Een Brit

Een kangoeroe wandelt een café binnen, gaat aan de bar zitten en bestelt een biertje. “Dat is dan vijfentwintig euro,” zegt de barman. De kangoeroe vindt dat wel een beetje duur, maar legt toch vijfentwintig euro op de toog, krijgt een versgetapt biertje voorgezet en begint er op zijn gemak van te drinken. Na een tijdje krijgt hij in de gaten dat het hele café naar hem aan het staren is. “Tjonge,” zegt hij tegen de barman, “de hele zaak is hier naar mij aan het kijken. Wel een beetje onbeleefd, vindt u ook niet?” “Je moet dat begrijpen,” zegt de barman, “wij krijgen hier niet vaak kangoeroes over de vloer.” “Nee, dat snap ik,” zegt de kangoeroe, “als je vijfentwintig euro voor een biertje vraagt…”

Een man van de plaatselijke carnavals vereniging belt aan en een mevrouw komt open doen. Goede middag mevrouw, wij zamelen lege wijnflessen in voor een kunstproject, hebt u er een paar voor ons? Mevrouw wordt een beetje geïrriteerd en zegt, onnozel mannetje zie ik er uit alsof ik wijn drink?

Antwoord de man, maar mevrouw toch …. Azijnflessen mag ook hoor!!

Aan het eind van de mis vraagt de priester:
“Hoeveel van jullie hebben hun vijanden vergiffenis geschonken ?”
80 % steekt zijn hand op.
De priester herhaalt zijn vraag met aandrang :
“Hoeveel van jullie hebben hun vijanden vergiffenis geschonken ?”
Iedereen steekt zijn hand op behalve 1 oud mannetje op de eerste rij.
De priester vraagt aan het mannetje waarom hij zijn vijanden niet vergeeft.
Waarop het kranige kereltje antwoordt : “Ik heb geen vijanden”.
De priester gelooft zijn oren niet en vraagt hou oud de man eigenlijk is.
“Ik ben 99 jaar en 11 maand”.
Alle kerkgangers klappen in hun handen en prevelen “Proficiat”.
Maar de priester zet door en spreekt de man aan :
“Dat kan toch niet waar zijn, zo oud en echt GEEN vijanden ?”
Waarop de grijsaard met een glimlach om de mond antwoordt :
“Ze zijn allemaal dood !”

Een ober ligt op de operatietafel.

Er komt een chirurg langs die hij herkent als een vaste gast uit zijn restaurant.

“Oh, dokter, help me alstublieft”, steunt hij.

“Spijt me”, grijnst de chirurg,

“Dit is helaas mijn tafel niet. Maar mijn collega komt zo!”,