In een klein dorpje ging een huisje van plezier
zich vestigen naast de pastorie.
De pastoor was daarmee helemaal niet blij mee
en stopte een briefje in de brievenbus met als tekst :
“Wees een dame, en maak geen reclame”
De dame van het huisje van plezier keek raar op
bij het lezen van het briefje, en schreef er eentje
terug met als tekst :
“Wees een heer en kom ook ‘n keer.”
Het is me via via gelukt om me vast ingeënt te worden met het Russische vaccin tegen COVID-19 en voor diegəne van jullie diə bang is dat het niet getest is, ik həв het geproвееяd en kan met een gеняust hart zеббeи dat er бeən efectoski secundarioski и меня зовут Лопес Обрадор, и я коррумпирован и лжец и почему я даю чистые прямые награды.
Een man komt met zijn hond bij de dierenarts. “Volgens mij is mijn hond dood.” ” Leg hem maar even op de behandel tafel” zegt de dokter. Als de hond er ligt doet de dierenarts een luikje open waar een kat uitkomt. De kat springt op de behandeltafel, rent over de hond en verdwijnt weer achter het luikje. De hond reageert niet. “Inderdaad, uw hond is dood.” zegt de dokter. “Dank u, dierenarts, het is helaas niet anders, wat kost dit consult?” “895 euro.” “Hé? Waarom is dat zo duur.” vraagt de man. “5 euro bureaukosten en 890 voor de cat-scan.”
Ne belastinginspecteur kwam an de duure bie ne boer. Hij wol ’t spulke taxeern, “Ie doat mar wat nit loatn kunt”, zeg den boer. Toen den keal kloar was met ziene inspectie wolle nog efkes ’t gröslaand taxeren. “Ik zöl doar neet an begin’n a’k oe was” zeg den boer. Doar mös den taxateur toch efkes um lachen. “Kiek”, zeg den inspecteur en hij haaln ’n pasje oet zien tuk. “Met disse vergunnige mag ik bie iedereene alns controleern, dus met dit pasje mut elk eene mien gezag opvolgen”! “Ie doat mar waj neet loatn kunt” zeg den boer aandermoal en ’n taxateur gung gestrits oaver ‘n weiredroad hen woer jammer genog toevallig gén stroom opstun. Met ziene krek gepoetste skoone stunne al gauw miln in drek. Hij dee ’n paar trad veerder de weire in en toen kwam Herman d’r anloopn. Dat was ’n boer ziene bolle. Ziene fokstier za’k mar zegn. Herman begun rondjes te loopn um ’n taxateur hen. ‘n Taxateur prebeern vöt te komn op ziene duure skoone. “Wat mu’k toch doon” skreewn ’t inspecteurtje, “Ik kan naans hén, ik zitte vaste in ’n drek”! “Och”, zeg ’n boer, dewiel hij ’n sjekkie an ’t dreajn was, “dan loat ie ‘m toch gewoon efkes oen pasje zeen…..”?
Saar en Moos, inmiddels lekker op leeftijd, bezoeken elk jaar de vliegshow. Elk jaar staan ze zich te vergapen aan alle vliegtuigen en de show die zich in de lucht afspeelt. Elk jaar is het vaste prik: “Saar, ik zou zo graag een rondvlucht met een helicopter maken. Ik ben inmiddels 85 en ik denk dat ik er spijt van krijg als ik het niet doe”. “Ik weet het zegt Moos “, zegt Saar, “maar die rondvlucht kost een meier en ‘meier is een meier’.” De piloot van de helicopter hoort het gesprek en zegt tegen het bejaarde koppel: “Luitjes ik weet het goed gemaakt, ik neem jullie samen mee op de rondvlucht en als jullie allebei de hele vlucht de mond houden dan betaal je geen cent. Hoor ik echter één woord dan reken ik die € 100,=. Saar en Moos stemmen toe en nemen plaats in het open helicoptertje. De Piloot stijgt op en doet de rondvlucht en begint aan het eind zelfs halsbrekende toeren uit te halen maar het blijft doodstil achter hem! Tijdens de landing zegt de piloot in zijn headset: “Jeemig gasten, ik heb alles uit de kast gehaald om jullie aan het schreeuwen te krijgen maar eerlijk is eerlijk: “ik ben onder de indruk”. Moos zegt: “Om heel eerlijk te zijn had ik BIJNA iets gezegd toen Saar eruit viel maar je weet het hé: “een meier is een meier…….”
Jantje staat in de Albert Heijn melkdozen open te doen en een winkeljuffrouw spreekt hem hierover aan:
Winkeljuffrouw : “Meneer wat zijn we aan het doen?”
Jantje : “Ik ben de melkpakken aan het opendoen en u staat erbij te kijken”.
Winkeljuffrouw : “Maar meneer, zoiets doe je toch niet”.
Jantje : “Daar staat het toch, hier opendoen”
Een man en een vrouw die elkaar niet kennen, staan voor het treinloket. Allebei willen ze met de nachttrein naar Rome. De NMBS-medewerker vertelt dat er nog maar één tweepersoonsbed beschikbaar is en dat ze onder elkaar maar moeten uitvechten wie het krijgt. Zowel de man als de vrouw moeten echt de volgende dag in Rome zijn., dus na enig overleg besluiten ze om het bed te delen. Ze kleden zich om en gaan ieder aan één kant van het bed liggen. Na ongeveer een halfuurtje vraagt de man : “Kan je wel in slaap raken.?”. Waarop de vrouw antwoordt dat ze het toch maar een beetje koud vindt. “Daar kunnen we maar twee dingen aan doen.” zegt de man. “Ofwel ga ik voor jou een dekentje halen, ofwel doen we alsof we gehuwd zijn.” “Goed” zegt de vrouw na enige tijd nadenken, “laten we dan maar doen alsof we gehuwd zijn.” Waarop de man zegt : “Oké, ga dan zelf maar het dekentje halen.”