Een foto uit de jaren 70, zo denken wij, van de Musketiers met zangeres Cindy. Dat het al lang geleden is blijkt uit het feit dat diegene die ons de foto heeft gestuurd niet meer de echte naam van zangeres Cindy meer weet. Mocht u het wel weten en u wilt de naam met ons delen dan kunt u dat sturen naar dehelenas@gemail.com
The Flying Stars uit Lemele vandaag op onze site. Onderstaande personen hebben allemaal in deze band gespeeld.
| Flying Birds, The | Lemele | Henk Klein Horstman |
| Jan Dijk | ||
| Jannie Ardesch | ||
| Gerrit Dogger | ||
| Gerard Wigger | ||
| Henk Warmelink |
Mocht u nog meer informatie weten dan horen we dat heel graag op dehelenas@gmail.com
Van gitarist Stanny Goossens kregen wij nog de volgende extra uitleg bij deze foto.
Inderdaad, dat was de jaren ‘60 ! Net van te voren hadden wij nog de naam The Silver Strings maar aangezien wij iets ruigere muziek gingen maken hadden we onze naam snel veranderd in The Flying Comets en later in de Stones / Kinks en Beatles tijd werd het The Galleons. Met the Galleons hadden we in die tijd als amateurtjes een volle agenda en behoorlijk populair onder de jeugd. Toen na zo’n 4 jaar optreden er de klad in kwam betreffende het soort muziek en de dansorkesten weer in trek kwamen ben ik in 1969 naar de Migra’s gegaan en kon ik beroeps worden! Een orkest met 3 personen voor dansavonden en stemmings muziek. Met het singeltje de Derde Man ( waar ik toevallig de bas / begeleiding en solo – gitaar speelde ) en op de radio regelmatig gedraaid werd en waar in de platenzaken veel vraag naar was mochten we plots van Delta uit Haarlem een LP uit brengen.
Later, toen ik zelf band Boemerang op richtte met andere muzikanten hebben we wederom The Thirt Man uitgebracht maar wel van betere kwaliteit vind ik.
Daarom, als je me een plezier wilt doen dan graag De Derde Man van Boemerang. En wens de luisteraars namens “ Boemerang “ allemaal veel gezondheid en geluk !!!
mvg Stanny
Deze foto van The Flying Birds is ons ter beschikking gesteld door Gerard Wigger die een van de leden was van deze band. Op de achtergrond hoor je het nummer Apollo dat door The Flying Birds zelf op de plaat is gezet. Elders op deze site kunt u in de rubriek “The story of” het levensverhaal van deze band zien.
Mieke, artiestennaam van Mieke Gijs (Turnhout, 8 mei 1957), is een Belgische schlagerzangeres.
Jaren 70
Mieke begon al op jonge leeftijd met zingen. Toen ze elf jaar oud was, deed ze in Arendonk mee aan haar eerste zangwedstrijd, die ze ook won met een vertolking van Mama van Heintje. In de jaren hierna was ze veelvuldig actief bij diverse andere zangwedstrijden. In 1971, op dertienjarige leeftijd, bracht ze op het platenlabel RCA haar eerste single uit: Susa Nina. Het nummer werd echter geen hit, net zomin als de volgende singles Tien rode rozen en Fijn dat jij er bent.
In 1973 werd Mieke in contact gebracht met Pierre Kartner, alias Vader Abraham, die na zijn successen met het kindsterretje Wilma op zoek was naar een nieuwe jonge zangeres. Samen namen zij het duet Wat een prachtige dag op, een vertaling van de hit What a wonderful world van Louis Armstrong. De single bereikte de tipparade van de Nederlandse Top 40. Een jaar later beleefde Mieke haar doorbraak met het door Kartner geschreven lied Een kind zonder moeder, dat zowel in Vlaanderen als in Nederland een hit werd. Ook het gelijknamige album werd een succes.
Gedurende het midden van de jaren zeventig scoorde Mieke nog een aantal hits, zoals Zomertijd, M’n beste vriendin en Het leger van werkelozen. Dit laatste nummer was wederom een duet met Pierre Kartner, in samenwerking met het Weesper Mannenkoor en De Kermisklanten. Met Kartner bleef ze intensief samenwerken; hij schreef de meeste van haar liedjes en was tevens haar producer.
In 1976 verscheen het album Zo tussen dromen en ontwaken. De singles die hiervan werden uitgebracht hadden echter weinig succes. In 1978 scoorde Mieke wel een hit met het nummer Charlie Chaplin, afkomstig van haar album Horen zien en zingen. In 1979 trad Mieke in het huwelijk met BRT-regisseur Hugo Dewaersegger.
Jaren 80
Toen Pierre Kartner zich steeds meer ging concentreren op zijn eigen carrière, werkte Mieke korte tijd samen met Cees de Wit. Begin jaren tachtig werd Dries Holten haar nieuwe producer. Met hem maakte ze onder andere de singles Dromenland en Als ik jou niet had, beide van oorsprong Duitse schlagers die geschreven waren door Ralph Siegel. In dezelfde periode bracht Mieke in Duitsland enkele Duitstalige singles uit. Dat was niet voor het eerst, want in 1976 had ze ook al eens een Duitse single gemaakt: Liebe Mutter.
In 1982 werd de samenwerking met Holten stopgezet en kwam Mieke opnieuw onder begeleiding van Pierre Kartner te staan. Er volgden enkele jaren zonder grote successen en midden jaren tachtig werd de rol van Kartner overgenomen door producer Ad Kraamer. In 1985 bereikte Mieke opnieuw de hitparades met de single Zaterdagavond, een duet met Dennie Christian. Dit nummer, een cover van Ich komm’ bald wieder van Cindy & Bert, stond zes weken genoteerd in de Nederlandse Top 40. Gedurende de rest van de jaren tachtig nam Mieke nog verschillende andere platen op met Christian, later aangevuld met Micha Marah en/of Freddy Breck. Samen traden zij veelvuldig op tijdens het Schlagerfestival.
In 1988 bracht Mieke de single Kom weer terug bij mij uit, een vertaling van het lied Ne partez pas sans moi, waarmee Céline Dion dat jaar het Eurovisiesongfestival gewonnen had. Het nummer presteerde echter matig en ook de volgende singles flopten.
Jaren 90
Onder de hoede van Roger Baeten, die Ad Kraamer als producer verving, nam Mieke in 1990 de single Vlinders in je buik op, een cover van Chanson populaire van Claude François. Het nummer werd een hitje in Vlaanderen en leidde tot een optreden in het televisieprogramma Tien om te zien. Hierna volgden singles als Vrij als ‘n vogel en Om je hart te voelen slaan (een cover van Pour un flirt van Michel Delpech), maar deze haalden de hitlijsten niet.
In 1993 nam Mieke deel aan Eurosong, de Vlaamse voorronde voor het Eurovisiesongfestival. Met het nummer Waarom zou er vrede zijn eindigde ze hierbij op de zevende plaats. Een jaar later bracht ze met weinig succes de singles Soms is liefde… (een duet met Jo Vally) en Laat me alleen (een cover van Rita Hovink) uit. Haar album Voor jou verscheen in 1995. In 1996 ondernam Mieke een tweede poging om voor België naar het Eurovisiesongfestival te gaan. Tijdens de selectieshow De Gouden Zeemeermin werd ze met haar nummer Op dit moment echter uitgeschakeld.
Na het overlijden van haar man zette Mieke haar carrière tijdelijk op een laag pitje. In 1998 bracht ze nog wel een album uit met naar het Nederlands vertaald repertoire van Dolly Parton.
Jaren 00 tot heden
Hoewel grote hits uitbleven, bleef Mieke na de millenniumwisseling regelmatig nieuwe singles uitbrengen. Zo verscheen in 2001 Zoiets als liefde, een cover van een nummer van Michelle. In 2002 nam zij, op aandringen van Pierre Kartner, weer een duet op met Dennie Christian, getiteld Ik ben verliefd, jij bent verliefd. Zowel Christian als zijzelf vonden de tekst van het lied eigenlijk te puberaal, maar de single werd desondanks toch uitgebracht, met een flop als gevolg.
In 2004 vierde Mieke haar dertigjarig artiestenjubileum. Ter gelegenheid hiervan werd een album uitgebracht: Dertig jaar Mieke, het complete hitoverzicht. Behalve vier nieuwe nummers bevatte dit album ook een dvd. Twee jaar later, in 2006, dook ze met de single Boom bang-a-bang (origineel gezongen door Lulu) voor het eerst sinds 1989 weer op in de Nederlandse hitparade. Dit nummer, waarvoor zij zelf de Nederlandstalige tekst schreef, was afkomstig van haar album Vliegen als een vogel. Ook Pierre Kartner en Salim Seghers schreven aan dit album mee.
Samen met Dennie Christian, Christoff en Lindsay bracht Mieke in 2009 een nieuwe versie uit van het nummer Zaterdagavond. Net als in 1985 werd het opnieuw een hit; in de Vlaamse Ultratop bereikte de single de vijfde plaats. In de periode hierna nam Mieke ook materiaal op met andere artiesten, zoals Liliane Saint-Pierre, Bart Kaëll en vooral Luc Van Meeuwen. Met Van Meeuwen nam ze vanaf 2013 verschillende singles op, die in 2016 verschenen op een album. In 2017 volgde de cd Parels, waarvan enkele nummers al eerder op single waren uitgebracht. Dit album bevat ook drie duetten met Bandit.
Discografie (selectie)
Bronvermelding: Wikipedia
De band Sunset uit Enschede deze week op de voorgrond. Helaas zijn ons niet de namen van de bandleden bekend. Als u de namen wel weel dan zouden we dat heel graag willen weten. Stuur uw reactie naar www.helenas@gmail.com.
Paul “Paulchen” Kuhn (Wiesbaden, 12 maart 1928 – Bad Wildungen, 23 september 2013) was een Duits pianist, bandleider en zanger.
Kuhn bleek al jong muzikaal talent te hebben. Als scholier trad hij al op voor gasten in het Wiesbader Wijnlokaal Eimer. Na zijn opleiding door Kurt Thomas bij het Musischen Gymnasium Frankfurt am Main ging Kuhn als 17-jarige naar het conservatorium in Wiesbaden. Naast deze studie werkte hij al als professioneel jazzpianist. Met de opkomst van muziekprogramma’s, uitgezonden door de omroep, werd Kuhn een veel geziene gast op de televisieschermen.
Schlagerzanger: Als schlagerzanger werkte Kuhn mee aan titels als Der Mann am Klavier (1954), Es gibt kein Bier auf Hawaii (1963) en Die Farbe der Liebe. In 1957 nam hij met het lied Das Klavier über mir deel aan de Duitse voorronde voor het Eurovisiesongfestival, maar hij bereikte hiermee slechts de derde plaats.
Pianist: Als pianist rekent Kuhn Art Tatum en George Shearing evenals – door de bijzonder stilistische noten- akkoordzetting – Hank Jones tot zijn voorbeelden. Uitstapjes naar de bebop maakte hij met stukken als Stitt’s tune (2002) en Ornithology (1999).
Bandleider: Voor Kuhn als arrangeur en bandleider was Count Basie het grote voorbeeld, “Basie is de basis” volgens Kuhn. Zijn belangrijkste werk als arrangeur en bandleider was vanaf 1968 van bigbandleider van de Sender Freies Berlin.
Producent: Als producent zocht Kuhn aan het eind van de vijftiger jaren naar jonge talenten – vond onder andere Ralf Bendix, Rocco Granata, Howard Carpendale – en produceerde hun opnamen.
Entertainer en acteu: Als acteur en entertainer trad Kuhn in diverse televisieseries op, bijvoorbeeld Biedermann und die Brandstifter (1958), Spiel mit Vieren, Hallo Paulchen en Paul’s Party.
Informatie Bron: Wikipedia
