Jan Boezeroen

Jan Boezeroen, pseudoniem van Johnny Goverde (Geboren in Steenbergen, 2 oktober 1933), is een Nederlands artiest, die vooral in de jaren zeventig en de jaren tachtig succes heeft gehad. De doorbraak had hij in 1970 met het nummer “de fles”. 

Similar Posts

  • Orion Combo

    Van Betsie Kienhuis-Egberts ontvingen wij bijgaande foto van het Orion Combo. Betsie is als drumster begonnen, in 1967, bij The Little Stars maar is later over gestapt naar het Orion Combo. De andere band leden waren Zanger Gerard Rohof; Organist Berrie Vosselman en Gitarist Bertus Krabbe. Het nummer dat we hebben bijgevoegd is van het Orion Combo en de tekst daarvan is geschreven door Betsie.

  • Cliff Richard & the Shadows

    De vorige week hebben we geschreven over Cliff Richard en daarom zijn deze week the Shadows aan de beurt.

    The Shadows is een instrumentale muziekgroep, actief vanaf de jaren 50 van de 20e eeuw tot het begin van de 21e eeuw. Als band legden ze de basis voor de klassieke bandbezetting, bestaande uit een sologitaar, een slaggitaar, een basgitaar en drums.

    In 1958 trokken de zestien jaar oude Hank B. Marvin en Bruce Welch van Newcastle naar Londen om aan een muziekwedstrijd deel te nemen.

    De manager van Cliff Richard ontdekte hen in de Two I’s Coffee Bar, destijds het mekka van de Londense muziekscene, en bood hun een contract aan om Cliff, die intussen met de hit Move it uit 1958 in Engeland bekendheid kreeg, te begeleiden. Later sloten Jet Harris (basgitarist) en Tony Meehan (drummer) zich bij hen aan. Ze vormden een band onder de naam The Drifters en brachten snel een single uit, met daarop twee vocale nummers: Feelin’ Fine en Don’t be a Fool with Love.

    Toen de Amerikaanse groep The Drifters zich verzette tegen het gebruik van hun naam in de Verenigde Staten, veranderden zij die in The Shadows.

    Toen Jerry Lordan hen een melodie aanbood kwam hun carrière pas echt van de grond. Apache stond in Engeland gedurende vijf weken op de eerste plaats en werd een wereldhit, behalve in de Verenigde Staten, waar men de groep te saai vond maar een coverversie wel scoorde. Kon-TikiWonderful LandDance On en Foot Tapper waren de vier volgende nummer 1-hits in Engeland. Behalve de vier Shadows, moet ook zeker Norrie Paramor genoemd worden. Paramor was een dirigent, songwriter en een arrangeur die zijn invloed deed gelden op bijvoorbeeld het nummer “Wonderful Land”. Veel later trok de band Cliff Hall aan, die op synthesizer de orkestpartijen voor zijn rekening nam.

    In september 1961 werd drummer Tony Meehan vervangen door Brian Bennett. In april 1962 verliet Jet Harris de groep voor Brian Locking (overleden op 8 oktober 2020)[1]. Toen Locking in april 1963 voorrang gaf aan zijn religieuze werk, voegde een zeer getalenteerde basgitarist zich bij de groep: John Rostill. Deze zou tot 1969 deel uitmaken van The Shadows. Bruce Welch werd in 1969 tijdelijk vervangen door de toetsenist Alan Hawkshaw.

    Jet Harris en Tony Meehan zouden nog zo’n vier jaar als duo optreden en zelfs twee Britse nummer 1-hits in The Shadows-stijl scoren. Meehan kwam in 2005 op 62-jarige leeftijd om het leven als gevolg van een val in huis; Harris overleed in 2011.

    Rostill schreef enkele zeer succesvolle composities. Hij kon het succes ervan niet meer meemaken. Toen Welch hem in zijn studio opzocht bleek Rostill daar te zijn overleden door een overdosis aan barbituraten. Hij werd opgevolgd door Alan Jones, en later door Mark Griffiths.

    The Shadows vertegenwoordigden het Verenigd Koninkrijk met Let Me Be the One op het 20e Eurovisiesongfestival, op 22 maart 1975 in Stockholm, Zweden. Van de 19 deelnemende landen won Nederland met het nummer Ding-a-dong uitgevoerd door Teach-In.

    Na hun Engelse hit Ghost riders in the sky (1980) werd het allengs stiller aan het hitsinglefront. Wel verscheen er elk jaar een album, dat steeds zeer hoog in de hitlijsten terechtkwam. De groep bewerkte in die tijd bekende hits. Hank Marvin vertolkte die op zijn zo karakteristieke wijze. Alan Jones is op veel van die opnamen te horen op bas en voornoemde Cliff Hall op toetsen. Eind 1990/begin 1991 viel het doek definitief. Hank Marvin ging solo toeren en bracht solo-cd’s uit. Waarschijnlijk onder druk van de talloze fans en het naderend 45-jarig jubileum besloten de heren nog eenmaal als The Shadows een “final tour” te maken.

    In 2004 gingen ze op tournee door het Verenigd Koninkrijk met een reeks van 37 concerten (The Final Tour) om op die manier een 45 jaar durende carrière af te sluiten. Wegens het grote succes kreeg de concertreeks een vervolg in 2005 met in totaal 27 optredens in Denemarken, Zweden, Noorwegen, Finland, IJsland, Nederland, Frankrijk, Duitsland, België en het Verenigd Koninkrijk. Hank Marvin woont sinds november 1986 in het Australische Perth en heeft daar een eigen studio, genaamd “Nivram Studios”. (‘Nivram’ is een anagram: de letters ‘Marvin’ omgekeerd gespeld.)

    Naar aanleiding van het 50-jarige artiestenjubileum gingen Cliff Richard en The Shadows gezamenlijk een tournee maken door Europa, Australië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika. Deze vond plaats van eind september 2009 tot een stuk in 2010.

  • De Opcuna’s

    Hieronder een foto van “de Opcuna’s” uit het Brabantse land. mochten er mensen zijn die meer kunnen vertellen over deze band dan horen wij dat uiteraard heel graag. Stuur uw gegevens naar dehelenas@gmail.com en wij zorgen dat uw verhaal hier geplaatst wordt.
    De Opcuna's uit Mill 1a De Opcuna's uit Mill 1b

  • René & The Alligators

    René & The Alligators was een Haagse rock-‘n-rollgitaarband die eind 1959 werd opgericht door gitarist en zanger René Nodelijk.

    Aanvankelijk probeerde Nodelijk een carrière als zanger op te bouwen, maar al snel bleken zijn talenten als gitarist. Van de Alligators verschenen zestien instrumentale rocksingles in de periode 1960-1964. Deze band had een duidelijk Indische achtergrond, mede door de oprichting van een Indische Kunstkring in het café-restaurant Den Hout te Den Haag vanwege de repatriëring uit Indonesië. Hun bekendste singles zijn Guitar Boogie en In the Mood uit 1962. Ze waren een voorbeeld voor de latere Haagse beatgroepen, de generatie die vaak gitaarles bij René Nodelijk had gekregen.

    In 1978 maakte Nodelijk een comeback met zijn vrouw Renée (Anja Exterkate).

     

  • Yellow Stone

    Een ietwat verkreukelde  foto deze week van de Yellow Stars. Een foto uit een lang vervlogen tijd maar waarin wel mooie muziek werd gemaakt. De personen op de foto zijn: Alwie Middelkamp, Hans Holtkamp, Manuel Belfour, Frans de Groot en de enige dame in het gezelschap Marion. De achternaam weten we helaas niet van haar maar dat zullen zeker lezer kunnen vertellen. Yellow Stone 3a

  • The Walkers

    The Walkers was een Nederlandse muziekgroep uit Maastricht. De genres, bezetting en zelfs de bandnaam veranderden door de jaren heen.

    De groep ontstond in 1963 uit de Mosam Skiffle Group. Door de combinatie van popmuziek en skiffle, voorzien van zang van Jean Innemee, had de groep een geheel eigen geluid. Het nummer There’s No More Corn on the Brasos bereikte hoge plaatsen op hitlijsten over de hele wereld. Met de komst van René Innemee in 1973 veranderde de stijl van de band in de richting country. De groep bleef echter succesvol. The Walkers kwam op voorspraak van geluidstechnicus en producer Fred Limpens bij Telstar terecht. Het zou de eerste band zijn die Engelstalige muziek opnam in het muziekhuis van Johnny Hoes.

    Muzikanten van The Walkers wonnen in 1977 samen met die van The Classics en Rainbow het eerste Limburgs Vastelaovesleedjes Konkoer. Het winnende liedje Vaan Eysde tot de Mookerhei is sindsdien een carnavalshit gebleven.

    In 1980 wijzigde The Walkers de bandnaam in The Press. The Press bestond uit René Innemee, Michel en Walter Nita, John Coenen, Floor Minnaert (toetsen, fluit, saxofoon) en Willy Bronzwaer (drums). De eerste single van The Press, I’m gonna shoot the D.J., werd meteen een hit. In een gewijzigde bezetting ging de band als The Press verder. In 1984 richtten enkele leden de groep Pepperbox op, namen twee singles op onder de naam Dance Dance en hanteerden na korte tijd toch weer de naam The Walkers, ditmaal tot 1989.

    Onderstaande personen hebben in The Walkers gespeeld met de jaartallen wanneer begonnen en gestopt

    Walkers, The Maastricht Maddy Bleize Accordeon / Drum / Zang 1963 1977
    Walkers, The Maastricht Math Vrijens Gitaar / Zang 1963 1967
    Walkers, The Maastricht Fred Limpens Gitaar / Trompet / Zang 1963 1967
    Walkers, The Maastricht Pie Limpens Sax 1963 1967
    Walkers, The Maastricht Jean Innemee Bas / Mondharmonica / Zang 1963 1975
    Walkers, The Maastricht Leo Steinbusch Gitaar / Zang 1967 1989
    Walkers, The Maastricht Hammy Lipsch Sax 1967 1968
    Walkers, The Maastricht Adrie Coenen Gitaar / Zang 1967 1972
    Walkers, The Maastricht Conny Peters Sax 1968 1978
    Walkers, The Maastricht René Innemee Gitaar Zang 1972 1989
    Walkers, The Maastricht John Coenen Bas / Zang 1975 1989
    Walkers, The Maastricht Michel Nita Multi instrumentalist 1976 1989
    Walkers, The Maastricht Jan Franssen Drum 1977 1979
    Walkers, The Maastricht Floor Minnaert Sax 1978 1989

    Bron:  (Gedeeltelijk)Wikipedia

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *