Een Brit

Een blondje en een advocaat zitten in het vliegtuig. Het blondje is moe en wil wat slapen, maar de advocaat stelt haar voor een spelletje te spelen. ” Luister” zegt hij : Je mag de ander een vraag stellen. Wie het antwoord niet weet, moet de ander 5 euro geven.”Het blondje weigert en draait zich om, om te gaan slapen. De advocaat probeert opnieuw:”We spelen het als volgt: als jij het antwoord niet weet, geef je mij 5 euro, als ik het antwoord niet weet, krijg jij 500 euro”. “Ok dan!” zegt het blondje en ze speelt mee. De advocaat begint met een vraag: “Hoeveel bedraagt de afstand tussen de maan en de aarde?” Het blondje neemt spontaan haar portemonnee en geeft 5 euro aan de advocaat. Die glundert en zegt : “Nu is het jouw beurt om mij iets te vragen. “Het blondje denkt even na en vraagt dan: “Wat gaat met drie poten de berg op en komt er met vier poten weer vanaf?” De advocaat denkt heel diep na, hij weet het niet. Hij neemt zijn laptop en begint in een encyclopedie te neuzen, maar vindt het niet. Het blondje is intussen in slaap gevallen. Hij logt via zijn gsm in op het internet en googelt zich een ongeluk, maar hij vindt ‘t antwoord niet.. Hij maakt ‘t blondje wakker, neemt hij zijn portemonnee en geeft het blondje 500 euro. Het blondje stopt het geld weg en draait zich weer om om verder te slapen, dan vraagt de advocaat:” Wat was het antwoord op de vraag? “Het blondje neemt zwijgend haar portemonnee en geeft de advocaat 5 euro.

Er komt een Jehova-getuige bij een man aan de deur.

Vraagt hij: “Kent u Jezus?”

Zegt de man: “Ja, sterker nog… dat ben ik!”

Zegt de Jehovagetuige: “Dat geloof ik niet. Kunt u dat bewijzen?”

Dus die man loopt naar de deur van de buurvrouw en belt aan.

Zij doet open.

Zegt hij: “Mag ik een kopje suiker lenen?”

Zegt de buurvrouw: “Jezus… alweer?”

• Een klein oud vrouwtje begeeft zich naar de buurtwinkel en legt 3 dozen kattenvoer in haar mandje, de duurste die ze maar kon vinden in de winkel . Aan de kassa gekomen, zegt ze tegen de kassierster : Niets is me te duur voor mijn katjes. De kassierster antwoordt: Het spijt me, maar ik mag u deze dozen kattenvoer niet verkopen , zonder dat u me een bewijs levert dat u wel degelijk een kat bezit. Er zijn teveel ouderen van dagen die deze voeding in realiteit voor zichzelf kopen, daarom vraagt de directie altijd een bewijs bij aankoop. Het dametje keert naar huis terug, neemt haar kat mee en toont ze aan de kassierster. Deze is akkoord met de verkoop van het kattenvoer . s’ Anderendaags keert het vrouwtje terug om hondenvoer te kopen en nogmaals kiest ze er het duurste eten uit. De kassierster herhaalt haar dezelfde toespraak, dat ze de koekjes niet mag verkopen zonder een bewijs dat de koper een hond heeft . Gefrustreerd haalt het oude vrouwtje haar hond en toont hem aan de kassierster. Deze heeft nu geen bezwaar meer en verkoopt de hondenkoekjes. De volgende dag komt het dametje aandraven met een doos met een gat in het deksel. Ze vraagt aan de kassierster om er haar vinger in te stoppen. De kassierster weigert,Nee, ik ben bang dat daar misschien wel een slang inzit! Het oude dametje stelt haar gerust en zegt dat er niets in de doos zit dat haar kan kwetsen. Uiteindelijk stopt de kassierster haar vinger maar in de doos, haalt hem er weer uit en bemerkt een verdachte geur ??. Ze schreeuwt het uit :Maar dat is poep wat u daar in die doos hebt . Waarop het oudje met haar mooiste glimlach antwoordt: EN MAG IK NU 3 ROLLEN TOILETPAPIER ??????????

Ergens in de gemeente Dinkelland staat een groepje gemeente medewerkers een sigaretje te roken aan een bloemenperkje waar ze onkruid moeten wieden.

Op de rugzijde van hun werkkledij staat het stadswapen van Dinkelland geborduurd.

Een man uit het westen komt voorbij en fronst de wenkbrauwen.

Enigszins geïntrigeerd door dit beeld, vraagt de westerling:

“Waarom staat het stadswapen op uw werkkleding?”

Waarop de arbeiders antwoorden : “Dat is onze sponsor.”