Supplies

Kom je te laat op je werk, dan geef je een slecht voorbeeld. Kom je te vroeg, dan ben je een rondneuzer, of blij thuis weg te zijn.
Blijf je overwerken, dan ben je een uitslover. Ga je op tijd weg, dan heb je geen hart voor de zaak.
Pleeg je overleg, dan durf je zelf niet te beslissen. Doe je het niet, dan ben je eigenwijs.
Neem je iemand apart, dan schep je onderonsjes. Doe je het niet, dan ben je onpersoonlijk.
Ben je aardig, dan wil je de getapte man uithangen. Houd je afstand, dan heb je verbeelding.
Kom je met nieuwe ideeën, dan ben je een nieuwlichter. Maar als je ze niet hebt, dan gaat er niets van je uit.
Laat je anderen iets voor je doen, ben je een afschuiver. Pak je het zelf aan, dan ben je eigengereid.
Hou je je stipt aan de voorschriften, dan ben je lastig. Als je het niet doet, ben je een slappeling.
Heb je succes, dan heb je geluk gehad. Loopt het mis, dan weet iedereen het je te vertellen.
Als je er niet meer bent, Dan was je een geweldige kerel!

Hoe langer je bij dezelfde vrouw bent, des te meer ze van je gaat houden:
Als je verkering krijgt zegt ze: “Ik hou van je.”
Tijdens de verloving zegt ze: “Ik hou heel veel van je.”
Op je trouwdag zegt ze: “Ik hou steeds meer van je.”
Met de scheiding zegt ze: “Ik hou alles van je.”

Een dronken, fel naar alcohol geurende man zat in de trein naast een priester.

Zijn das zat vol vlekken, zijn wangen vol rode lippenstift en een halflege fles Bacardi stak deels uit de zak van zijn gekreukte vest. De man opende zijn krant en begon erin te lezen.

Na een vijftal minuten richtte hij zich tot de priester en vroeg: “Zeg, eerwaarde, weet u de oorzaak van artrose?” “Ja, mijn zoon, dat komt door erg losbandig te leven, te veel alcohol te drinken, niet naar de mis te gaan, te slapen met prostituees, geen bad te nemen, kortom losbandig te leven in zonde.” “Oké bedankt”, mompelde de dronken man terwijl hij terug zijn krant indook. De priester, nadenkend over wat hij gezegd had en een beetje nieuwsgierig: “Neem me niet kwalijk maar hoe lang heb je al last van artrose?” “Ikke eerwaarde ? Ik heb geen artrose maar ik lees net in de krant dat de Paus er last van heeft!.”

Twee dagen voor kerst belt een vader zijn Nederlandse dochter in Australië op. Hij zegt: “Ik zal maar gelijk met het slechte nieuws beginnen. Je moeder en ik hebben besloten om op eerste Kerstdag te gaan scheiden. Na 40 jaar huwelijk vinden we het mooi genoeg geweest en we hebben ervoor gekozen om nu voor ons zelf te kiezen.”
De dochter enigszins, van haar a propos is even stil en reageert vervolgens: “Wat? Zomaar op eens? Dat kan niet! Ik kom naar jullie toe om er over te praten en jullie zullen zien dat er een oplossing is. Scheiden gaat niet gebeuren. Ik weet zeker dat mijn broer in Canada er net zo over denkt.”
“Heb je hem al ingelicht hierover?” vraagt ze aan haar vader.
De vader antwoord: “Nee, ik heb jou eerst gebeld. In Canada is het nu nacht, hij ligt vast te slapen.”
De dochter: “Ik zal hem wel bellen zodra hij wakker is, we stappen allebei op het eerstvolgende vliegtuig en we praten dit stomme besluit van jullie nog eens goed door.”
De vader stemt toe en hangt de telefoon op.
Vervolgens zegt hij tegen zijn vrouw: “Het is gelukt! De kinderen komen hiernaartoe met Kerst en ze betalen hun tickets zelf!”