Cliff Richard & the Shadows

De vorige week hebben we geschreven over Cliff Richard en daarom zijn deze week the Shadows aan de beurt.

The Shadows is een instrumentale muziekgroep, actief vanaf de jaren 50 van de 20e eeuw tot het begin van de 21e eeuw. Als band legden ze de basis voor de klassieke bandbezetting, bestaande uit een sologitaar, een slaggitaar, een basgitaar en drums.

In 1958 trokken de zestien jaar oude Hank B. Marvin en Bruce Welch van Newcastle naar Londen om aan een muziekwedstrijd deel te nemen.

De manager van Cliff Richard ontdekte hen in de Two I’s Coffee Bar, destijds het mekka van de Londense muziekscene, en bood hun een contract aan om Cliff, die intussen met de hit Move it uit 1958 in Engeland bekendheid kreeg, te begeleiden. Later sloten Jet Harris (basgitarist) en Tony Meehan (drummer) zich bij hen aan. Ze vormden een band onder de naam The Drifters en brachten snel een single uit, met daarop twee vocale nummers: Feelin’ Fine en Don’t be a Fool with Love.

Toen de Amerikaanse groep The Drifters zich verzette tegen het gebruik van hun naam in de Verenigde Staten, veranderden zij die in The Shadows.

Toen Jerry Lordan hen een melodie aanbood kwam hun carrière pas echt van de grond. Apache stond in Engeland gedurende vijf weken op de eerste plaats en werd een wereldhit, behalve in de Verenigde Staten, waar men de groep te saai vond maar een coverversie wel scoorde. Kon-TikiWonderful LandDance On en Foot Tapper waren de vier volgende nummer 1-hits in Engeland. Behalve de vier Shadows, moet ook zeker Norrie Paramor genoemd worden. Paramor was een dirigent, songwriter en een arrangeur die zijn invloed deed gelden op bijvoorbeeld het nummer “Wonderful Land”. Veel later trok de band Cliff Hall aan, die op synthesizer de orkestpartijen voor zijn rekening nam.

In september 1961 werd drummer Tony Meehan vervangen door Brian Bennett. In april 1962 verliet Jet Harris de groep voor Brian Locking (overleden op 8 oktober 2020)[1]. Toen Locking in april 1963 voorrang gaf aan zijn religieuze werk, voegde een zeer getalenteerde basgitarist zich bij de groep: John Rostill. Deze zou tot 1969 deel uitmaken van The Shadows. Bruce Welch werd in 1969 tijdelijk vervangen door de toetsenist Alan Hawkshaw.

Jet Harris en Tony Meehan zouden nog zo’n vier jaar als duo optreden en zelfs twee Britse nummer 1-hits in The Shadows-stijl scoren. Meehan kwam in 2005 op 62-jarige leeftijd om het leven als gevolg van een val in huis; Harris overleed in 2011.

Rostill schreef enkele zeer succesvolle composities. Hij kon het succes ervan niet meer meemaken. Toen Welch hem in zijn studio opzocht bleek Rostill daar te zijn overleden door een overdosis aan barbituraten. Hij werd opgevolgd door Alan Jones, en later door Mark Griffiths.

The Shadows vertegenwoordigden het Verenigd Koninkrijk met Let Me Be the One op het 20e Eurovisiesongfestival, op 22 maart 1975 in Stockholm, Zweden. Van de 19 deelnemende landen won Nederland met het nummer Ding-a-dong uitgevoerd door Teach-In.

Na hun Engelse hit Ghost riders in the sky (1980) werd het allengs stiller aan het hitsinglefront. Wel verscheen er elk jaar een album, dat steeds zeer hoog in de hitlijsten terechtkwam. De groep bewerkte in die tijd bekende hits. Hank Marvin vertolkte die op zijn zo karakteristieke wijze. Alan Jones is op veel van die opnamen te horen op bas en voornoemde Cliff Hall op toetsen. Eind 1990/begin 1991 viel het doek definitief. Hank Marvin ging solo toeren en bracht solo-cd’s uit. Waarschijnlijk onder druk van de talloze fans en het naderend 45-jarig jubileum besloten de heren nog eenmaal als The Shadows een “final tour” te maken.

In 2004 gingen ze op tournee door het Verenigd Koninkrijk met een reeks van 37 concerten (The Final Tour) om op die manier een 45 jaar durende carrière af te sluiten. Wegens het grote succes kreeg de concertreeks een vervolg in 2005 met in totaal 27 optredens in Denemarken, Zweden, Noorwegen, Finland, IJsland, Nederland, Frankrijk, Duitsland, België en het Verenigd Koninkrijk. Hank Marvin woont sinds november 1986 in het Australische Perth en heeft daar een eigen studio, genaamd “Nivram Studios”. (‘Nivram’ is een anagram: de letters ‘Marvin’ omgekeerd gespeld.)

Naar aanleiding van het 50-jarige artiestenjubileum gingen Cliff Richard en The Shadows gezamenlijk een tournee maken door Europa, Australië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika. Deze vond plaats van eind september 2009 tot een stuk in 2010.

Similar Posts

  • Follow Me

    Deze week het trio “Follow Me” wat ontstaan is uit “de Helena’s”. De leden van de band zijn Bennie Lenferink, Keyboard en Accordeon en Zang; Henri ten Berge, Basgitaar en Zang en Edwin Timmers, Drum en Zang.

  • Die Steier Twins

    Afgelopen vrijdag hadden wij een feestje en ter ere van de jarige waren “Die Steier Twins”  uit Borne uitgenodigd om de gasten met hun Harmonica’s op te wachten en muzikaal te begroeten. Als deze nu 13 jarige broers Gigengack met het zelfde plezier blijven spelen dan zullen we beslist vaker van hun horen.  Als U meer over deze jongens willen weten kijk dan even op hun website www.steiertwins.nl.

     

    Op verzoek van Franco en Ferry hebben wij de foto weggehaald op 13-09-2013. Na enige correspondentie is ons niet duidelijk geworden wat de reden is. Ze schrijven dat er geen reclame voor hun gemaakt hoeft te worden. Ondanks het wat vreemde verhaal respecteren wij hun vraag. 

     
  • Die Beliebten Teddy’s

    Op 29 december kreeg ik onverwachts maar zeer welkom bezoek van Waldemar (Sohni) Mätzke uit Lage.  In korte tijd heeft hij veel verteld over zijn verleden als muzikant en in welke band hij heeft gespeeld zoals o.a. Alexis, Sunflower en Die Beliebten Teddy’s. Deze laatste band speelde in dezelfde tijd bij Schiewink in Uelsen als wij De Helena’s. Wij speelden om de 14 dagen op zaterdag en Die Beliebten Teddy’s spelden de andere weken op zondag. We hebben afgesproken dat ik binnenkort naar Lage ga en een bezoek breng aan Sohni Mätzke om nog meer muzikale verhalen te horen en nog wat foto’s te scoren. Later komen wij hier zeker op terug.

    Vlnr: Peter Dobbrunz; Elektronisch Akkordeon, Detlef Mätzke,  Sohni Mätzke; Gitaar, Fritz Schulz; Drum

  • The Silver Wings

    Deze week the formatie “The Silver Wings” op herhaling op deze site. Eerder hebben we al aandacht besteed aan deze band en ook is ons “The Story Off….” toegestuurd door Gerard Wigger. Deze kunt u nog steeds vinden op deze site. De bezetting van deze band was : Ben Oude Mulders, saxofoon, zang; Gerard Wigger, begeleidingsgitaar, zang; Gerard Löbker, drums, zang; Harry Bruns, bas; Ben Senger, orgel en zang.

  • Heintje

    Hendrik Nicolaas Theodoor (Hein) Simons (Heerlen, 12 augustus 1955) is een Nederlands zanger die als kinderster in de jaren zestig bekend is geworden onder de naam Heintje.

    Hij zingt in het Nederlands, Duits, Engels en Afrikaans. Zijn bekendste nummer is wellicht “Mama“. Andere grote hits zijn: Ich bau’ dir ein SchlossHeidschi BumbeidschiIch sing ein Lied für dichIk hou van HollandOma’tje liefOma so lieb en Jij bent de allerbeste.

    De ontdekker van Heintje was Addy Kleijngeld, die ook bijna alle composities voor zijn rekening nam, en tevens al zijn platen produceerde. Tijdens een talentenjacht in partycentrum “Het Streeperkruis” te Schaesberg zong Heintje Simons een hit van Robertino Loreti, genaamd Mama en sleepte hiermee de eerste prijs in de wacht. Naar aanleiding hiervan werd Kleijngeld door Willy Alberti getipt en reisde hij af naar Bleijerheide, een plaats in de gemeente Kerkrade, waar de ouders van Heintje een horecagelegenheid (De Hanni-Bar aan het Dr. Ackensplein) exploiteerden. De vader van Heintje was een voormalig mijnwerker die wegens een stoflong uit de mijnbouw ontslagen was en via de horeca zijn hoofd boven water trachtte te houden.

    Heintje zong voor bij Kleijngeld en kreeg een contract bij CNR Records. De eerste plaatopnames (o.a. Mama) vonden plaats in het Bavohuis in Amsterdam.

    Hein(tje) Simons speelde tussen 1968 en 1971 een rol in een zestal Duitstalige films. Hij scoorde twee nummer 1-hits in zowel de Nederlandse Top 40 als de Single Top 100, beide in 1968: Ich bau’ dir ein schloss (27 weken in de Top 40 / 18 weken in de Single Top 100), en hit van het jaar 1968 in beide jaarlijsten) en Heidschi Bumbeidschi (13 weken in de Top 40 / 11 weken in de Single Top 100). In 1970 stond Heintje zelfs in de Amerikaanse Billboard 200 met de albums You are the best of all en I’m your little boy.

    Nadat hij in 1972 voor het laatst een hit scoorde in Nederland met Meine liebe für dich, wist hij, op een kleine opleving in 1978 na, alleen nog succes te halen in Duitsland.

    In september 2014 kwam Simons na 41 jaar met een nieuw Nederlandstalig album dat maar liefst dertien weken in de Album Top 100 stond. In 2015 genoot hij grote populariteit in China.

    Rond zijn 60e verjaardag op 12 augustus 2015 was er zoveel media-aandacht in heel Europa dat mede hierdoor de song Luchtkasteel van zijn album Thuis zelfs even de nummer 1-positie bezette in de Nederlandse iTunes Download Top 100. In 2017 was er het album ‘Heintje und Ich’, waarin Hein Simons in duet is met de jonge Heintje. Het album haalde de gouden status in Duitsland. Ook de biografie ‘Ich war Heintje’, van Jan Adriaan Zwarteveen was een groot succes in drie Duitstalige landen Zwitserland, Oostenrijk en Duitsland.

    Simons treedt nog steeds op en maakt jaarlijks een nieuwe cd.

    Na zijn vroege jeugdjaren met zijn ouders in Bleijerheide bij Kerkrade in de Nederlandse provincie Limburg woonde hij in zijn late jeugdjaren met zijn ouders in Neu-Moresnet, een deelgemeente van Kelmis in het Duits taalgebied van de Belgische provincie Luik. Omdat Bleijerheide juist tegen de Duitse grens lag geraakte hij in zijn jonge jaren naast het Limburgs en het school-Nederlands ook vertrouwd met het Duits.

    Simons trouwde in 1981 op 26-jarige leeftijd met zijn zeven jaar jongere jeugdvriendin. Ze hebben drie kinderen. In 2014 zijn ze gescheiden.

    Hij werkte voor de Belgischer Rundfunk en woont in Moresnet, een deelgemeente van Blieberg (Plombières) eveneens in de provincie Luik.

    Van Simons zijn wereldwijd meer dan 46 miljoen platen verkocht. Hiervoor kreeg hij 45 gouden platen, alsook twee platina en een diamanten plaat (destijds dienden er 250.000 stuks verkocht te worden om goud te behalen). Een jaar na het begin van zijn carrière kreeg Simons een onderscheiding (7 gouden platen) voor de verkoop van 10.000.000 stuks. Bij het wegvallen van de Berlijnse Muur bleek dat er ook nog eens 13 miljoen platen zijn verkocht in het Oostblok, daarmee komt de teller op ruim 60 miljoen verkochte geluidsdragers wereldwijd te staan.

    Bron: Wikipedia

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *