Een vrouw belt naar een verzekeringmaatschappij en vraagt: ‘Stel ik sluit een levensverzekering van een half miljoen af op mijn man en hij overlijdt de volgende dag, wat krijg ik dan?’ De medewerker antwoordt: ‘Mevrouw, dan krijgt u waarschijnlijk vijftien tot twintig jaar.’
Tijdens een bezoek aan een verpleeghuis, vroeg ik aan de directeur wat het criterium is om een patiënt opgenomen te krijgen.
Wel zei de directeur, we vullen een badkuip met water, dan krijgt de patiënt een theelepel, een theekop en een emmer. Dan vragen we hem/haar om de badkuip leeg te maken.
Oh, ik snap het, zei ik , een normaal persoon gebruikt de emmer, omdat die groter is dan een theelepel of een theekop.
Nee, zei de directeur, een normaal persoon zou de stop uit de badkuip trekken. Wilt u een bed bij het raam of in het midden?
De directeur van Heineken komt bij de Paus op bezoek en zegt:
“Ik geef u 1 miljoen euro als u in uw gebed in plaats van: “geef ons heden ons dagelijks brood” eens zegt: “geef ons heden ons dagelijks bier”. “Onmogelijk” wimpelt de Paus zijn voorstel af.
Een jaar later komt de directeur opnieuw naar de Paus en biedt hem nu 5 miljoen euro. Weer weigert de Paus. Als de bierdirecteur voor de derde keer de Paus komt smeken of hij nu “geef ons heden ons dagelijks bier” wil zeggen, nu voor 20 miljoen euro, aarzelt de Paus en belt zijn secretaresse:”Wanneer loopt dat contract met die bakker af?”
Een belg komt een restaurant binnen en ziet een muntje op tafel liggen, hij loopt er naar toe en pakt hem op, maar het muntje zegt: “ik ben de geest van wafel leg me terug op tafel!” De belg gooit het muntje terug op tafel en rent het restaurant uit. Een paar seconden later komt er een Frans man binnen en ziet ook het muntje op tafel en pakt hem op en het muntje zegt meteen weer: “ik ben de geest van wafel leg me terug op tafel!” De fransman doet precies het zelfde als de belg en rent dus het restaurant uit zonder het muntje. Dan komt er een Nederlander het restaurant binnen en pakt hetzelfde muntje op en het muntje zegt : “ik ben de geest van wafel leg me terug op tafel waarop de Nederlander zegt: “ik ben de geest van akkie en doe het muntje in mijn zakkie”.
Twee blondjes lopen op straat. Plots wijst de ene naar iets en roept:
_ Kijk daar, de zon!
_ Maar nee, dat is de maan, zegt de andere.
Ze lopen kibbelend verder.
Even later zegt de eerste:
_ Weet je wat, we zullen eens ergens aanbellen en vragen wie er nu gelijk heeft.
Ze bellen aan bij het eerste huis dat ze tegenkomen en het toeval wil dat er een blondje opendoet.
De twee dames wijzen naar de lucht en vragen:
_ Mevrouw, dat ding daar in de lucht, is dat nu de zon of de maan?
_ Ik zou het niet weten. Ik woon hier nog maar pas.
Eefje gaat op de weegschaal staan.
_ Je bent een paar kilo te zwaar, zegt haar man.
_ Welnee, zegt zij, met mijn gewicht is er niets aan de hand, maar volgens die tabel hier had ik tien centimeter groter moeten zijn
Jans werkte tijdelijk in een apotheek, doch slaagde er nooit in het geschikte drankje mee te geven.
Z’n baas waarschuwde Jans dat hij hem zou moeten ontslaan als hij weer verkeerde medicijn zou verkopen.
Toen een klant een middel tegen een hardnekkige hoest wilde, gaf Jans de man echter een laxeermiddel.
Hij gaf hem zelfs de raad: “Neem maar direct een grote slok!”
Buitengekomen begint het drankje al te werken en de man houdt zich vast aan een lantaarnpaal.
De apotheker zegt kwaad tegen Jans “Ge weet toch wel dat een laxeermiddel de man z’n hoest niet zal stoppen!”
“Toch wel” repliceert Jans “Kijk maar, hij is gewoon erg bang om nog te hoesten!”