Jan & Zwaan is een accordeon duo uit Drenthe. Schoenenverkoopster Zwaantje van de Belt-Pieters (Hollandscheveld, 17 mei 1945) en stukadoor Jan van de Belt ((Zuidwolde, 29 september 1941) zijn 45 jaar lang actief in het Nederlandstalige genre en bekend van de hits Ik Zoek Een Meisje (1979) en Het Dorpsfeest (1980). Het duo treedt voor het eerst op in 1961, dan nog onder de naam The Menghini’s, vernoemd naar de Italiaanse accordeonbouwer Menghini. In eerste instantie spelen ze voornamelijk in de Noordelijke en Oostelijke provincies. Na hun single Veronica (1973), opgenomen naar aanleiding van het verdwijnen van de gelijknamige radiopiraat, volgt de rest van Nederland en speelt het duo ook regelmatig op vakantiebestemmingen als Mallorca, Torremolinos, Zell Am See en Vipetino. In 1980 ontvangt het duo een gouden LP voor hun album Jan & Zwaan. Ze worden in deze periode op drums begeleid door vrachtwagenchauffeur Barteld Kok (1947) uit het Drentse De Wijk, soms afgewisseld door Hilbert Kuyer. Op 15 april 2007 vieren Jan & Zwaan hun 45-jarige artiestenjubileum in Zaal Hofsteenge te Rolde, met gastoptredens van onder anderen Lucas & Gea, Koos Alberts, Arne Jansen, Jacques Herb en Imca Marina. Het is dan al een paar maanden bekend dat Zwaantje ernstig ziek is. Ze overlijdt op 21 oktober 2010 op 65-jarige leeftijd in ziekenhuis Bethesda te Hoogeveen.
Bijgaande foto uit 1973 is van het “Saturnus Quintet”. De namen van alle bandleden zijn ons niet bekend maar er zullen vast wel muzikanten of fans van het “Saturnus Quintet” zijn die ons dat kunnen vertellen.
The Buffoons zijn ontstaan in 1966 uit The White Rockets. De oorspronkelijke leden waren:
Hilco ter Heide (zang, compositie)
Gerard van Tongeren (zang, gitaar)
Ely van Tongeren (sologitaar, zang)
Maarten Assink (drums, zang)
Bob Luiten (basgitaar, zang)
Benny de Groot (toetsen, zang)
De eerste single uit 1967 Tomorrow is another day/My world fell down (twee nummers van de Engelse The Ivy League) haalde een 8e plaats in de hitparade.
Het jaar 1968 was een topjaar voor de band: It’s the end werd nummer 4 in de hitlijsten en ook de singles Sister Theresa’s East River Orphanage, Lovely Loretta, en Goodbye my love haalden de Veronica Top 40 en de Parool Top 20. De eerste LP Lookin’ Ahead verkocht goed. In 1969 leek het tij te keren. De groep kwam nog wel in de publiciteit door een bezoek aan John Lennon tijdens diens bed-in met Yoko Ono in het Hilton Hotel in Amsterdam, maar de singles van The Buffoons haalden de hitlijsten niet meer.
De Groot werd vervangen door Jack van Rossum (o.a. voormalig lid van de indorock-groep The Crazy Rockers). Binnen een jaar werden ook Assink en Luiten vervangen. De nieuwe drummer was Boy Brostowsky (ook voormalig lid van The Crazy Rockers) en gitarist Don Biesbroek (die in Pee White & The Magic Strangers had gespeeld) verving Ely van Tongeren die nu basgitarist werd.
In 1973 had de band een grote hit met My girl Donna van Ritchie Valens (nummer 3 in de Top 40 en nummer 4 in de Daverende 30). Ook de twee volgende singles Arizona en Let it be me kwamen in de Top 20. Daarna scoren The Buffoons geen hits meer.
Tijdens een Europese tour van The Beach Boys werd voorgesteld dat The Buffoons voor het voorprogramma zouden zorgen. Dat ging niet door toen men van oordeel was dat The Buffoons het repertoire van The Beach Boys beter zongen dan The Beach Boys zelf.
Na het succes
In 1979 werd de band opgeheven. Hilco ter Heide stort zich op zijn studie Engels en de overige leden begonnen andere muzikale projecten.
In 1990 besloten de gebroeders Van Tongeren met Henk Bruinewoud en Joop Walkot een band te beginnen onder de naam The New Buffoons. Deze naam werd later gewijzigd in The Buffoons. In 1994 werd Joop Walkot vervangen door Toon Oude Bos. In 1998 sloot Koos Wiekenkamp zich aan bij de band. Toen binnen korte tijd Gerard van Tongeren een hersenbloeding kreeg (2003) en Ely van Tongeren een hartinfarct (2004) leek het einde van de band nabij. Gerard beëindigde zijn muzikale loopbaan, maar Ely besloot in 2006 de draad weer op te pakken. Oud-leden Jack van Rossum, Boy Brostowsky en Don Biesbroek sloten zich bij hem aan. De nieuwe bezetting werd gecompleteerd door Henk Hager (Diesel) en Fokke Openty (uit de Rotterdamse band The Free).
Nadat Jack van Rossum in 2007 de band verliet besloot Ely van Tongeren The Buffoons definitief op te heffen. Er bleef ondertussen wel een band in Twente e.o. optreden onder de naam The Buffoons, maar hierin speelde geen enkel oorspronkelijk Buffoon-lid. Eind 2008 deed Ely van Tongeren met de originele leden Maarten Assink en Hilco ter Heide, aangevuld met Bo Moelker een eenmalig optreden tijdens de openingsweken van het Nationaal Muziekkwartier in Enschede.
In de zomer van 2015 kondigden The Buffoons op hun website aan dat ze op 25 oktober 2015 zouden optreden tijdens Twente Rock met de bezetting Hilco ter Heide, Ely van Tongeren, Maarten Assink, Don Biesbroek en Skip van Rooij, dezelfde formatie als op de single Silver Queen uit 1975, maar zonder Gerard van Tongeren, die na zijn hersenbloeding niet meer kon zingen. Medio september werd aangekondigd dat het optreden door ziekte niet kon doorgaan.
New Four was een Nederlandse popgroep die vooral bekendheid geniet door Meisje, ik ben een zeeman. De popgroep bestond uit Henny Weymans, Koos van de Kimmenade, Harry van Lierop en Wim Verberne. Deze laatstgenoemde overleed in 2004.
De popgroep werd in 1968 opgericht in Mierlo. In 1971 had New Four een hit met Geef me tien minuten. Andere Nederlandse Top 40 hits waren Zomertijd – wintertijd (1973), Meisje, ik ben een zeeman (1980) en Halverwege Amsterdam en Bremerhaven (1981). In 2005 brachten zij de single Kan het zijn dat ik verliefd ben uit. In 2009 werd de popgroep opgeheven.
Oorspronkelijk heette de band The Thunderballs, maar in 1972 werd de naam veranderd in The Dutch Boys. Het repertoire bestond voornamelijk uit komische, vrolijke nummers. De nummers werden hoofdzakelijk gezongen in het Drents dialect. Jans Hoogeveen, Henk de Roo en Cor Maatje traden in het begin alleen in Zuid-Oost Drenthe op. Zij traden in de beginperiode in etablissementen op waar ze als bezoeker niet naar binnen mochten, omdat er een minimum leeftijd van 18 jaar gold. De groep kreeg in 1980 landelijke bekendheid met het nummer Eppo. Een optreden in ‘Op volle toeren’ bij de TROS was het gevolg. Hun single Boer Harms werd een hit. The Dutch Boys stond met dit nummer in 1982 op nummer 9 in de Nationale hitparade en tiende in de Top 40. Ook in Belgie bleef het trio niet onopgemerkt. Na het succes van Boer Harms besloten de leden van de Dutch Boys om beroepsmuzikant te worden. In 1983 traden zij niet alleen in Nederland en België op, maar ook in Duitsland en op Mallorca. In 1988 stapte Henk de Roo uit de band. Douwe Buiter verving hem. In 1994 stopte Cor Maatje en werd opgevolgd door Henk van der Glas. Na 25 jaar besloot The Dutch Boys om het aantal optredens langzaam af te bouwen. De band verkocht de apparatuur en de vrachtwagen. Jans Hoogeveen legde zijn werk als beroepsmuzikant neer. Maar eind oktober 2007 stond The Dutch Boys toch weer op het podium in Hellendoorn. Ook tijdens het Carnaval van 2008 traden zij regelmatig op. In de zomer van 2008 trad The Dutch Boys weer op in Hellendoorn, maar nu tijdens het “helders fees”. De bandleden waren: Jans Hoogeveen, Henk de Roo (tot 1988, daarna Douwe Buiter), Cor Maatje (tot 1994, daarna Henk van der Glas), Mark Maatje (tot 1994, daarna Ferry Roosien ), Ben Mohlman (tot 2012), en Youri Wessels (tot 2013). Bovenstaande tekst is gekopieerd uit Wikipedia.
