippen vruchtbaar ?’

‘Ik veranderde van haan.’ antwoordt hij.

Zij lacht eens . . . . . . . en zegt : ‘Wat een toeval “….

Twee zestigers praten met elkaar over ouder worden. Zegt Jan: “Het probleem bij vrouwen is dat ze weigeren te aanvaarden dat ze ouder worden. Ze gebruiken allerlei trucjes om het te verbergen.” “Jij hebt het bij het rechte eind” zegt Piet. “Ik ken een middel om hen te ontmaskeren. Als je wilt weten of je vrouw hardhorig wordt ga dan op tien meter van haar vandaan zitten en stel een vraag. Als ze niet antwoordt ga je op vijf meter afstand zitten en stel de vraag opnieuw, dan op twee meter en tenslotte op 1 meter.” Jan vindt het een schitterend idee en thuis gekomen neemt hij meteen de proef op de som. Terwijl vrouw lief in de tuin de was ophangt gaat hij op een tiental meter van haar vandaan zitten en vraagt: “Schat, wat eten we deze middag?” Er komt geen antwoord. Hij verkleint de afstand met ongeveer de helft en stelt de vraag opnieuw: “Schat, wat eten we deze middag?” Er komt geen antwoord. Hij komt nog dichterbij zitten en vraagt: “Schat, wat eten we deze middag?” Opnieuw geen antwoord. Hij begrijpt er helemaal niets van, gaat naast haar staan en vraagt luid en klaar: Schat, wat eten we deze middag?” De vrouw draait zich om, kijkt hem geërgerd aan en antwoordt: “Voor de vierde keer, kip met frieten!”

• Een muntstukje van 20 cent sterft en gaat naar de hemel. Daar aangekomen verbaast ze zich over de feestelijke ontvangst die haar te beurt valt. Alle engelen en Sint-Pieter begroeten haar met een hartelijke handdruk en drie dikke kussen en ze krijgt de beste plaats op de mooiste VIP-wolk. Ze krijgt daarbovenop ook nog eens twee persoonlijke butlers die haar bedienen als een koningin, en haar op haar wenken bedienen. Weinig later sterft een biljet van 500 euro en komt ook aan in de hemel. Maar het onthaal is duidelijk veel minder warm. Een van de engelen kijkt even op van zijn schrijfwerk en wijst dan het biljet van 500 koeltjes een plaats op een klein oncomfortabel grijs wolkje. Iedereen laat hem links liggen en niemand spreekt tegen hem. En dat terwijl iedereen zich de benen van onder het lijf loopt voor het muntje van 20 cent. Na een tijdje stelt het 500 euro-biljet toch de vraag aan Sint-Pieter: “Sint-Pieter, hoe komt het dat het stuk van 20 cent een vorstelijke behandeling krijgt en ik, het biljet van 500 euro, zo stiefmoederlijk behandeld word?” Sint-Pieter antwoordt droogjes :”Tja… we hebben U ook niet vaak gezien tijdens de mis.”

Een aap komt een café binnen en maakt een salto. Zegt de barman: ‘Waar heb je dat geleerd?’ Zegt de aap: ‘In het circus!’ Er komt nog een aap binnen en die maakt ook een salto. Zegt de barman weer: ‘Waar heb je dat geleerd?’ Zegt de aap: ‘In het circus!’ Dan komt er nog een aap binnen en die maakt een driedubbele salto met schroef. De barman zegt: ‘Laat me raden, dat heb je zeker ook in het circus geleerd?’ Zegt de aap: ‘Nee, ik struikelde over de deurmat”.

Een echtpaar was boodschappen aan het doen en de hele stad was vol met winkelende mensen. Lopend door het winkelcentrum en kijkend naar de etalages blikte de vrouw ineens verwonderd opzij om te ontdekken dat ze haar man nergens meer zag. Ze wist dat ze nog veel te doen hadden en werd erg kwaad. Ze rommelde in haar handtas om haar mobieltje te zoeken, toen ze het gevonden had belde ze haar man en vroeg hem waar hij toch gebleven was. Haar man antwoordde kalm: “Liefste, herinner jij je die juwelierszaak nog waar we 5 jaar geleden waren en waar je helemaal verliefd werd op die diamanten halsketting die we toen helaas niet konden betalen, ik vertelde je toen ook dat ik hem eens op een dag voor je zou kopen”. De ogen van de vrouw vulden zich met tranen, ze begon zacht te huilen en terwijl ze een snik probeerde te onderdrukken fluisterde ze: “Ja, die juwelierszaak herinner ik me zeker nog”.

“Wel”, zei hij, “ik zit in ‘t café er naast !”