The Whiskers

Corry en de Rekels was een Nederlandse muziekgroep rond zangeres Corry Konings. De groep is vooral bekend van de hit Huilen is voor jou te laat.

In 1968 werd Corry Konings ontdekt door Ries Brouwers. Konings was destijds zeventien jaar en werkzaam als kapster. Daarnaast zong ze al twee jaar bij de groep De Mooks. Een lokale platenhandelaar had haar horen zingen en haar voorgesteld aan Pierre Kartner. Konings zong op dat moment bij het dansorkest De Rekels dat bestond uit gitarist Jacques Wagtmans, bassist-sologitarist André de Jong, accordeonist Jos van Zundert en drummer Kees Dekkers. Konings werd in 1973 vervangen door Hanny (Hanny en de Rekels), die later een succesvolle solocarrière zou uitbouwen onder de naam Hanny. De eerste single die Corry en de Rekels in 1969 uitbrachten was Vaarwel, ik zal geen traan om je laten en kwam in de Veronica Top 40 tot de 22e plaats. In Vlaanderen bereikte het zelfs de zesde plaats. De tweede stem in het nummer wordt ingezongen door Pierre Kartner. Dit zou hij bij alle singles van Corry en de Rekels blijven doen. Na Mijn stil verdriet kwam in 1970 het grote succes met Huilen is voor jou te laat. Dat nummer kwam tot #5 in de Top 40 en stond 42 weken genoteerd, wat voor die hitlijst destijds een record was. Het record hield ruim 43 jaar stand, totdat Pharrell Williams het in 2014 verbrak met zijn single Happy. In de Hilversum 3 Top 30 stond Huilen is voor jou te laat 19 weken genoteerd en kwam het tweemaal opnieuw binnen in de lijst. In datzelfde jaar werd drummer Kees Dekkers vervangen door Frans Castelijn hij werd in 1972 opgevolgd door drummer Rob Kraak.

Corry en de Rekels hadden daarna nog hits met Rozen die bloeien, Zonder het te weten, het kerstnummer Hoog daar aan de hemel, Igorowitsch en Dagen en nachten. In 1972 verliet Konings De Rekels om een succesvolle solocarrière te beginnen. Tot 1988 trad ze op onder de naam Corry en daarna onder haar volledige naam: Corry Konings. Haar grootste solohits waren Ik krijg een heel apart gevoel van binnen, Adios amor en Mooi was die tijd.

Toen Konings in 2004 35 jaar in het vak zat, organiseerde ze een reünie met De Rekels. Naar aanleiding van deze reünie verscheen het album Na 35 jaar met nieuwe nummers geschreven door Pierre Kartner, Henk van Broekhoven, Jheron van der Heijden en andere bekende tekstschrijvers. Het rekelssoundje was nog steeds duidelijk aanwezig. In 2007 verscheen een dvd met oude en nieuwe fragmenten van Corry en de Rekels en Konings’ solocarrière.

De leden van de oorspronkelijke band waren Corry Konings (1969-1972), Jacques Wagtmans (1969-1972), André de Jong (1969-1972), Jos van Zundert (1969-1972), Rob Kraak (1971-1972), Kees Dekkers (1968-1969) en Frans Castelijn (1969-1971). Deze waren allen op enig moment deel van de reünieband.

Bron: Wikipedia

The Classics is een Nederlandse band, opgericht in 1967 in Stramproy (Limburg) en van oorsprong een showorkest. The Classics scoorden vooral in de jaren zeventig hits. De grootste successen waren “My lady of Spain” en “Yellow sun of Ecuador”.

Begin jaren 60 ontstond de groep the Classics uit de groep the Strangers (Harrie en Hub Broens; Ber Kwaspen en Renée (Broer) Janssen. Toen the Strangers stopten gingen Harrie Broens, Ber Kwaspen, Jan Dirkx en Pierre Hoeken verder onder de naam the Classics. In 1964 moest Pierre Hoeken in militaire dienst en begin 1965 Jan Dirkx. Daarmee kwam tijdelijk een einde aan the Classics.

In 1966 besloot Jan Dirkx om opnieuw te beginnen, samen met zijn neef Ber Kwaspen en Harrie Broens, aangevuld met broer Ton Dirkx en René Munnecom. Het eerste optreden vond plaats 27 mei 1967. De leden van de groep begonnen met eigen liedjes te schrijven. De band bestond op dat moment uit Jan en Ton Dirkx, Ber Kwaspen, Harrie Broens en Renee Munnecom. In 1971 werd Ton Dirkx opgevolgd door Joep Beurskens (ex-Teddybears). In 1974 werd Rene Munnecom opgevolgd door Peter Gerits.

In mei 1977 besloot Jan Dirkx te stoppen als muzikant. Hij bleef alleen nog als manager van de groep actief. Hij werd vervangen door Huub Dijckmans. Deze vertrok na enkele jaren, waarop Jan Dirkx in de groep terugkeerde. In oktober 1980 verlieten Jan Dirkx en Joep Beurskens – wegens gezondheidsreden – de groep. Daarna zijn verschillende muzikanten ten tonele verschenen: Hans Metten, Dominique Picerno, Bart Drossaers en Gerard Opdebeeck. Het eerder behaalde succes van de groep werd niet meer bereikt. Ter gelegenheid van het 25-jarige bestaan van de groep werd in 1992 een eindconcert gegeven door de oude leden.

In het begin trad de groep voornamelijk op in de regio en nam deel aan talentenjachten. Tijdens een van de optredens werd de band ontdekt door platenbaas Johnny Hoes. Hij bood de jongens een platencontract aan. De eerste single I only want to be with you werd een regionaal succes. De groep bestond op dat moment uit vijf personen met de in die tijd gebruikelijke bezetting: twee gitaren, basgitaar, toetsen en drums. Het repertoire van de groep bestond voornamelijk uit nummers van The Shadows, Cliff Richard, The Cats en andere hitparadeartiesten uit die periode.

De groep ontwikkelde al snel een eigen sound. Deze sound kenmerkte zich met name door de fijne samenzang en werd door Joost den Draaier de ‘vlaaiensound’ genoemd. Aanleiding daartoe waren de Limburgse vlaaien die Jan Dirkx vaak bij zich had bij zijn wekelijks bezoek aan de Hilversumse studio’s. De vlaaiensound kan worden gezien als een tegenhanger van de palingsound uit Volendam.

In 1969 gingen The Classics opnieuw de studio in, deze keer voor het opnemen van Try it again, een eigen compositie; dit nummer werd later omgedoopt tot My Lady of Spain. Later zou blijken dat dit de basis was voor hun internationale successen. Toch duurde het nog tot 1972 voordat de plaat werd uitgebracht. Binnen enkele maanden werden meer dan 500.000 exemplaren verkocht. Er volgden tv-optredens in binnen- en buitenland. In de jaren hieropvolgend verschenen hits als: Yellow sun of Ecuador, Papa Peppone, My Russian lady, In Yucatan, Sunshine baby, Wings of an eagle en Gimme that horse.

The Classics verzamelden in de loop der jaren een grote groep fans om zich heen. Er ontstond een fanclub, geleid door Peter Aquarius. De club bracht een eigen blad uit, Skripto genaamd, waarin o.a. de agenda van The Classics werd gepubliceerd, nieuws over de groep werd geschreven en fanmail werd behandeld. Op het hoogtepunt had de fanclub meer dan 1000 betalende leden.

In 2001 richtten enkele leden de Classics Revival Band op. De bezetting was: Harrie Broens: gitaar/zang, zijn zoon Rolph Broens: gitaar/toetsen/zang, Ber Kwaspen: drums/zang, Jo Hoofwijk: bas/zang.

Oud-zanger/gitarist Joep Beurskens overleed op 6 april 2005, drummer Ber Kwaspen op 21 januari 2007 en basgitarist René Munnecom op 16 december 2011.

Sinds 2010 is er weer een nieuwe bezetting van The Classics Revival Band:

• Harrie Broens: gitaar/zang
• Rolph Broens: gitaar/toetsen/zang
• Erik Jeurninck: bas/zang
• Edward Venbrucx: drums

Bron: Wikipedia

Deze keer een foto van de oude samenstelling van De Helena’s in 2011. Wij zullen altijd met weemoed daarop terugkijken, ondanks het feit dat ons huidige samenstelling ook perfect bij elkaar past.

Vlnr: Frans Schulten, Bennie Loman, Benny Lenferink, Roland Urban en op de voorgrond Frans Heerink.

De frequente bezoekers van onze site hebben zeker gemerkt dat “de Helena’s” site enkele dagen niet bereikbaar was. Gelukkig voor ons heeft Mark het kunnen herstellen en kunnen we nu weer volop foto’s plaatsen van bands. (Mark namens alle lezers van deze site ontzettend bedankt)

Deze foto uit 1974 is van de Migra’s. De muzikanten, in carnavals kleding, hadden drukke dagen in die tijd.

De band Jet Set uit de jaren 70 van de vorige eeuw in de spotlights. De band bestond uit onderstaande muzikanten.

Op 26 juni hebben we opgetreden  bij de kanaalbrug in Fleringen en naar aanleiding daarvan kregen wij onderstaande mail van een echtpaar uit Brabant. De man is een zeer goede gitarist die zijn sporen in de muziek ruimschoots verdient heeft.

Hallo orkest leden en organisatie.

Even toch een terugblik op zondag 26 Juni in Fleringen.

Via jullie site wisten van het optreden en zoals jullie beschreven hadden hielden wij de kanaal brug goed in onze gedachten en ik zei tegen mijn vrouw, als we daar over zijn moeten we goed opletten want dan zijn we er bijna. Amper de brug over zei ze, hier rechts volgens mij want ik hoor muziek. Inderdaad, we konden een orkest horen spelen. Uitgestapt wisten wij niet wat we aan zouden treffen aangezien het feest aan huis was. Wij dachten, een privé of buurtfeest, we wisten ook niet. Wij naar binnen en zagen gelijk dat we goed waren want we zagen jullie muzikanten gelijk staan. Ook niemand die ons aankeek met de gedachte; “vreemde eenden in de bijt “. Wij schoven netjes aan tegen de muur en gingen daarna een consumptie bestellen. Waar koop ik die munten? Maar al gauw werd duidelijk, geen munten en niet pinnen maar gewoon ouderwets afrekenen. Is altijd mijn ding geweest, gewoon betalen dan kun je de hard werkende mensen nog eens een fooitje toe stoppen. De prijs was ook uit de jaren 1960 dus lekker zat (dronken) worden als je niet hoeft te rijden. Wij hebben het bij limonade gehouden. Heerlijk om gewoon te kunnen praten terwijl de muziek doorspeelt. Zalig, dat mis je tegenwoordig deze gezelligheid. Ook de mensen allemaal even aardig alsof we thuis waren. We vonden dat jullie een leuk repertoire hadden en dat de mensen goed meededen. Zelfs de jongeren! Dit gebeurt hier in Brabant niet meer. Je bent ooit bang om naar een festival te gaan betreffende de loeiharde muziek waar je onmogelijk kunt praten.

We hebben met veel mensen kennis gemaakt die vroegen waar wij vandaan kwamen. Kortom, we voelden ons thuis. Volgens mij hebben Twentenaren wel iets gemeen met Brabant want we konden ze verrekt goed verstaan met huus en thuus.

Dit even in het kort betreffende onze beleving in Fleringen.

De complimenten aan de organisatie, perfect.