Bewijs

Een Rotterdamse moeder verteld haar dochtertje dat ze de volgende week op een boerderij gaat logeren en daar zeer waarschijnlijk de geboorte van een kalfje zal meemaken. “Eerst komen de voorpoten, dan de kop, dan de schouders, vervolgens het lijf en dan de achterpoten”, legt de moeder alvast uit. Vraagt de kleine Sjouke: “En wie zet hem dan in elkaar”?

Een kippenkweker zit in zijn stamcafé  naast een vrouw en bestelt een glas champagne. De vrouw kijkt op en zegt: ‘Kijk nu, ik bestelde ook net een glas  champagne.’ ‘Wat een toeval’, zegt de man, ‘want dit is een speciale dag voor mij. Ik heb iets te vieren.’ ‘Voor mij is het ook een speciale dag en ik ben ook aan het vieren, zegt de vrouw.’ ‘Wat een toeval,’ zegt de man. Als ze klinken vraagt hij : ‘En wat ben jij aan het vieren ?’ ‘Wel, mijn echtgenoot en ik proberen al lang een kind te krijgen en vandaag vertelde mijn dokter dat ik zwanger ben.’ ‘Wat een toeval’, zegt de man. ‘Ik ben een kippenkweker’. Jarenlang waren mijn kippen onvruchtbaar maar vandaag zijn ze eindelijk bevruchte eieren beginnen leggen.’ ‘Dat is groot nieuws’, zegt de vrouw ‘En hoe werden je kippen vruchtbaar ?’

‘Ik veranderde van haan.’ antwoordt hij.

Zij lacht eens . . . . . . . en zegt : ‘Wat een toeval “….

Peter ging naar een optreden in de schouwburg. Aan het loket vroeg hij “een halve ticket”.

“Waarom een halve?”, vroeg de Kassière.

“Nou”, zegt Peter “Omdat ik doof ben aan één kant”.

Een priester, die zijn dood voelt naderen, in een ziekenhuis … vraagt ​​de dokter om een ​​bankier en een politicus te bellen. ​Binnen enkele minuten verschenen de twee. ​De priester vroeg hen aan weerszijden van het bed te gaan zitten, hij hield hun handen vast en zweeg. ​De bankier en de politicus waren zo ontroerd en voelden zich tegelijkertijd heel belangrijk om vlak voor zijn dood door een priester te worden ontboden. ​Uit angst vroeg de politicus: ‘Maar mijn vader, waarom heb je ons gevraagd hier aan jouw zijde te komen?’ ​De priester verzamelde al zijn krachten en zei: ​”Jezus stierf tussen twee dieven …… ik zou op dezelfde manier willen sterven !!”

Om 7 uur ‘s ochtends zit ik lekker te vissen langs het Amsterdam Rijnkanaal. De damp staat nog op het water. Ik zit net, komt er een man achter mij staan kijken. Het wordt acht uur, negen uur, tien uur, twaalf uur. Ik neem ’n boterhammetje en koffie en nog steeds staat die kerel achter mij naar m’n dobber te staren. Om 2 uur ‘s middags staat hij er nòg. Als ik om 7 uur ‘s avonds mijn spullen inpak, staat die vent nòg achter me. Ik zeg: “Meneer, u heeft nu 12 uur lang achter mij staan kijken. Waarom koopt u geen hengel? Kunt u zelf gaan vissen.” Zegt die man: “Sorry hoor, maar daar heb ik echt geen geduld voor . . . ”