Een pastoor kwam te overlijden en stond voor de hemelpoort te wachten om binnengelaten te worden . Voor hem stond een man in jeans , met een leren vest en een zonnebril op  . Petrus vroeg aan deze man : “wie bent U”?

“Ah. Ik ben John uit Amsterdam en ik ben heel mijn leven taxichauffeur geweest”!

Petrus kijkt in zijn dik boek en zegt : “Oké, hier staat uw naam, neem deze zijden mantel en deze gouden staf en treedt binnen in het hemelse rijk”!

Daarna vroeg Petrus de naam van onze pastoor.

Ik ben pastoor Johannes van de grote kerk, en ik heb 45 jaar uw woord gepredikt !

Petrus kijkt weer in zijn boek en zegt: “Ah ja, hier staat het, neem dit katoenen hemd en deze houten staf en treedt binnen”!

“Hela”, zegt onze pastoor, “hoe kan dat, ik krijg katoenen hemd en een houten staf, en die taxichauffeur goud en zijde? Iets klopt er niet he”!

“Jawel” zegt Petrus, “wij bekijken het resultaat, tijdens uw werk en gebeden sliep iedereen, en bij zijn werk, met de taxi rijden, was iedereen aan het bidden”!!!

Een advocaat was overleden en kwam aan de hemelpoort bij.
Tot zijn ongenoegen, stonden er duizenden mensen voor hem in de rij aan te schuiven.

Plotseling verliet Petrus zijn plaats aan de hemelpoort en liep de lange rij af, tot bij de advocaat.

Petrus begroette de advocaat en met de hulp van twee assistenten werd de advocaat tot aan de hemelpoort gebracht, waar hij mocht plaatsnemen in een comfortabele zetel.

De advocaat zei: “Ik heb geen probleem met deze voorkeursbehandeling, maar wat maakt mij zo speciaal?”

“Wel,” zei Petrus, “Ik heb alle uren die je aan je klanten hebt gefactureerd even opgeteld, en volgens mijn berekeningen ben jij 207 jaar oud!”

Moos gaat voor het eerst in zijn leven skiën. Les nemen vindt hij zonde van het geld, dus suist hij bij zijn eerste afdaling, niet geremd door enige kennis of vaardigheid, met een noodgang over de zwarte piste.
Waardoor hij een bordje ‘Lawine gevaar’ niet ziet. Als Moos, na een adembenemende afdaling, dankzij een bovenmenselijke inspanning nog net voor een vreselijk diep ravijn tot stilstand weet te komen, slaakt hij een diepe zucht van verlichting.
Dat had hij beter niet kunnen doen.
Tien tellen later ligt hij onder drie meter sneeuw. Onmiddellijk rukken de reddingswerkers uit. Zodra Moos gelokaliseerd is, steken ze een lange pijp in de sneeuw om Moos wat lucht te verschaffen. Moos ziet de pijp vlak boven zijn hoofd door de sneeuw verschijnen. “Wie is daar?” roept hij.
“Het Rode Kruis,” roept men van boven.
Waarop Moos zegt: “Maar, daar heb in Amsterdam al voor  gegeven.”