Waterput

• Belt een verzekeringsman op naar zijn cliënt. Neemt een klein meisje de telefoon op, waarop de man vraagt of hij haar vader mag spreken. Antwoordt het meisje fluisterend: “Dat gaat niet, die is bezig.” Dus de verzekeringsman vraagt haar naar haar moeder. Antwoord het meisje weer fluisterend: “Die is ook bezig.” “Nou, misschien is dan je oudere broer of zus thuis?” Zegt het meisje weer fluisterend door de telefoon: “Die zijn ook allebei bezig.” Nou die verzekeringsman denkt ook bij zichzelf; wat voor een huishouden heb ik nu weer aan de lijn. Dus hij vraagt het meisje maar wat ze eigenlijk aan het doen zijn. Waarop het meisje weer fluisterend antwoord: “Ze zijn mij aan het zoeken.”

Gait heeft het over een dief die bij hem thuis ingebroken had.

• Ja  mijn vrouw lag al in bed, toen ze de voordeur hoorde opengaan.

Ze haalde haar deegrol tevoorschijn en begon hem links en rechts zodanig te slaan dat hij onmiddellijk weer de straat op vluchtte.

• Nou, dat is moedig. Jouw vrouw is voor geen kleintje vervaard, zeg!

Wat deed jij ondertussen?

• Ik? Niks, ik was nog niet thuis.

Ze dacht dat ik het was.

Twee dagen voor kerst belt een vader zijn Nederlandse dochter in Australië op. Hij zegt: “Ik zal maar gelijk met het slechte nieuws beginnen. Je moeder en ik hebben besloten om op eerste Kerstdag te gaan scheiden. Na 40 jaar huwelijk vinden we het mooi genoeg geweest en we hebben ervoor gekozen om nu voor ons zelf te kiezen.”
De dochter enigszins, van haar a propos is even stil en reageert vervolgens: “Wat? Zomaar op eens? Dat kan niet! Ik kom naar jullie toe om er over te praten en jullie zullen zien dat er een oplossing is. Scheiden gaat niet gebeuren. Ik weet zeker dat mijn broer in Canada er net zo over denkt.”
“Heb je hem al ingelicht hierover?” vraagt ze aan haar vader.
De vader antwoord: “Nee, ik heb jou eerst gebeld. In Canada is het nu nacht, hij ligt vast te slapen.”
De dochter: “Ik zal hem wel bellen zodra hij wakker is, we stappen allebei op het eerstvolgende vliegtuig en we praten dit stomme besluit van jullie nog eens goed door.”
De vader stemt toe en hangt de telefoon op.
Vervolgens zegt hij tegen zijn vrouw: “Het is gelukt! De kinderen komen hiernaartoe met Kerst en ze betalen hun tickets zelf!”

“Deze trein is erg traag”, merkt de Chinese toerist op. “In China zijn treinen erg snel. De taxichauffeur negeert hem nog steeds. Als ze in Parijs aankomen, zien ze mensen rondlopen. “Deze mensen lopen heel langzaam”, merkt de Chinese toerist op. “In China lopen mensen heel snel.” De taxichauffeur negeert hem nog steeds. Uiteindelijk komen ze aan bij het toeristenhotel. “Wat is de meterstand ?”, vraagt de toerist. “200 euro”, antwoordt de taxichauffeur. “Het is gek”, antwoordt de Chinese toerist. “In Frankrijk rijden bussen langzaam, treinen langzaam en mensen lopen langzaam. Hoe komt het dat de meter het enige is dat hier zo snel werkt ? De taxichauffeur haalt zijn schouders op en antwoordt:

“Deze meter is uiteraard wel in China gemaakt.”

Ergens in de gemeente Dinkelland staat een groepje gemeente medewerkers een sigaretje te roken aan een bloemenperkje waar ze onkruid moeten wieden.

Op de rugzijde van hun werkkledij staat het stadswapen van Dinkelland geborduurd.

Een man uit het westen komt voorbij en fronst de wenkbrauwen.

Enigszins geïntrigeerd door dit beeld, vraagt de westerling:

“Waarom staat het stadswapen op uw werkkleding?”

Waarop de arbeiders antwoorden : “Dat is onze sponsor.”

Er komt een man op een fiets aangereden, vanuit België, Nederland binnen. Op de bagagedrager een zak met zand. Nederlandse douanebeambte: “Heeft u iets aan te geven?” Zegt de Belg: “Nee.” Douane: “Een Belg die niets smokkelt, asjemenou, wat heeft u dan in die zak?” Zegt de Belg: “Zand.” Tijdens de controle blijkt dat het inderdaad om zand gaat. Een week lang komt de man elke dag met zijn fiets bij de grens met een zak op de bagagedrager. Op de 8e dag wordt de douanebeambte toch wantrouwend. Douane: “Wat vervoert u in die zak?” Zegt de Belg: “Zand.” Douane: “Mmmmm, even kijken.” Deze keer wordt het zand gezeefd. Uitslag: alleen maar zand. Elke dag passeert de man met zijn fiets en een zak de grens. Na twee weken wordt het de douanier toch te bont en hij stuurt het zand naar een laboratorium voor nader onderzoek. Resultaat: het is alleen maar zand! Na twee verdere maanden van zandtransport houdt de douaneman het niet meer uit en hij zweert: “Ik geef u zwart op wit dat ik u niet zal aangeven, maar ik voel aan mijn klompen dat u iets smokkelt. Wat is het?” De man antwoordt: “Zoals u ziet, ik vervoer slechts een kleine hoeveelheid zand.”. De Nederlander is gefrustreerd en woedend en laat zich overplaatsen naar een andere grensovergang, specialiseert zich in zandsoorten en smokkeltrucs en het leven gaat verder. Na vijftien jaar wordt hij gepensioneerd en de dag nadien gaat hij de fietsende Belg bezoeken. “Nou zeg, luister eens. Jij hebt m’n leven grondig vergald, ik ben nu met pensioen, jij hebt gewonnen. Wil je me nou is precies vertellen wat jij eigenlijk smokkelde?!” 

De Belg: “Fietsen!”