Begin de dag met een lach:

Uit het niets werd er gisteren keihard op de deur geklopt: “politie open maken, anders stampen we de deur in”. Ondanks dat ik nog half van de kaart ben hoor ik wel dat ze het menen. Verstandig dat ik ben, trek ik vlug een broek en shirt aan, en maak ik de deur open. En jaah hoor, hebben ze een huiszoekingsbevel. —“goedemorgen mevrouw, er zijn vermoedens dat er op deze locatie een hennepplantage aanwezig is, nu willen wij graag even rondkijken”.. “Moet dat met zoveel herrie?” Maarre, doe je ding, en maak niet teveel rotzooi aub. Oooow, en als je bij de laatste stal bent, moet je mij even roepen, dat is er eentje met een gebruiksaanwijzing, die maak ik wel voor je open..” Blijkbaar was ie nu op zijn pikkie getrapt want hij trekt meteen een A4 uit zijn binnenzak.. “Zie jij dit huiszoekingsbevel? Hiermee heb ik toegang tot al jouw ruimtes, en heb ik jouw hulp nergens voor nodig. Als het echt nodig is, heb ik hier zelfs binnen no-time 10 man met sloop gereedschap.” Nu moest ik echt mijn best doen om me in te houden. “Snap ik meneer, maar dat gaat niet nodig zijn hoor, als je de staldeur naar beneden drukt moet ie zonder problemen open gaan.” Maar ik zou zeggen: leef je uit, en dan ga ik nu een bakje koffie doen.” Vervolgens zit ik lekker aan mijn keukentafel een bakje koffie te drinken, zie ik die strepenjager rennen alsof zijn leven er van af hangt. “Help help, er zit een stier achter mij aan..

Omdat bij een bakje koffie een peuk hoort, steek ik een peuk op en schreeuw vervolgens:

“IK ZOU HEM DAT HUISZOEKINGSBEVEL LATEN ZIEN”..

Twee dagen voor kerst belt een vader zijn Nederlandse dochter in Australië op. Hij zegt: “Ik zal maar gelijk met het slechte nieuws beginnen. Je moeder en ik hebben besloten om op eerste Kerstdag te gaan scheiden. Na 40 jaar huwelijk vinden we het mooi genoeg geweest en we hebben ervoor gekozen om nu voor ons zelf te kiezen.”
De dochter enigszins, van haar a propos is even stil en reageert vervolgens: “Wat? Zomaar op eens? Dat kan niet! Ik kom naar jullie toe om er over te praten en jullie zullen zien dat er een oplossing is. Scheiden gaat niet gebeuren. Ik weet zeker dat mijn broer in Canada er net zo over denkt.”
“Heb je hem al ingelicht hierover?” vraagt ze aan haar vader.
De vader antwoord: “Nee, ik heb jou eerst gebeld. In Canada is het nu nacht, hij ligt vast te slapen.”
De dochter: “Ik zal hem wel bellen zodra hij wakker is, we stappen allebei op het eerstvolgende vliegtuig en we praten dit stomme besluit van jullie nog eens goed door.”
De vader stemt toe en hangt de telefoon op.
Vervolgens zegt hij tegen zijn vrouw: “Het is gelukt! De kinderen komen hiernaartoe met Kerst en ze betalen hun tickets zelf!”

Een priester rijdt in zijn auto langs een nonnetje dat op de stoep loopt. Hij geeft haar een lift.
Terwijl zij in stapt valt haar habijt open en laat zij een prachtig lang been zien.
De priester kan zich niet beheersen en legt zijn hand op haar dij.
De non kijkt hem aan en zegt vriendelijk: “Denk aan psalm 129, vader.”
De priester trekt verschrikt zijn hand weg en verontschuldigt zich.
Maar na een tijdje wordt de verleiding toch te groot en hij legt weer zijn hand op haar dij.
“Denk aan psalm 129,” zegt het nonnetje opnieuw.
“Sorry, zuster, het vlees is zwak”, zegt de priester.
Bij het klooster aangekomen, stapt de non uit en glimlacht veelbetekenend naar de priester. Die rent naar zijn cel en slaat de bijbel open op psalm 129, en leest: “Gaat voort en zoek, omhoog en verder omhoog, want daar is de glorie.”

Moraal:
Houd altijd goed je kennis op peil, anders mis je fantastische kansen.

De pastoor gaat bij het oude vrouwtje:
– “Waarom kom je niet meer naar de kerk?”
– “Mijn jas is te lelijk en versleten.”
– “Onze lieve heer kijkt alleen naar de binnenkant van de mensen, vrouwke!”
– “Ja, maar de voering is ook vol gaten!”

• Om half vier ‘s nachts ging de telefoon bij Frits. Moeizaam kwam hij uit bed en vond op de tast de telefoon. “Spreek ik met meneer Van Rensburg?” vroeg een boze stem aan de andere kant van de lijn. “Ja, inderdaad,” mompelde Frits. “Met Smit van de overkant. Ik bel even om te zeggen dat het geblaf van uw hond me gek maakt. Laat hem alstublieft onmiddelijk ophouden.” De volgende nacht om drie uur ging de telefoon bij Smit. “Hallo?” mompelde hij slaperig. “Meneer Smit, met Van Rensburg van de overkant.” “Om drie uur ‘s nachts? Bent u gek geworden?” “Meneer Smit, ik bel even om te zeggen dat ik geen hond heb.