Een Brit

Een boer wordt bezocht door de Economische Inspectie.
Hij wordt gecontroleerd omdat hij zijn werknemers niet correct zou betalen.
“Ik zou graag de lijst zien van jouw werknemers en hun lonen”, zegt de controleur.
“Wel”, zegt de boer, “er is mijn meesterknecht die nu drie jaar hier werkt.
Ik betaal hem 400.– per week plus vrije kost en inwoning.
Dan is er de kokkin. Zij werkt hier 18 maanden en verdient 300.– per week plus vrije kost en inwoning.”
“Dan is er nog ene die wat simpel is.
Die werkt ongeveer 18 uur per dag en doet 90 % van het werk op de boerderij.
Hij verdient 10.– per week, betaalt zijn eigen kost en inwoon en ik koop hem iedere zaterdagavond een fles whiskey.
Af en toe slaapt hij bij mijn vrouw.”
“Dat is de kerel waar ik mee wil praten,” zegt de controleur.
“Dat doe je al…” antwoordt de boer.

In een klooster komt de bisschop op bezoek. Hij wordt opgevangen door moeder overste en uiteraard een gezellige babbel met koffie, thee, een lekker abdijbiertje , een stukje taart en zoveel meer. Nu nodigt moeder overste hem uit om het middagmaal met hen te nuttigen en hij wijst dat niet af. Hij vraagt moeder overste om toch eens het klooster te mogen zien en dat gebeurd, maar je weet ook waar de slaapcellen van de zuster zusters zijn, die zijn allemaal in de de gang rondom gelijkvloers met in midden een mooi bloemen perk. Plots ziet hij daar een celdeur opengaan, waar een zuster komt buiten gestormd met een kindje in haar armen.

Heel verwonderd vraagt hij : ” IS DIT SOMS EEN KLOOSTER GEHEIMPJE MOEDER ? “

Heel spontaan antwoord ze : “NEEN, DAT IS EEN KARDINALE FOUT ! “.

Een dom blondje is aan het wandelen en loopt voorbij een elektrozaak. Ze stapt binnen en vraagt aan de winkelier: “Hoeveel kost zo’n tv”?  “Wij verkopen geen tv’s aan domme blondjes,” antwoordt hij.

Ze gaat naar huis en verkleed zichzelf. Weer gaat ze terug naar die man die tv’s verkoopt en vraagt opnieuw: “Hoeveel kost zo’n tv?”  Weer zegt de man: “Wij verkopen geen tv’s aan domme blondjes.”

Zo probeert ze het tien keer na elkaar, maar telkens krijgt ze als antwoord dat de man geen tv’s verkoopt aan domme blondjes… Ten einde raad vraagt ze aan die man: “Hoe komt het eigenlijk dat je weet dat ik het ben?”  “Wel,” antwoordt de man, “omdat dit geen tv’s maar magnetrons zijn.”

• Er staat een boer bij een waarheidsmachine op de pier van Scheveningen. Gooi je er een kwartje in, dan mag je een vraag stellen. Die boer zegt:
  “Waar is m’n vader?”
  Waarop de waarheidsmachine antwoordt:
  “Die staat te vissen op de Pier in Vlissingen.”
  Zegt de boer:
  “Hahaha, dat kan niet, mijn vader is allang dood.”
  Zegt de exploitant van die machine:
  “Ik snap het niet. Dat ding is goed, mankeert niks aan. Weet u wat u doet? Formuleer de vraag eens anders.”
  “Ok,” zegt de boer, “Waar is de wettige echtgenoot van mijn moeder?”
  Zegt dat apparaat:
  “Die is dood, maar je vader staat te vissen op de pier in Vlissingen!”

Politieagent: ‘wat heeft u gedronken?’

bestuurder: ‘schrijf maar op een krat bier; champagne kun je toch niet schrijven … ‘

Politieagent: ‘uw naam?’

bestuurder: ‘Zscherboinsky-Crzcypierzak’

Politieagent: ‘hoe schrijf je dat?’

bestuurder: ‘met een liggend streepje’