Cliff Richard & the Shadows

De vorige week hebben we geschreven over Cliff Richard en daarom zijn deze week the Shadows aan de beurt.

The Shadows is een instrumentale muziekgroep, actief vanaf de jaren 50 van de 20e eeuw tot het begin van de 21e eeuw. Als band legden ze de basis voor de klassieke bandbezetting, bestaande uit een sologitaar, een slaggitaar, een basgitaar en drums.

In 1958 trokken de zestien jaar oude Hank B. Marvin en Bruce Welch van Newcastle naar Londen om aan een muziekwedstrijd deel te nemen.

De manager van Cliff Richard ontdekte hen in de Two I’s Coffee Bar, destijds het mekka van de Londense muziekscene, en bood hun een contract aan om Cliff, die intussen met de hit Move it uit 1958 in Engeland bekendheid kreeg, te begeleiden. Later sloten Jet Harris (basgitarist) en Tony Meehan (drummer) zich bij hen aan. Ze vormden een band onder de naam The Drifters en brachten snel een single uit, met daarop twee vocale nummers: Feelin’ Fine en Don’t be a Fool with Love.

Toen de Amerikaanse groep The Drifters zich verzette tegen het gebruik van hun naam in de Verenigde Staten, veranderden zij die in The Shadows.

Toen Jerry Lordan hen een melodie aanbood kwam hun carrière pas echt van de grond. Apache stond in Engeland gedurende vijf weken op de eerste plaats en werd een wereldhit, behalve in de Verenigde Staten, waar men de groep te saai vond maar een coverversie wel scoorde. Kon-TikiWonderful LandDance On en Foot Tapper waren de vier volgende nummer 1-hits in Engeland. Behalve de vier Shadows, moet ook zeker Norrie Paramor genoemd worden. Paramor was een dirigent, songwriter en een arrangeur die zijn invloed deed gelden op bijvoorbeeld het nummer “Wonderful Land”. Veel later trok de band Cliff Hall aan, die op synthesizer de orkestpartijen voor zijn rekening nam.

In september 1961 werd drummer Tony Meehan vervangen door Brian Bennett. In april 1962 verliet Jet Harris de groep voor Brian Locking (overleden op 8 oktober 2020)[1]. Toen Locking in april 1963 voorrang gaf aan zijn religieuze werk, voegde een zeer getalenteerde basgitarist zich bij de groep: John Rostill. Deze zou tot 1969 deel uitmaken van The Shadows. Bruce Welch werd in 1969 tijdelijk vervangen door de toetsenist Alan Hawkshaw.

Jet Harris en Tony Meehan zouden nog zo’n vier jaar als duo optreden en zelfs twee Britse nummer 1-hits in The Shadows-stijl scoren. Meehan kwam in 2005 op 62-jarige leeftijd om het leven als gevolg van een val in huis; Harris overleed in 2011.

Rostill schreef enkele zeer succesvolle composities. Hij kon het succes ervan niet meer meemaken. Toen Welch hem in zijn studio opzocht bleek Rostill daar te zijn overleden door een overdosis aan barbituraten. Hij werd opgevolgd door Alan Jones, en later door Mark Griffiths.

The Shadows vertegenwoordigden het Verenigd Koninkrijk met Let Me Be the One op het 20e Eurovisiesongfestival, op 22 maart 1975 in Stockholm, Zweden. Van de 19 deelnemende landen won Nederland met het nummer Ding-a-dong uitgevoerd door Teach-In.

Na hun Engelse hit Ghost riders in the sky (1980) werd het allengs stiller aan het hitsinglefront. Wel verscheen er elk jaar een album, dat steeds zeer hoog in de hitlijsten terechtkwam. De groep bewerkte in die tijd bekende hits. Hank Marvin vertolkte die op zijn zo karakteristieke wijze. Alan Jones is op veel van die opnamen te horen op bas en voornoemde Cliff Hall op toetsen. Eind 1990/begin 1991 viel het doek definitief. Hank Marvin ging solo toeren en bracht solo-cd’s uit. Waarschijnlijk onder druk van de talloze fans en het naderend 45-jarig jubileum besloten de heren nog eenmaal als The Shadows een “final tour” te maken.

In 2004 gingen ze op tournee door het Verenigd Koninkrijk met een reeks van 37 concerten (The Final Tour) om op die manier een 45 jaar durende carrière af te sluiten. Wegens het grote succes kreeg de concertreeks een vervolg in 2005 met in totaal 27 optredens in Denemarken, Zweden, Noorwegen, Finland, IJsland, Nederland, Frankrijk, Duitsland, België en het Verenigd Koninkrijk. Hank Marvin woont sinds november 1986 in het Australische Perth en heeft daar een eigen studio, genaamd “Nivram Studios”. (‘Nivram’ is een anagram: de letters ‘Marvin’ omgekeerd gespeld.)

Naar aanleiding van het 50-jarige artiestenjubileum gingen Cliff Richard en The Shadows gezamenlijk een tournee maken door Europa, Australië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika. Deze vond plaats van eind september 2009 tot een stuk in 2010.

Similar Posts

  • Assorti

    Een trio uit Hengelo en omgeving staat deze week in de schijnwerpers. Als U weet wie de muzikanten zijn dan horen we dat uiteraard erg graag.Assorti 1a Assorti 1b

  • Vulcano’s

    Onlangs kregen wij bijgaande foto’s van de Vulcano’s. De enigste muzikant die wij kennen is Henry ten Berge, die daarvoor bij de Helena’s en Follow Me heeft gespeeld. Mocht u de andere muzikanten kennen dan horen wij dat graag op dehelenas@gmail.com.

  • The Galleons

    Van Stanny Goossens kregen het volgende verhaal:

    In de jaren 1960 hadden wij een beatgroep genaamd The Galleons. ( Dat was ruim voor de periode dat ik bij de Migra’s zat waar ik de kans kreeg om beroepsmuzikant te worden. ) Wij maakten toen nummers van The Beatles / The Stones / Stepping wolf / Cliff Richard en ook The Shadows / The Jumping Juwels  etc. etc.

    Ook wij hadden lange haren zoals elk Beat-orkest toen ter tijd had! Aangezien een van onze gitaristen in dienst moest lagen wij met ons orkest even stil. Daar The Locomotions uit het plaatsje Gemert  (die wij heel goed kenden) een aanbod kregen om in Duitsland in Ruhrort  bij Duisburg bij Tante Olga voor twee maanden in een maand – argument  te komen optreden werd geen nee gezegd. Maar omdat de sologitarist / zanger van de Locomotions ( Harry Slits ) om de een of andere redenen niet meekon werden wij: Henk Kahlert zanger van de Galleons en ik als solist gevraagd ! Wij grepen dat avontuur met twee handen aan. Inderdaad hebben wij daar twee maanden gewerkt. Ons loon was toen 300,= D mark per week met gratis inwoning. In die tijd enorm veel geld maar bij terug komst in Holland was alles op!

    Wilt u meer van Stanny lezen kijk dan ook op www.roaringsixtees.nl

    Op de foto staat Stanny links achter.

  • Mazzel

    Dit viertal speelt onder de naam Mazzel liedjes uit de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw.

    Onderstaand artikel over deze band hebben wij gevonden in de Tubantia van augustus 2017.

    ‘En ik heb je voor het eerst ontmoet, daar bij die waterkant…’ Het liedje van Eddy Christiani – en later De Havenzagers – klinkt door het restaurant van woon-zorgcentrum de Eeshof. Mevrouw Wieffer zingt genietend mee. “Helemaal geweldig, zo’n muziekmiddag”, zegt de 87-jarige Eeshof-bewoonster. “Zij zongen zojuist over de waterkant maar ik heb mijn man ontmoet bij Twickel in Delden. Toen het bandje net zong ‘Ik vroeg of jij me kussen wou’, dacht ik daar weer aan terug. Op Twickel kreeg ik ook mijn eerste zoentje. Het liefst zou ik gaan dansen maar ik heb last van mijn heup waardoor ik het niet meer durf.” Mevrouw Nijland (93) is het roerend eens met haar buurvrouw: “Ik hoop dat ze vaker komen.” ‘Ze’ is de band Mazzel. Een onlangs opgerichte viermansformatie met Hans Holtkamp op de accordeon, Johan Geerdink als gitarist, Henk Nijhoff als bassist en Jan Tooren achter het drumstel. “Johan ken ik al jaren”, vertelt Hans Holtkamp. ,,Via onze zoons kwamen we weer met elkaar in contact. Ik wist dat er onder senioren belangstelling was voor oude liedjes en besprak dit met Johan. Het plan was om als duo te gaan optreden voor ouderen in woon-zorgcentra en verpleeghuizen. Om hen een mooie middag te bezorgen met ‘oude’ muziek”, legt hij uit. “Als we zo een bijdrage kunnen leveren aan hun leefgenot, is het voor ons geslaagd.”

    Passende naam

    Johan Geerdink zit samen met Henk Nijhoff en Jan Tooren in de band The Baselines en vertelde over het idee. Nijhoff bleek hetzelfde plan te hebben maar kon geen muzikanten vinden. Zo kwamen ze bij elkaar. “Al met al is het dus puur mazzel dat we elkaar gevonden hebben. Over een passende naam hoefden we dan ook niet lang na te denken.”

    Aftasten

    De try-out is hun eerste optreden met dit repertoire. “We zien dat veel mensen meezingen of meedeinen maar het is ook aftasten waar we mensen een plezier mee doen. De fysieke- en mentale gesteldheid van het publiek varieert. Communiceren is daarom niet altijd mogelijk. Dan moet je als muzikanten afgaan op lichaamstaal”, is zijn ervaring als muzikant. 

     

  • Dick

    Vorige weekend waren er in Ootmarsum het hele weekend artiesten die belangeloos optraden voor het Glazen huis. Op zaterdag was het zanger Dick die een optreden verzorgde. Gezien de hoge leeftijd van Dick kunnen we alleen maar diep respect hebben voor zijn optreden. Hij bracht Nederlandse en Duitse gezelligheids muziek ten gehore en aan het aanwezige publiek te zien viel dit zeer in de smaak. Dick 1a Dick 1b

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *