Overlijden

Deze week ontvingen wij 2 berichten van overleden muzikanten. Het eerste bericht hebben wij ontvangen van Jos Jambor. De informatie ging over toetsenist Albert Borkent uit Hengelo. Hij is afgelopen Vrijdag 4-9-2020 overleden op 82 jarige leeftijd. Albert speelde zijn hele leven lang al piano, orgel en accordeon. Hij speelde bij diverse formaties. Bijgevoegd een visitekaartje van hem in de tijd dat hij deel uit maakte van ‘Combo A LA CARTE’. Hij speelde ook nog een tijdje bij de Quinn zangers in Borne.

Het tweede bericht bericht is gestuurd door Marinus Bekking. Deze informatie ging over Frits Oosterkamp uit Holten. Hij is dinsdag 08-09-2020 overleden op 76 jarige leeftijd. Hij was de drummer van het Saturnus Quintet.

Wij wensen de nabestaanden veel sterkte bij het verwerken van het verlies.

Similar Posts

  • We’re Smoking

    We’re Smoking op de voorgrond deze week. We weten de voornamen maar hun achternaam en plaats waar ze vandaan komen weten we helaas niet. Informatie is altijd welkom.

  • Conny Vink

    Tijdens een optreden van Conny Vink moesten The Little Stars haar begeleiden. Na afloop schreef ze onderstaande kaart speciaal voor Gerard, en hij bloosde ervan……

  • Die Steier Twins

    Afgelopen vrijdag hadden wij een feestje en ter ere van de jarige waren “Die Steier Twins”  uit Borne uitgenodigd om de gasten met hun Harmonica’s op te wachten en muzikaal te begroeten. Als deze nu 13 jarige broers Gigengack met het zelfde plezier blijven spelen dan zullen we beslist vaker van hun horen.  Als U meer over deze jongens willen weten kijk dan even op hun website www.steiertwins.nl.

     

    Op verzoek van Franco en Ferry hebben wij de foto weggehaald op 13-09-2013. Na enige correspondentie is ons niet duidelijk geworden wat de reden is. Ze schrijven dat er geen reclame voor hun gemaakt hoeft te worden. Ondanks het wat vreemde verhaal respecteren wij hun vraag. 

     
  • Wencke Myhre

    Wenche Myhre, ook wel Wencke Myhre, (Oslo, 15 februari 1947) is sinds de jaren zestig een succesrijke Noorse schlagerzangeres met hits in het Noors, Duits en Zweeds.

    Nadat Myhre in 1960 een talentenwedstrijd in Oslo won, kreeg ze van liedjesschrijver Arne Bendiksen een platencontract.

    In 1963 maakte ze haar televisiedebuut in de film Elskere. Sindsdien staat ze steeds in de spotlights. Voor haar lied Gi meg en Cowboy till mann (dat eerst door Gitte gezongen werd in het Duits, Ich will ‘nen Cowboy als Mann) onder begeleiding van Horst Wende en zijn studio/sessie muzikanten kreeg ze haar eerste gouden plaat.

    In 1964 was Myhre de drijfveer achter een inzamelingsactie waarvan de opbrengst naar een kinderziekenhuis in de Gazastrook zou gaan. Hier leerde ze haar eerste man kennen, Torben Friis-Møller. Met hem heeft ze drie kinderen: Kim (1971), Dan (1973) en Fam (1975).

    Voor het wereldkampioenschap skiën in 1966 zong ze het lied Vinter og sne. Datzelfde jaar won ze het Schlagerfestival met Beiß nicht gleich in jeden Apfel. Hiermee had ze eindelijk haar doorbraak op de Duitse markt, nadat ze een jaar eerder met Sprich nicht drüber als tweede was geëindigd. Er volgden nog hits en in 1968 vertegenwoordigde ze West-Duitsland op het Eurovisiesongfestival met Ein Hoch der Liebe, waarmee ze op de zesde plaats eindigde. Eind jaren 60 behoorde ze tot de absolute topartiesten en tieneridolen in Duitsland. Ze won vier Bravo-Otto’s (1966: brons, 1967: goud, 1968: goud, 1969: zilver). Ze kwam veel op de Duitse televisie en trad op met andere grootheden als Udo Jürgens en Peter Alexander. In 1970 had ze een bescheiden hit met Er hat ein knallrotes Gummiboot, dat later wel uitgroeide tot een carnavalsklassieker.

    In 1974 kreeg ze een eigen televisieprogramma. In 1980 trouwde ze voor de tweede maal, dit keer met de succesvolle Duitse regisseur Michael Pfleghar. Twee jaar later kreeg ze met hem haar vierde kind, Michael. Pfleghar pleegde in 1991 zelfmoord. Een jaar later nam Myhre opnieuw deel aan de Melodi Grand Prix in haar thuisland, maar werd daar derde.

    Myhre woont in een dorpje dicht bij Oslo en ze treedt nog regelmatig op. In 2004 begon ze een show met twee andere Scandinavische schlagersterren: Gitte Hænning en Siw Malmkvist. Ze trokken door heel Duitsland.

    In 2009 deed Myhre in Noorwegen opnieuw een gooi naar het Songfestival. Haar lied Alt Har En Mening Nå bleef echter steken in de voorronde.

    Bron: Wikipedia 

     

  • Climax

    Het duo Climax deze week op de voorpagina. Wie iets meer over dit duo kan vertellen nodigen wij uit om dit met ons te delen via helenas@ziggo.nlClimax 2b Climax 2c

  • Corry & de Rekels

    Corry en de Rekels was een Nederlandse muziekgroep rond zangeres Corry Konings. De groep is vooral bekend van de hit Huilen is voor jou te laat.

    In 1968 werd Corry Konings ontdekt door Ries Brouwers. Konings was destijds zeventien jaar en werkzaam als kapster. Daarnaast zong ze al twee jaar bij de groep De Mooks. Een lokale platenhandelaar had haar horen zingen en haar voorgesteld aan Pierre Kartner. Konings zong op dat moment bij het dansorkest De Rekels dat bestond uit gitarist Jacques Wagtmans, bassist-sologitarist André de Jong, accordeonist Jos van Zundert en drummer Kees Dekkers. Konings werd in 1973 vervangen door Hanny (Hanny en de Rekels), die later een succesvolle solocarrière zou uitbouwen onder de naam Hanny. De eerste single die Corry en de Rekels in 1969 uitbrachten was Vaarwel, ik zal geen traan om je laten en kwam in de Veronica Top 40 tot de 22e plaats. In Vlaanderen bereikte het zelfs de zesde plaats. De tweede stem in het nummer wordt ingezongen door Pierre Kartner. Dit zou hij bij alle singles van Corry en de Rekels blijven doen. Na Mijn stil verdriet kwam in 1970 het grote succes met Huilen is voor jou te laat. Dat nummer kwam tot #5 in de Top 40 en stond 42 weken genoteerd, wat voor die hitlijst destijds een record was. Het record hield ruim 43 jaar stand, totdat Pharrell Williams het in 2014 verbrak met zijn single Happy. In de Hilversum 3 Top 30 stond Huilen is voor jou te laat 19 weken genoteerd en kwam het tweemaal opnieuw binnen in de lijst. In datzelfde jaar werd drummer Kees Dekkers vervangen door Frans Castelijn hij werd in 1972 opgevolgd door drummer Rob Kraak.

    Corry en de Rekels hadden daarna nog hits met Rozen die bloeienZonder het te weten, het kerstnummer Hoog daar aan de hemelIgorowitsch en Dagen en nachten. In 1972 verliet Konings De Rekels om een succesvolle solocarrière te beginnen. Tot 1988 trad ze op onder de naam Corry en daarna onder haar volledige naam: Corry Konings. Haar grootste solohits waren Ik krijg een heel apart gevoel van binnenAdios amor en Mooi was die tijd.

    Toen Konings in 2004 35 jaar in het vak zat, organiseerde ze een reünie met De Rekels. Naar aanleiding van deze reünie verscheen het album Na 35 jaar met nieuwe nummers geschreven door Pierre Kartner, Henk van Broekhoven, Jheron van der Heijden en andere bekende tekstschrijvers. Het rekelssoundje was nog steeds duidelijk aanwezig. In 2007 verscheen een dvd met oude en nieuwe fragmenten van Corry en de Rekels en Konings’ solocarrière.

    De leden van de oorspronkelijke band waren Corry Konings (1969-1972), Jacques Wagtmans (1969-1972), André de Jong (1969-1972), Jos van Zundert (1969-1972), Rob Kraak (1971-1972), Kees Dekkers (1968-1969) en Frans Castelijn (1969-1971). Deze waren allen op enig moment deel van de reünieband.

    Bron: Wikipedia

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *