Rapport
Jantje komt thuis met een slecht rapport.
“Voor zo’n rapport lijkt een flink pak slaag wel op zijn plaats!” zegt vader boos.
Jantje antwoordt:
“Dat lijkt me een goed idee, pa. Ik weet wel waar de meester woont.”
Jantje komt thuis met een slecht rapport.
“Voor zo’n rapport lijkt een flink pak slaag wel op zijn plaats!” zegt vader boos.
Jantje antwoordt:
“Dat lijkt me een goed idee, pa. Ik weet wel waar de meester woont.”
Dit is het verhaal van een echtpaar dat al 26 jaar gelukkig getrouwd was. De enige irritatie in hun huwelijk was de echtgenoot zo’n vreselijke gewoonte had om ‘s ochtends bij het ontwaken vreselijk harde en stinkende scheten in bed te laten. Het geluid maakte zijn vrouw wakker, de geur sloeg op haar ogen en zorgde ervoor dat ze telkens boven de lakens naar lucht moest happen. Elke ochtend smeekte ze hem weer om te stoppen omdat ze er ziek van werd. Hij zei dat hij er niet mee kon stoppen omdat het een natuurlijke gewoonte was. De vrouw zei dat hij maar eens naar een dokter moest gaan omdat ze bezorgd was dat hij op een dag z’n ingewanden eruit zou schijten. Jaren gingen voorbij en de man ging maar door met zijn vervelende gewoonte. Tot op Kerstochtend de vrouw een kalkoen aan het bereiden was voor het kerstdiner. De man lag boven in zijn slaapkamer nog te slapen. De vrouw had de ingewanden uit de kalkoen gehaald en in een schaal gedaan en opeens kwam er een gemene gedachte in haar naar boven. Ze pakte de schaal en ging naar boven waar haar echtgenoot nog lag te slapen. Langzaam trok ze de lakens en zijn pyjamabroek naar beneden en ledigde de schaal met kalkoeningewanden in zijn broek. Even later hoorde ze haar echtgenoot wakker worden met het gebruikelijke lawaai van zijn scheten, gevolgd door een bloedstollende kreet en het geluid van voetstappen naar de badkamer. De vrouw kon zichzelf niet meer inhouden en rolde over de keukenvloer van het lachen. Ongeveer twintig minuten later kwam de man naar beneden in zijn met bloed besmeurde pyjamabroek met een hysterische blik in zijn ogen. De vrouw beet op haar lippen terwijl ze hem vroeg wat er aan de hand was. “Schat,” zei hij, “je had gelijk! Al die keren dat je me waarschuwde, en ik wilde maar niet naar je luisteren!” “Wat bedoel je?” zei de vrouw. “Nou, jij zei altijd al dat ik op een dag mijn ingewanden eruit zou schijten en vandaag is dat gebeurd….
Maar met de hulp van God, een flinke hoeveelheid Vaseline en deze twee vingers, heb ik het er weer terug in kunnen stoppen!!”
Een blondje en een advocaat zitten in het vliegtuig. Het blondje is moe en wil wat slapen, maar de advocaat stelt haar voor een spelletje te spelen. ” Luister” zegt hij : Je mag de ander een vraag stellen. Wie het antwoord niet weet, moet de ander 5 euro geven.”Het blondje weigert en draait zich om, om te gaan slapen. De advocaat probeert opnieuw:”We spelen het als volgt: als jij het antwoord niet weet, geef je mij 5 euro, als ik het antwoord niet weet, krijg jij 500 euro”. “Ok dan!” zegt het blondje en ze speelt mee. De advocaat begint met een vraag: “Hoeveel bedraagt de afstand tussen de maan en de aarde?” Het blondje neemt spontaan haar portemonnee en geeft 5 euro aan de advocaat. Die glundert en zegt : “Nu is het jouw beurt om mij iets te vragen. “Het blondje denkt even na en vraagt dan: “Wat gaat met drie poten de berg op en komt er met vier poten weer vanaf?” De advocaat denkt heel diep na, hij weet het niet. Hij neemt zijn laptop en begint in een encyclopedie te neuzen, maar vindt het niet. Het blondje is intussen in slaap gevallen. Hij logt via zijn gsm in op het internet en googelt zich een ongeluk, maar hij vindt ‘t antwoord niet.. Hij maakt ‘t blondje wakker, neemt hij zijn portemonnee en geeft het blondje 500 euro. Het blondje stopt het geld weg en draait zich weer om om verder te slapen, dan vraagt de advocaat:” Wat was het antwoord op de vraag? “Het blondje neemt zwijgend haar portemonnee en geeft de advocaat 5 euro.
De nieuwe inspecteur staat wat hulpeloos bij de papierversnipperaar. ‘Kan ik helpen?’ vraagt een secretaresse. ‘Ja,’ zegt hij. ‘Hoe werkt dat ding?’ ‘Heel simpel,’ zei ze, pakte het dikke dossier en stopte hem in de versnipperaar.
‘Bedankt, maar waar komen de kopieën er nu uit?’