De Helena’s

Na bijna 2,5 jaar hebben De Helena’s voor het eerst weer opgetreden op een feestje van vrienden. In eerste instantie gooide Corona roet in het eten en daarna hoorden we van de vreselijke, onoverwinnelijke, ziekte van onze drummer Frans Heerink (de Kuper), waar wij in November 2020 afscheid van moesten nemen. In 2020 gaf onze saxofonist Ronald Urban (Lap) aan te willen stoppen omdat zijn fysieke toestand dat niet meer toeliet. Omdat het bloed stroomt waar het niet gaan kan en omdat Frans Heerink ons uitdrukkelijk had gevraagd om door te gaan hebben we toch weer onze instrumenten op gepakt met als resultaat dat we ons eerste optreden hebben gehad en er hopelijk nog aardig wat zullen volgen. Uiteraard was het gisteren voor ons een dag met lach en een traan. Maar we weten zeker dat de Kuper boven ons op de eerste plaats zat om niks te missen met een pilsje in de hand en een lach op zijn gezicht. En ook Lap heeft ons succes gewenst, en als het zou kunnen was hij nog graag met ons mee gegaan.

Sinds September 2021 is Betsie Kienhuis onze drumster en we zijn heel blij met haar. De bezetting van De Helena’s is nu als volgt. Boven vlnr: Bennie Loman, Bassist; Benny Lenferink, Toetsenist-Zang; Frans Schulten, Gitarist- Zang; Beneden vlnr: Jorien Snijders, Zang; Betsie Kienhuis, Drums – Zang.

 

 

Similar Posts

  • The Melody Swingers

    The Melody Swingers verzorgden begin jaren 70 de dansavonden bij Kothman in Oldenzaal. De zangeres Nathalie zong later nog een tijd bij The Diamond Stars. De drummer van The Melody Swingers was tevens de zanger die beschikte over een goed stemgeluid. Helaas zijn ons geen namen van de muzikanten bekend. Mocht u deze namen kennen dan horen we dat uiteraard graag.

  • The Walkers

    The Walkers was een Nederlandse muziekgroep uit Maastricht. De genres, bezetting en zelfs de bandnaam veranderden door de jaren heen.

    De groep ontstond in 1963 uit de Mosam Skiffle Group. Door de combinatie van popmuziek en skiffle, voorzien van zang van Jean Innemee, had de groep een geheel eigen geluid. Het nummer There’s No More Corn on the Brasos bereikte hoge plaatsen op hitlijsten over de hele wereld. Met de komst van René Innemee in 1973 veranderde de stijl van de band in de richting country. De groep bleef echter succesvol. The Walkers kwam op voorspraak van geluidstechnicus en producer Fred Limpens bij Telstar terecht. Het zou de eerste band zijn die Engelstalige muziek opnam in het muziekhuis van Johnny Hoes.

    Muzikanten van The Walkers wonnen in 1977 samen met die van The Classics en Rainbow het eerste Limburgs Vastelaovesleedjes Konkoer. Het winnende liedje Vaan Eysde tot de Mookerhei is sindsdien een carnavalshit gebleven.

    In 1980 wijzigde The Walkers de bandnaam in The Press. The Press bestond uit René Innemee, Michel en Walter Nita, John Coenen, Floor Minnaert (toetsen, fluit, saxofoon) en Willy Bronzwaer (drums). De eerste single van The Press, I’m gonna shoot the D.J., werd meteen een hit. In een gewijzigde bezetting ging de band als The Press verder. In 1984 richtten enkele leden de groep Pepperbox op, namen twee singles op onder de naam Dance Dance en hanteerden na korte tijd toch weer de naam The Walkers, ditmaal tot 1989.

    Onderstaande personen hebben in The Walkers gespeeld met de jaartallen wanneer begonnen en gestopt

    Walkers, The Maastricht Maddy Bleize Accordeon / Drum / Zang 1963 1977
    Walkers, The Maastricht Math Vrijens Gitaar / Zang 1963 1967
    Walkers, The Maastricht Fred Limpens Gitaar / Trompet / Zang 1963 1967
    Walkers, The Maastricht Pie Limpens Sax 1963 1967
    Walkers, The Maastricht Jean Innemee Bas / Mondharmonica / Zang 1963 1975
    Walkers, The Maastricht Leo Steinbusch Gitaar / Zang 1967 1989
    Walkers, The Maastricht Hammy Lipsch Sax 1967 1968
    Walkers, The Maastricht Adrie Coenen Gitaar / Zang 1967 1972
    Walkers, The Maastricht Conny Peters Sax 1968 1978
    Walkers, The Maastricht René Innemee Gitaar Zang 1972 1989
    Walkers, The Maastricht John Coenen Bas / Zang 1975 1989
    Walkers, The Maastricht Michel Nita Multi instrumentalist 1976 1989
    Walkers, The Maastricht Jan Franssen Drum 1977 1979
    Walkers, The Maastricht Floor Minnaert Sax 1978 1989

    Bron:  (Gedeeltelijk)Wikipedia

  • Conny Froboess

    Cornelia Froboess (Wriezen, 28 oktober 1943), aan het begin van haar carrière bekend als Die kleine Cornelia en later als Conny, is een Duitse actrice, die in de jaren vijftig en zestig als zangeres een tieneridool was.

    Froboess groeide op in Berlijn. Pack die Badehose ein was in 1951 haar eerste hit. Het liedje was geschreven door haar vader, de componist en muziekuitgever Gerhard Froboess (1906-1976), voor een zangkoor dat er niets in zag, zodat hij het door zijn achtjarige dochtertje liet zingen. In de jaren tot 1967 had ze vele hits. Veel van haar liedjes werden door haar vader geschreven, deels onder het pseudoniem Erich Langenfeld. Toen de rock-‘n-roll populair werd, stapte ze over naar liedjes in die stijl.

    Ze vertegenwoordigde de Bondsrepubliek op het Eurovisiesongfestival 1962. Ze werd zesde met het door Christian Bruhn geschreven Zwei kleine Italiener, onder muzikale begeleiding van het orkest van Horst Wende. Het werd een hit in heel Europa (onder andere een nummer 1-hit in Duitsland) en een eurovisie-evergreen. Ze zong soms ook versies van haar liedjes in andere talen, zoals Frans, Italiaans en Fins. Zo nam ze Twee kleine Italianen, Lady Sunshine en Mister Moon in het Nederlands op.

    Conny Froboess werd getypecast als een “Berliner Göre” (West-Berlijns grietje) in succesvolle musicalfilms met Peter Kraus, zoals Wenn die Conny mit dem Peter (1958) en Conny und Peter machen Musik (1960). Ze speelde daarnaast in films met Peter Weck, Rex Gildo, Peter Alexander en Johannes Heesters. In 1967, het jaar waarin zij trouwde met de Oostenrijkse toneelregisseur en theaterdirecteur Hellmuth Matiasek, maakte ze haar laatste plaatopnamen. Ze stopte als liedjeszangeres om zich te concentreren op haar acteercarrière.

    Cornelia Froboess werd een gevierde karakteractrice die te zien is in talloze toneelstukken, bioscoop- en televisiefilms, bijvoorbeeld in vier afleveringen van Tatort en zes van Derrick. Van 1972 tot 2001 speelde ze hoofdrollen uit het grote toneelrepertoire bij de Münchner Kammerspiele en daarna tot 2011 bij het Bayerisches Staatsschauspiel (eveneens in München). In 1984 had ze groot succes als ‘Eliza Doolittle’ in de musical My Fair Lady in het Münchener Staatstheater am Gärtnerplatz. In een totaal ander soort rol maakte ze in 2005 indruk als de egocentrische, verbitterde ‘Insa’ bij de wereldpremière van Die eine und die andere van Botho Strauß. Ze werkte met vooraanstaande theatermakers als Thomas Langhoff, Dieter Dorn en George Tabori. Tot haar belangrijke filmrollen behoren ‘Henriette’ in Die Sehnsucht der Veronika Voss van Rainer Werner Fassbinder (1982), ‘Marthe Schwerdlein’ in Dieter Dorns verfilming Faust – Vom Himmel durch die Welt zur Hölle van Goethe’s Faust I (1988) en de moeder van ‘Martin’ in Knockin’ on Heaven’s Door van Thomas Jahn (1997). Ze heeft vele toneel- en filmprijzen gekregen. Sinds 1987 is zij drager van het Bundesverdienstkreuz. Haar acteercarrière, die in 1951 begon met een kinderrol in de misdaadfilm Sündige Grenze, duurt voort.

    Cornelia Froboess en Hellmuth Matiasek hebben een dochter en een zoon. Het echtpaar woont in de Beierse Alpen.

    Bron: Wikipedia

  • Wencke Myhre

    Wenche Myhre, ook wel Wencke Myhre, (Oslo, 15 februari 1947) is sinds de jaren zestig een succesrijke Noorse schlagerzangeres met hits in het Noors, Duits en Zweeds.

    Nadat Myhre in 1960 een talentenwedstrijd in Oslo won, kreeg ze van liedjesschrijver Arne Bendiksen een platencontract.

    In 1963 maakte ze haar televisiedebuut in de film Elskere. Sindsdien staat ze steeds in de spotlights. Voor haar lied Gi meg en Cowboy till mann (dat eerst door Gitte gezongen werd in het Duits, Ich will ‘nen Cowboy als Mann) onder begeleiding van Horst Wende en zijn studio/sessie muzikanten kreeg ze haar eerste gouden plaat.

    In 1964 was Myhre de drijfveer achter een inzamelingsactie waarvan de opbrengst naar een kinderziekenhuis in de Gazastrook zou gaan. Hier leerde ze haar eerste man kennen, Torben Friis-Møller. Met hem heeft ze drie kinderen: Kim (1971), Dan (1973) en Fam (1975).

    Voor het wereldkampioenschap skiën in 1966 zong ze het lied Vinter og sne. Datzelfde jaar won ze het Schlagerfestival met Beiß nicht gleich in jeden Apfel. Hiermee had ze eindelijk haar doorbraak op de Duitse markt, nadat ze een jaar eerder met Sprich nicht drüber als tweede was geëindigd. Er volgden nog hits en in 1968 vertegenwoordigde ze West-Duitsland op het Eurovisiesongfestival met Ein Hoch der Liebe, waarmee ze op de zesde plaats eindigde. Eind jaren 60 behoorde ze tot de absolute topartiesten en tieneridolen in Duitsland. Ze won vier Bravo-Otto’s (1966: brons, 1967: goud, 1968: goud, 1969: zilver). Ze kwam veel op de Duitse televisie en trad op met andere grootheden als Udo Jürgens en Peter Alexander. In 1970 had ze een bescheiden hit met Er hat ein knallrotes Gummiboot, dat later wel uitgroeide tot een carnavalsklassieker.

    In 1974 kreeg ze een eigen televisieprogramma. In 1980 trouwde ze voor de tweede maal, dit keer met de succesvolle Duitse regisseur Michael Pfleghar. Twee jaar later kreeg ze met hem haar vierde kind, Michael. Pfleghar pleegde in 1991 zelfmoord. Een jaar later nam Myhre opnieuw deel aan de Melodi Grand Prix in haar thuisland, maar werd daar derde.

    Myhre woont in een dorpje dicht bij Oslo en ze treedt nog regelmatig op. In 2004 begon ze een show met twee andere Scandinavische schlagersterren: Gitte Hænning en Siw Malmkvist. Ze trokken door heel Duitsland.

    In 2009 deed Myhre in Noorwegen opnieuw een gooi naar het Songfestival. Haar lied Alt Har En Mening Nå bleef echter steken in de voorronde.

    Bron: Wikipedia 

     

  • Lemmon Band

    De Lemmon band staat deze week centraal op de site van “de Helena’s”. De Lemmon heeft meer dan 25 jaar bestaan en hebben veel succes gehad. De samenstelling van de band is vaak gewijzigd maar op de onderstaande foto staan: Willem Langkamp, sax en trompet; Henno Kuipers, gitaar; Jolanda Steffens,  zang; Harry te Wierik op de toetsen en Hans Zieverink op drums.

    Voordat bovenstaande bezetting tot stand kwam heeft Martin Essink  3/4 jaar meegespeeld bij de Lemmon band. De bandleden waren beroeps en Martin wilde dat niet worden. Toen kwam Henno Kuipers bij de band, maar die kreeg vrij snel een zenuwverlamming en heeft Martin weer meegedraaid tot hij hersteld was.

  • Boemerang

    Een foto van de viermans formatie Boemerang uit Brabant. De namen zijn als volgt:
    1. Van links naar rechts ( boven ) Jan Engelen.
    Accordeon / Keyboard / en zang.
    2. Stanny. Gitaar / Hawaii gitaar / Bas en zang.
    Van links naar rechts onder:
    3. Martien Veenstra. Saxofoon / Trompet / Dwarsfluit / Bas / Schuiftrombone en zang.
    4. ⁠Henk v/ d Heijden. Drums / Saxofoon / en Zang. Op dit moment speelt Boemerang ( Stanny en Jan) nog steeds als duo met veel plezier.

    De reden dat ze ongeveer 22 jaar gestopt zijn als 4 mans formatie is, dat ze gezien de prijs voor een optreden te duur werden en de kermissen en dansavonden terug liepen en daarom géén beroepsmuzikanten meer konden blijven ! Ze hebben toen alle vier er ‘n bijbaan bij moeten nemen om toch rond te kunnen komen.

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *