Gaatje prikken

Een man komt een dag vroeger dan voorzien terug van zakenreis. Hij neemt een taxi om naar huis te rijden. Bij zijn huis aangekomen vraagt hij aan de chauffeur van de taxi om getuige te zijn daar hij denkt dat zijn vrouw hem bedriegt. De taxichauffeur neemt het aanbod aan tegen betaling van 150 Euro.

Zij gaan stil het huis binnen en openen voorzichtig de deur van de slaapkamer. De man trekt de deken van het bed en betrapt zijn vrouw met haar minnaar. Rood van woede trekt de man zijn pistool en houdt het tegen het hoofd van de minnaar. Zijn vrouw huilt en roept: “Niet schieten, niet schieten! Ik heb je belogen, ik heb nooit geërfd van mijn tante. Hij heeft de Ferrari betaald en onze boot aan zee. Ook alle tickets voor de voetbalwedstrijden waar jij zo graag naar toe ging! Hij betaalt zelfs al onze belastingen!!”

De man, volledig van de kaart, laat zijn pistool zakken en vraagt aan de taxichauffeur:
“Wat zou jij in mijn plaats doen?”

“Ik?” zegt de taxichauffeur, “ik zou heel vlug die deken weer over hem leggen, zodat hij maar geen kou vat!”

Om 7 uur ‘s ochtends zit ik lekker te vissen langs het Amsterdam Rijnkanaal. De damp staat nog op het water. Ik zit net, komt er een man achter mij staan kijken. Het wordt acht uur, negen uur, tien uur, twaalf uur. Ik neem ’n boterhammetje en koffie en nog steeds staat die kerel achter mij naar m’n dobber te staren. Om 2 uur ‘s middags staat hij er nòg. Als ik om 7 uur ‘s avonds mijn spullen inpak, staat die vent nòg achter me. Ik zeg: “Meneer, u heeft nu 12 uur lang achter mij staan kijken. Waarom koopt u geen hengel? Kunt u zelf gaan vissen.” Zegt die man: “Sorry hoor, maar daar heb ik echt geen geduld voor . . . ”

Een professor neemt het middagmaal in de kantine van de universiteit. Een student zet zich tegenover hem aan dezelfde tafel. De professor ergert zich hieraan en zegt:
Een varken en een vogel lunchen niet samen.
Zegt de student: Oke, ik vlieg wel naar een andere tafel.
De professor is razend om dit antwoord en besluit om de student bij zijn volgend examen te buizen.
Op het volgende examen kan de student echter perfect op alle vragen antwoorden en de professor besluit, door ervaring gelouterd, om een meerkeuze vraag te stellen. Hij vraagt: Op straat tref je twee zakken aan, in de ene steekt een stapel bankbiljetten en in de andere steekt verstand, welke kies je?
De zak met het geld, zegt de student.
Waarop de professor zegt: In uw plaats zou ik die met verstand genomen hebben.Waarop de student zegt:
De mensen nemen meestal datgene dat ze niet hebben.

Peter wil graag helikopter-piloot worden. Wanneer zijn eerste helikopterles begint vraagt zijn leraar: ‘wat zijn die dingen die boven ons draaien?’ Peter denkt eens na en antwoordt: ‘dat is de ventilator.’ ‘Nee, dat heb je fout,’ antwoordt de leraar waarop Peter zegt: ‘nou ik wed dat als ik ze uitzet, u het heel warm zult krijgen!’

George W. Bush (USA) komt bij Sadam Hoessein (Irak) op bezoek. Ze zitten samen aan tafel. Ziet Bush een knopje op de tafel en vraagt aan Sadam wat dat is. Zegt Sadam: ‘Probeer maar, en kijk wat er gebeurt’. Dus Bush drukt op het knopje en ziet een bokshandschoen verschijnen die Bush helemaal in elkaar slaat. Bush wordt boos en gaat terug naar Amerika en nodigt Sadam enkele weken later uit.

Ze zitten weer samen aan tafel en Sadam ziet een knopje en vraagt wat dat is, waarop Bush zegt: ‘Probeer maar’. Dus Sadam drukt op het knopje en ziet dat er niets gebeurt, dus zegt Sadam tegen Bush, ‘Wat is dit nou weer voor Amerikaanse onzin, ik ga terug naar mijn Irak. Waarop Bush antwoordt: ‘Welk Irak?’

Een goochelaar zat op een cruiseschip en deed allerlei trucjes. Jante keek toe met arendsogen en doorzag iedere truc van de goochelaar, hij zei dan ook steeds hoe de truc in elkaar stak, het ging ongeveer zo: “De kaart zit in je broekzak!” of “Dat konijn kwam uit die doos!” … Die goochelaar was het na een tijdje helemaal zat dat Jantje de hele tijd zei hoe zijn trucs in elkaar zaten, dus stopte hij maar mee.  De dag erop verging het schip en alleen de goochelaar en Jantje konden zich redden door te dobberen op een stuk drijvend hout.  Na een uur of 3 uur zei Jantje: “Ok, ik geef het op, waar heb je het schip gelaten?”