De Diamond Stars uit Denekamp met zangeres Natalie deze week in de spotlights. De band heeft bestaan van 1964 tot ca. 2005. Op de foto vlnr: Drummer Adje Loohuis; Toetsenist Willy Grote Punt; Zangeres Alie Nijland; Zanger-Gitarist Jos Pierik en Saxofonist Appie Boers.
Een foto genomen tijdens onze laatste reis naar Tirol in Oostenrijk samen met 100 fans in 2017. Deze foto is genomen tijdens een pauze aan de Achesee waar de Helena’s de instrumenten pakten en muziek gingen maken en waar de medereizigers spontaan met een polonaise begonnen. Ook is vandaag voor deze foto gekozen omdat morgen onze drummer 70 jaar zou zijn geworden. Ook al is hij niet meer in ons midden, we zullen vaak aan hem denken en speciaal op 22 februari en op hem proosten. Kuper Proost!
Roy Black (Bobingen, 25 januari 1943 – Heldenstein, 9 oktober 1991) was een van de populairste Duitse schlagerzangers, zijn echte naam was Gerhard Höllerich. Zijn artiestennaam had hij te danken aan zijn zwarte haren en het feit dat zijn idool de Amerikaanse zanger Roy Orbison was.
Op 18-jarige leeftijd kreeg hij de muziekkoorts, hij speelde eerst in de band The Honky Tonks. Eind 1963 richtte hij zijn eigen band op, Roy Black and his Cannons. In 1964 kreeg de band een platencontract van producent Hans Bertram na een talentenwedstrijd gewonnen te hebben. Roy stopte met zijn studie bedrijfswetenschappen om zich op de muziek toe te leggen.
De eerste 2 singles Sweet Baby mein en Darling my Love waren niet bepaald een groot succes, daarna ging Roy solo. In de zomer van 1965 kwam zijn derde single uit, Du bist nicht allein. Deze was een schot in de roos. De single kwam op de 4de plaats in de Duitse hitparade terecht.
In 1967 speelde hij voor het eerst in een musicalfilm mee, Das Paradies der flotten Sünder. Tot 1969 haalden al zijn singles de top 10, waaronder zes de eerste plaats. Hij speelde in verschillende films mee. In 1971 scoorde hij een internationale hit met Schön is est auf der Welt zu sein, een duet met de tienjarige Anita Hegerland. Het bereikte de zesde plaats in de Nederlandse Top 40 en de zevende plaats in de Daverende 30.
Daarna begon zijn succes wat te tanen. In 1974 ging hij weg bij de producent die hem groot gemaakt had, maar er volgden geen hits meer.
Ook in 1974 trouwde hij met fotomodel Silke Vagts (20 januari 1945 – 16 januari 2002, zelfmoord). Op 1 augustus 1976 werd hun eerste zoon Torsten geboren.
In de jaren 80 laaide zijn populariteit weer op met nieuw werk. Privé ging het hem niet voor de wind, hij scheidde van Silke in 1985. Op 25 mei 1986 stortte hij door een hartafwijking in en kreeg hij twee nieuwe hartkleppen. Enkele maanden later trad hij genezen op voor 3000 fans in Berlijn.
In 1989 kreeg hij van RTL Plus het aanbod voor de hoofdrol in de serie Ein Schloß am Wörthersee. Hij speelde de charmante hotelchef Lennie Berger.
Op 2 mei 1990 pleegde zijn vader Georg Höllerich zelfmoord. Een jaar later op 14 september 1991 schonk zijn nieuwe vriendin Carmen Böhning het leven aan dochter Nathalie. Nog geen maand later, op 9 oktober, overleed Roy door hartfalen. Dit gebeurde in zijn buitenverblijf. Zijn vroege dood had naast zijn hartzwakte wellicht ook te maken met zijn alcohol- en pillenverslaving.
In deze reeks mag uiteraard Herman Lippinkhof niet ontbreken. Jarenlang heeft hij samen met of zonder zijn begeleiders door Twente gereisd en heeft menig feest verzorgd met zijn muziek.
In de jaren toen wij als “de Helena’s” zijn begonnen (1967) was een vast nummer op het repertoire de Sneeuwwals van Schriebl en Hupperts. In die tijd vroeg iedereen naar dit nummer en soms moest je het vaker spelen omdat de mensen het zo graag wilden horen. En uiteraard was de klant Koning. We denken zeker dat vele oudere mensen glimlachend terug denken aan die mooie vervlogen tijd. Als U als lezer van deze site nummers heeft die u graag nog eens zou willen horen schroom dan niet maar stuur een mail aan www.helena’s.nl met uw verzoek en u krijgt altijd antwoord.
In 1968 werd Corry Konings ontdekt door Pierre Kartner. Corry was destijds zeventien jaar en werkzaam als kapster. Daarnaast zong ze al twee jaar bij de groep De Mooks. Een lokale platenhandelaar had haar horen zingen en haar voorgesteld aan Pierre Kartner. Kartner koppelde de zangeres aan het dansorkest De Rekels dat bestond uit zanger Frans Biezen, gitarist Jacques Wagtmans,bassist André de Jong, accordeonist Jos van Zundert en drummer Kees Dekkers. Frans Biezen, die door Corry werd vervangen, zou later een succesvolle solocarrière uitbouwen onder de naam Frank Ashton. De eerste single die Corry en de Rekels in 1969 uitbrachten was Vaarwel, ik zal geen traan om je laten en kwam in de Veronica Top 40 tot de 22e plaats. In Vlaanderen bereikte het zelfs de zesde plaats. De tweede stem op het nummer wordt ingezongen door Pierre Kartner. Dit zou hij bij alle singles van Corry en de Rekels blijven doen. Na Mijn stil verdriet kwam in 1970 het grote succes met Huilen is voor jou te laat. Dat nummer kwam tot #5 in de Top 40 en stond maar liefst 41 weken genoteerd, wat voor die hitlijst destijds een record was. Het record hield ruim 43 jaar stand, totdat Pharrell Williams het in 2014 verbrak met zijn single Happy. In de Hilversum 3 Top 30 stond Huilen is voor jou te laat 19 weken genoteerd en kwam het 2 maal opnieuw binnen in de lijst. In datzelfde jaar werd drummer Kees Dekkers vervangen door Rob Kraak.
Corry en de Rekels hadden daarna nog hits met Rozen die bloeien, Zonder het te weten, het kerstnummer Hoog daar aan de hemel, Igorowitsch en Dagen en nachten. In 1972 verliet Corry De Rekels om een succesvolle solocarrière te beginnen. Tot 1988 trad ze op onder de naam Corry en daarna onder haar volledige naam: Corry Konings. Haar grootste solohits waren Ik krijg een heel apart gevoel van binnen, Adios amor en Mooi was die tijd.
Vanaf Maart 2020 tot Oktober 2020 hebben we slechts 4 maal kunnen repeteren i.v.m. de Corona. In Oktober kregen we te horen dat onze drummer Frans Heerink ernstig ziek was. Op 8 november 2020 hebben we op verzoek van Frans Heerink nog één keer samen gespeeld en op 23 november is hij overleden. Sinds die tijd hebben we nog niet weer gerepeteerd en daarmee willen we nu weer beginnen.
Vorige week deelde onze saxofonist Roland Urban mee dat hij stopt met muziek maken omdat zijn fysieke toestand hem dat onmogelijk maakt. Uiteraard vinden wij het ontzettend jammer maar begrijpen het volledig en wij danken hem voor de 50 jaar dat hij bij de Helena’s heeft gespeeld. Wij zullen hem ontzettend missen maar we weten zeker dat hij nog regelmatig bij de repetities zijn gezicht zal laten zien.
Uit bovenstaande valt al op te maken dat de Helena’s doorgaan met muziek maken en daarmee voldoen we aan de wens, die Frans Heerink ons heeft gevraagd, om toch alsjeblieft door te gaan.
Uiteraard weten wij dat we nog vele hobbels moeten overwinnen en we zullen beide mannen ontzettend missen maar wij vinden een weg om onze muzikale hobby te blijven uitoefenen en daarmee blijven de Helena’s bestaan.
