Een Brit

Twee mannen in verschillende vrachtwagens rijden achter elkaar naar de grens.
Ze zijn vlak bij de grens. Opeens komen ze erachter dat hun rijbewijs nog thuis ligt, maar ze rijden toch maar door.
De eerste komt bij de grens en zegt dat hij zijn rijbewijs is vergeten.
De grenswachter vraagt: “Wat vervoert u?” De man zegt: “Aardbeien”.
De grenswachter zegt: “Als u er tien tegelijk in u mond kan stoppen mag u door, maar alleen dan.”.
Opeens begint de man keihard te lachen. De grenswachter vraagt wat er is.
Zegt de man: “Nou, ik bedenk me net dat de man achter mij bloemkolen vervoert”.

Een man des huizes had net een maaltje slakken op en zeurde: “Ik lust er nog wel een paar vrouw, want zoals jij ze maakt, maakt niemand ze.” “Nou jong, dan zal jij ze zelf moeten gaan halen.” “Geen punt!” Nadat hem de weg was uitgelegd, waar hij ze moest gaan halen, ging hij fluitend de deur uit. Daar aangekomen: “Ik had graag nog wat slakken.” “Ja”, zei die slakkenboer, “ik heb er zoveel verkocht dat ik geen verpakkingen meer heb.” “Dat geeft niet”, zegt de man, terwijl hij zijn trui openhield. En zo ging ook naar huis. Maar onderweg kwam hij enkele vrienden tegen die vroegen om met z’n allen wat te gaan drinken. “Néé jongens!” Na wat zeuren … nou goed ééntje dan. Het werden er enkele meer en de tijd vloog om. “Jongens ik moet naar huis,” zei hij met een dikke tong. Zo schommelde hij even later naar huis. Thuis aangekomen kreeg hij de huissleutel niet meteen in het sleutelgat. Terwijl hij gebukt stond te richten, vielen de nog levende slakken vanuit zijn trui op de grond. Net toen hij de slakken weer terug wilde doen in zijn trui, vloog plots de deur open en daar stond zijn woedende vrouw. Eer dat zij de kans kreeg om hem de les te lezen, zei hij al lallend: “…allee jongens, nóg tien centimeter …. dan zijn we thuis!”

Een Rotterdamse moeder verteld haar dochtertje dat ze de volgende week op een boerderij gaat logeren en daar zeer waarschijnlijk de geboorte van een kalfje zal meemaken. “Eerst komen de voorpoten, dan de kop, dan de schouders, vervolgens het lijf en dan de achterpoten”, legt de moeder alvast uit. Vraagt de kleine Sjouke: “En wie zet hem dan in elkaar”?

Op de zesde dag sprak God tot de aartsengel Gabriel: “Vandaag ga ik een land creëren, genaamd Nederland. Het zal een land zijn van buitengewone natuurlijke schoonheid, met grote bossen, vol met herten, zwijnen en eekhoorns. Grote rivieren, gevuld met alle mogelijke soorten levende wezens. Het zal een binnenzee krijgen met enorme hoeveelheden vis en ook aan een buitenzee komen te liggen, die men van prachtige goudgele stranden kan overzien.” God ging verder: “Ik zal het land rijk maken door de landbouw en de inwoners zullen grote welvaart kennen. Sommige van hun vrouwen zullen van verblindende schoonheid zijn. Ze zullen bekend worden als Hollanders. En ze zullen het vriendelijkste volk op aarde zijn. En als slagroom op de taart maak ik van het zuiden van Nederland een lieflijk heuvellandschap waar vriendelijke mensen zullen wonen, die bekend zullen staan als Limburgers.” “Maar Heer,” zegt Gabriel, “denkt U niet dat u een beetje te genereus bent voor deze Hollanders?” “Niet echt,”, antwoordt God, “moet je eens opletten wie ze als oosterburen krijgen!”

Een kippenkweker zit in zijn stamcafé  naast een vrouw en bestelt een glas champagne. De vrouw kijkt op en zegt: ‘Kijk nu, ik bestelde ook net een glas  champagne.’ ‘Wat een toeval’, zegt de man, ‘want dit is een speciale dag voor mij. Ik heb iets te vieren.’ ‘Voor mij is het ook een speciale dag en ik ben ook aan het vieren, zegt de vrouw.’ ‘Wat een toeval,’ zegt de man. Als ze klinken vraagt hij : ‘En wat ben jij aan het vieren ?’ ‘Wel, mijn echtgenoot en ik proberen al lang een kind te krijgen en vandaag vertelde mijn dokter dat ik zwanger ben.’ ‘Wat een toeval’, zegt de man. ‘Ik ben een kippenkweker’. Jarenlang waren mijn kippen onvruchtbaar maar vandaag zijn ze eindelijk bevruchte eieren beginnen leggen.’ ‘Dat is groot nieuws’, zegt de vrouw ‘En hoe werden je kippen vruchtbaar ?’

‘Ik veranderde van haan.’ antwoordt hij.

Zij lacht eens . . . . . . . en zegt : ‘Wat een toeval “….

Een man valt in de Limburg in panne op een landweggetje. In de wei staat een paard dat over zijn schouder meekijkt en plots zegt “Er zit vuil in de luchtfilter”. De man schrikt maar bekijkt toch de filter en ziet dat er inderdaad vuil in zit.

Wat later zit hij in het dorpscafé om te bekomen van zijn schrik en vertelt het verhaal aan de Limburgse café eigenaar. “Ja” zegt deze, “dan heb je geluk gehad. Honderd meter verder staat ook een paard in de wei, maar die weet niks van auto’s!”