Heintje

Caterina Germaine Maria Valente (Parijs, 14 januari 1931 – Lugano, 9 september 2024) was een Frans-Italiaanse zangeres. Ze was in de jaren vijftig tot omstreeks 1965 in Nederland en België enorm populair. Valente was samen met haar broer Silvio Francesco ook succesvol in het theater, de film en later op tv.

Valente werd geboren te Parijs als dochter van de accordeonist Giuseppe Valente, en de muzikale clown Maria Valente. In 1952 huwde ze met jongleur Erik von Aro, die haar manager werd.

Ze begon als zangeres en danseres bij het circus Grock en maakte in 1953 haar eerste platenopnamen als zangeres van het orkest Kurt Edelhagen op het platenmerk Polydor. Haar eerste grote hit had ze in 1954 met Ganz Paris träumt von der Liebe, de Duitse vertaling van I love Paris van Cole Porter. Malaguena dateert uit datzelfde jaar.

Ze werd tussen 1954 en 1962 de bekendste schlagerzangeres. Midden jaren 1950 trok Valente geregeld met Bobbejaan Schoepen op tournee door Duitsland. In 1960 bracht ze ook een door Schoepen gecomponeerd succesnummer uit in Italië: In de schaduw van de mijn, ofwel Amici miei. In 1955 stond ze in Nederland in de hitparade met achtereenvolgens Malaguena, The breeze and I, Siboney, Baiao Bongo en Fiesta Cubana. 1956 zette ze in met de Franse en Spaanse versie van Granada waarna ze in de film Bonjour, Kathrin de gelijknamige song zong, en Steig’ in das Traumboot der Liebe. Uit hetzelfde jaar dateert Wo meine Sonne scheint, de Duitse vertaling van Island in the sun van Harry Belafonte en Bouquet de rêves. Tiptipitipso uit 1957 was begin 1958 haar eerste grote hit in de Nederland en België, gevolgd door Spiel’ noch einmal für mich Habanero, in het Frans Jéremie, met Une nuit à Rio Grande als b-zijde. In juli 1958 stond ze ook met Melodia d’ amore in de hitlijsten.

In 1959 stapte ze over naar Decca. Daar werd ze begeleid door het RIAS Tanzorchester van Werner Müller.^[2] Tschau, tschau Bambina, de Duitse vertaling van Domenico Modugno’s San Remohit Piove, werd in Nederland in 1959 nummer 1 en stond zes maanden in de hitparade. Met Sweetheart, my darling, mijn schat/Bon giorno deed ze het nog beter; het werd eveneens nummer 1 en stond acht 8 maanden in de hitparade. Polyglot Caterina, die inmiddels in twaalf talen zong, zong het nummer in een merkwaardig Nederlands, in een arrangement van Werner Müller. In 1959 stond ze met negen nummers in de Duitse hitparade. Tot 1963 stond ze in de Lage Landen bijna onafgebroken in de hitparade met al of niet originele Nederlands- en Duitstalige nummers als La strada del amore, Mijn souvenir (My happiness van Connie Francis), Marina (Rocco Granata), Adonis/Er is geen dag, Zu viel Tequila (Too much tequila), Zeeman (Seemann van Lolita), Itsy bitsy, teeny weeny (Brian Hyland), Oh, Valentino (Connie Francis), Ein Schiff wird kommen (Lale Andersen), Suco, suco (Alberto Cortez, Ping Ping), Pepe (Duane Eddy), Quando, quando (samen met broer Silvio Francesco, oorspronkelijk een San Remohit uit 1962 van Tony Renis), Gondola, gondoli en Tango Italiano, (eveneens San Remohits uit 1962, van respectievelijk Bruni en Ernesto Bonino en Milva en Sergio Bruni), Tout l’amour (Passion flower), Leçon de twist (ook samen met broer Silvio Francesco).

Toen eind jaren zestig haar ster in Europa begon te tanen, trok ze naar de Verenigde Staten, waar ze, net als Ivo Robic, via de Perry Como-show al bekendheid genoot. Como had in 1962 al Caterina aan haar opgedragen. Ze zong nu meer jazzy nummers en chansons. In 1974 laste ze een pauze in om haar zoon Alexander ter wereld te brengen en daarna trok ze verder de wereld rond, waarbij ze haar stemvirtuositeit etaleerde. In de jaren tachtig trad ze regelmatig op in Duitse televisieshows, waarna het stiller rond haar werd. Uit die jaren dateert een potpourri-album van haar vroegere hits. Sindsdien leefde ze teruggetrokken in haar villa in Zwitserland, aan het meer van Lugano, waar ze op 9 september 2024 overleed. Ze werd 93 jaar oud.

Bron: Wikipedia

Het Madigo combo uit Goor. Vaste kern hiervan waren Hennie ten Donkelaar organist en Gerrit Nijhuis( of Gait) drummer. Beiden uit Goor. Op de foto denk ik ook Joop Laukate te herkennen, ik dacht trompettist. De anderen ken ik niet. Misschien is een van hen Jansen die ook in Datos zat, bassist dacht ik.
Latere leden waren Jan Kruip gitaar en trompet. Speelde daarna in Lemon band en duo Cheers. Appie Oplaat saxofonist uit Hengelo Gelderland.
Harrie te Wierik, oa Saturnus en Lemon band ,heeft er ook nog in gespeeld in zijn beginjaren.

Deze week weer een oude foto uit het begin van de zeventiger jaren van The Little Stars uit Langeveen. Deze foto stamt nog uit het begin van de band nadat gitarist Johan Verenjans de band had verlaten en werd opgevolgd door Jan Pot. In die tijd waren de orgels nog loodzwaar en was het altijd weer een krachtinspanning om de orgels op het podium, en aan het einde van het optreden weer in de bus te krijgen. Momenteel zijn de moderne orgels (Keyboards) zo licht in gewicht dat ze zeer simpel te verplaatsen zijn. 

Deze week het duo De Bentons op onze site. Helaas is ons niet bekend wie de muzikanten zijn, maar mocht er een lezer zijn die het weet dan horen wij het uiteraard graag.

Het verhaal van De Spelbrekers, ook bekend als Kok en Rekkers, is een boeiend verhaal dat begon met hun ontmoeting in een Duitse munitiefabriek tijdens de Tweede Wereldoorlog. Nadat ze de kans grepen om te ontsnappen en in Nederland onder te duiken, vonden ze elkaar weer en vormden ze samen De Spelbrekers. Hun muzikale carrière nam een vlucht toen ze in 1956 doorbraken met het nummer “Oh wat ben je mooi”. Het duo werd in 1962 naar het Eurovisiesongfestival gestuurd met het nummer “Katinka”, hoewel het geen punten ontving op het festival, werd het lied een grote hit in Nederland.

Gedurende de jaren vijftig en zestig scoorden De Spelbrekers talloze hits en werden ze populair, zelfs over de grenzen heen in landen als België en Indonesië. Na een succesvolle carrière in de muziekindustrie besloten De Spelbrekers in 1975 te stoppen met het maken van platen en optredens om hun eigen managementbureau op te zetten. Dit markeerde het einde van hun muzikale samenwerking, maar hun nalatenschap als vrolijke en opgewekte artiesten leeft voort in de Nederlandse muziekgeschiedenis.

Wilma Landkroon (Enschede, 28 april 1957) is een Nederlandse zangeres die op jeugdige leeftijd onder de artiestennaam Wilma een bliksemcarrière in het levenslied doormaakte. Haar zuivere stemgeluid was h haar handelsmerk. Wilma werd ontdekt door Gert Timmerman en scoorde in 1968 haar eerste hit met Heintje (Bau’ Ein Schloss Für Mich) – een antwoordlied op Ich bau dir ein Schloss van Heintje. Wilma behaalde vervolgens nog een aantal successen, speelde in enkele Duitse films en hield zich al die tijd, gestimuleerd door haar manager Ben Essing en haar vader, meer bezig met het artiestendom dan met het afronden van een schoolopleiding. In 1969 was Wilma te zien in de Duitse film Klassenkeile. Na Gert Timmerman en Ben Essing ontfermde Pierre Kartner zich over het jonge sterretje en scoorde Wilma haar grootste hit: Zou het erg zijn lieve opa – een duet met Vader Abraham dat in 1971 de eerste plaats bereikte in de Top 40 en de Daverende Dertig.                      (info Wikipedia)