Eddy Christiani

Eduard (Eddy) Christiani (Den Haag, 21 april 1918 – Aalsmeer, 24 oktober 2016) was een Nederlands gitarist en zanger, componist en tekstschrijver. Christiani was tot 2010 nog actief als zanger, al trad hij sedert 2008 niet meer in zalen op.

Christiani staat in de Nederlandstalige levensliedtraditie, maar naast Lou Bandy en Willy Derby waren ook verschillende soorten Amerikaanse amusementsmuziek van invloed op zijn stijl. In 1939 was hij de eerste Nederlandse (en mogelijk eerste Europese) artiest die een elektrische gitaar (Epiphone model Electar Model M) bespeelde. Zijn gitaarsound werd bepalend voor het geluid van het Orkest Frans Wouters (met John de Mol op accordeon en Theo van Brinkom op viool). In 1941 nam hij als eerste Nederlandse gitarist een elektrische gitaarsolo op in Ons Gebouw in Hilversum. The Windmill was een door hemzelf geschreven instrumentaal nummer.

In 1943 moest hij wegens problemen met de Kultuurkamer onderduiken en ging hij naar België. Na de bevrijding van Brussel ging Christiani spelen in een Engels legerorkest, de Army Troupers. Achter de frontlinies trok hij mee Duitsland in. In Bonn kon hij zich aansluiten bij de beroemde Cold Stream Guards (The Guards Divisional Dance Orchestra). In Hamburg trad Christiani als gastsolist met zijn elektrische gitaar op voor de British Forces Network (BFN). In 1946 keerde hij terug naar Nederland.

Na 1945

De populariteit van Christiani nam in de periode na de oorlog reusachtige vormen aan. Hij werd een waar popidool. Om aan de vele aanbiedingen te kunnen voldoen besloot Christiani samen met Frans Poptie in 1951 zijn eigen ensemble op te richten, het “Ensemble Eddy Christiani onder leiding van Frans Poptie”. De lezers van het muziekblad Tuney Tunes verkozen Christiani in 1953 tot de populairste zanger van Nederland. Hij bleef bovenaan in de poll staan tot en met 1956.

Na de opkomst van de rock-‘n-roll stopte Christiani met het opnemen van platen en ging zich als gitarist toeleggen op begeleidings- en studiowerk.

In 1952 was hij de eerste Nederlander met een gouden plaat op 78 toeren met Zeemanshart. Andere bekende hits van Christiani waren Zonnig Madeira (1938), Ouwe Taaie (1943), Op De Woelige Baren (1948), Kleine Greetje Uit De Polder (1950), Spring Maar Achterop (1952), Daar Bij De Waterkant en Rosemarie Polka (1953). Kleine Greetje Uit De Polder eindigde tijdens de Week van het Nederlandse Lied 2009 in de Top 200 op nummer 94.

Vanaf de jaren zestig

Met Sucu Sucu (Mijn Sombrero) maakte Christiani in 1961 een comeback. De Spaanse versie van de plaat werd in de Verenigde Staten, Duitsland en Scandinavië uitgebracht. In de Amerikaanse Billboard Hot 100 bereikte Christiani hiermee de 82e positie.

In 1962 ontdekten veel jonge aankomende gitaristen dat het zangidool van hun ouders ook opwindende gitaarstukken kon spelen. Zijn single Little Geisha / Du, Du Liegst Mir Im Herzen paste helemaal in de stijl van de Nederlandse gitaargroepen en Indorock-bandjes. Christiani speelde de nummers op zijn Gretsch-gitaar (model Chet Atkins Nashville) en ze waren in een lange echosound gedompeld. Zijn instrumental Wild Geese werd in 1963 door The Jumping Jewels gecoverd. Christiani werd in 1962 en 1963 door de lezers van het maandblad Muziek Parade uitgeroepen tot de populairste Nederlandse gitarist. Met het combo van Tonny Eyk was Christiani vanaf de zomer van 1966 jarenlang met zijn gitaar te zien bij Willem Duys in het tv-programma Voor de vuist weg.

In de jaren 2006-2010 reikte Christiani jaarlijks in Vlissingen de Eddy Christiani Award uit aan een gitarist die een inspirerende bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling van muziek voor elektrische gitaar. Sinds 2013 draagt deze prijs zijn naam niet meer. In 2007 ging hij op 89-jarige leeftijd op afscheidstournee met als titel De engel op mijn schouder. Op 21 april 2008 werd zijn 90e verjaardag groots gevierd onder leiding van Hans van Willigenburg en met Annie de Reuver, Jan Akkerman en Tonny Eyk. Op 21 april 2013 vierde Christiani zijn 95e verjaardag in bijzijn van De Reuver en Ad van de Gein. Hij verhuisde naar een zorgcentrum in Aalsmeer en vierde daar met onder anderen Gerard Joling zijn 98e verjaardag. Christiani overleed daar in oktober 2016 op 98-jarige leeftijd. De uitvaartceremonie vond plaats in schouwburg De Meerse in Hoofddorp, zijn as werd uitgestrooid bij crematorium Westgaarde in Amsterdam.

Christiani is getrouwd geweest met de actrice Hella Faassen, die hem overleefde.

Bron: Wikipedia

Similar Posts

  • |

    Radi Ensemble

    Radi Ensemble is een smartlappenband uit het dorp Thorn in Limburg en werd in 1964 opgericht door de heren Dirks en Ramakers. De groepsnaam werd ontleend aan de combinatie van de eerste twee letters van hun achternaam.

    In begin waren het de muzikanten Huub Hennissen, Leo Ramakers, Herman de Vries en H. Bovend’Eert. in (1967)werd Jan van Doorn de vervanger van drummer H. Bovend’Eert. Omdat oprichter Piet Ramakers contact had met Johnny Hoes mocht de band een plaat opnemen op zijn platenlabel Telstar. De eerste single (een proefpersing) Sonja Addio! uit 1968 werd een groot succes. Van dit nummer werden meer dan 100.000 exemplaren verkocht. De groep ontving hiervoor een gouden plaat.

    Andere hits waren Huil maar niet kleine Eva, Juanita, Jij alleen, Magdalena en Ramona. Ook in Duitsland bracht men diverse platen uit, waarvan één onder de naam Die Caballeros.De plaat die ze in Duitsland uitbrachten onder Die Caballeros werd met dezelfde orkest band uitgebracht. Begin jaren zeventig daalde de populariteit van het Radi Ensemble en in 1976 ging de band uit elkaar. Oprichter Piet Ramakers overleed in 1990 op 69-jarige leeftijd.Herman Vries overleed op 5 Juli 2012 in Wessem. Lei Ramakers overleed op 28-02-2015 in Heel op 66 jarige leeftijd.

    Wilt u meer van deze band weten kijk dan op www.wikipedia/radi ensemble

    radi-ensemble-3a001

     

  • De Helena’s

    Volgende week van 8 tot 10 november is er weer de Koale Karmis in Ootmarsum, en dat betekent dat het weer afgeladen vol zal zijn in de kroegen met mensen uit Ootmarsum maar ook van ver daarbuiten.

    Op onderstaande foto’s, uit 1971, staan de Helena’s voor de kermis attractie Calypso. Deze foto is genomen rond 09.30 uur in de morgen omdat we daarna om 10.00 uur moesten optreden bij Café de Rozenstruik aan de Denekamperstraat. In die tijd werd er alleen op Vrijdag en Zondag kermis gevierd.

    In 1973 werd ook de zaterdag bij de kermis gevoegd omdat er autoloze Zondagen waren ingevoerd en men bang was dat er anders op zondag niemand zou komen. Deze constructie van 3 dagen kermis werd als zeer positief ervaren en vanaf toen is de Koale Karmis altijd 3 dagen.

  • De Helena’s The final Tour

    Na de vele vragen die we hebben gehad of De Helena’s nog weer een reis gingen organiseren hebben wij de stap genomen en is samen met Ter Beek Reizen weer een reis in elkaar gezet die volgens ons weer een mooie week kan garanderen. Als het weer ook weer gaat meewerken is de reis al bij voorbaat weer geslaagd. Hieronder kunt u het complete reisschema dat gaat plaats vinden van 23 tot 29 Juni 2024 downloaden (pdf):

    DeHelenas-TheFinalTour_Reisgids-Zomer-2024_TerBeekReizen

    Read More “De Helena’s The final Tour”

  • James Last

    Hans (James) Last werd geboren als jongste kind van een meteropnemer bij de Bremense gasmaatschappij. Vader Louis Last trad in zijn vrije tijd op als amateurmuzikant. Tijdens de Tweede Wereldoorlog volgde Last een muzikale opleiding aan de militaire academie van Bückeburg bij Hannover. Na de oorlog werd hij contrabassist en kwam hij met zijn broers Roberten Werner bij het nieuwe orkest van Radio Bremen. In 1950, 1951 en 1952 werd hij uitgeroepen tot beste jazzbassist van Duitsland. In 1955 verhuisde hij naar Hamburg waar hij als arrangeur/componist werkte voor grote orkesten, instrumentalisten en zangsterren. Ook trad hij er in het huwelijk met Waltraud Wiese, met wie hij een dochter en een zoon kreeg. In 1963 tekende hij een exclusiviteitscontract bij Polydor en in mei 1965 verscheen zijn eerste lp als James Last: “Non Stop Dancing 65”. Buiten zijn medeweten had de platenfirma zijn voornaam gewijzigd (al bracht Polydor in 1966 nog een lp uit onder de naam Hans Last: Ännchen von Tharau bittet zum Tanz). De Happy Party Sound van James Last was echter een feit en de succestrein was vertrokken. Last bracht 190 originele platen uit in elk mogelijk genre. Als componist schreef hij enkele honderden melodieën, waaronder evergreens en wereldhits als Games that Lovers play, The Lonely Shepherd (Der einsame Hirte, thema uit De Verlaten Mijn), Lingerin’ On, Happy Heart, When the Snow is on the Roses en Fool.

    Vanaf 1969 ging het James Last-orkest op stap, met wereldtournees en kleinere Europese rondreizen, maar telkens met uitverkochte zalen. De show groeide door de jaren uit tot een grootschalig spektakel. Last heeft meer dan 200 gouden en 17 platina platen in ontvangst kunnen nemen voor een verkoop van 80 miljoen albums in 150 landen.
    Na 42 jaar huwelijk verloor hij in december 1997 zijn vrouw Waltraud aan kanker. In juni 1999 hertrouwde hij met de 30 jaar jongere Christine Grundner uit München. Zij woonden afwisselend in West Palm Beach (Florida) en Hamburg. Last heeft twee kleinzoons via zijn dochter en een kleindochter en kleinzoon via zijn zoon.
    Last was, ondanks zijn hoge leeftijd, tot het laatst actief. In 2013 ging hij op tournee door Europa met “The Last Tour 2013 – Einmal noch”. Vanaf maart 2015 stond een tournee door Duitsland, Oostenrijk, Denemarken en het Verenigd Koninkrijk op het programma. Zijn laatste concert gaf hij op 26 april 2015 in Keulen. Op 9 Juni 2015 is hij overleden.

    Bron informatie: WikipediaJames Last

  • GOLFSPELER MET DORST

    Een golfspeler loopt op een zeer warme dag “uitgeput” na de 18e hole het clubhuis binnen en zegt tegen de barman: Zeg, Kerel, nu wil ik onmiddellijk iets ijskouds met veel alcohol d’r in. Zegt die barman: “Meneer, moet u even doorlopen naar het terras. Daar zit uw vrouw”.

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *