Een Brit

Een jongeman merkt in supermarkt dat een oud dametje hem al geruime tijd bekijkt. Uiteindelijk spreekt ze hem aan: “Ik hoop dat ik je niet lastigval, maar je lijkt zo ontzettend op mijn overleden zoon Zou je als ik de winkel verlaat, Dag moeder willen roepen en naar mij wuiven?” De man ziet er niks verkeerd in en als ze langs de kassa loopt, roept hij dag moeder en wuift. Tevreden over zijn goeie daad wil hij zijn boodschappen afrekenen. “Dat is dan € 121,85 “, zegt de kassier. “Hoezo“, zegt hij verbaasd, “Ik heb maar vijf dingen”. “Uw moeder zei dat u haar boodschappen ook zou afrekenen”!!

Er is een ploeg van het elektriciteitsbedrijf bezig hoogspanningskabels te spannen in het weiland, als er een blondje langs komt. Zij kijkt omhoog en begint keihard te lachen.
Nog geen 5 minuten later gebeurt hetzelfde, één van de medewerkers begint zich eraan te ergeren en denkt bij zich zelf als dit nog eens gebeurt ga ik verhaal halen. En ja hoor nog geen kwartier later komt er weer een blondje voorbij en die komt niet meer bij van het lachen. Hij klimt naar beneden en vraagt:
“Je bent al de derde die niet meer bij komt van het lachen, waar lachen jullie om?”

Zegt het blondje: “Ach man, de koeien kunnen toch zo onder dat hek doorlopen.”

Jantje komt thuis met een slecht rapport.
“Voor zo’n rapport lijkt een flink pak slaag wel op zijn plaats!” zegt vader boos.

Jantje antwoordt:

“Dat lijkt me een goed idee, pa. Ik weet wel waar de meester woont.”

Om 7 uur ‘s ochtends zit ik lekker te vissen langs het Amsterdam Rijnkanaal. De damp staat nog op het water. Ik zit net, komt er een man achter mij staan kijken. Het wordt acht uur, negen uur, tien uur, twaalf uur. Ik neem ’n boterhammetje en koffie en nog steeds staat die kerel achter mij naar m’n dobber te staren. Om 2 uur ‘s middags staat hij er nòg. Als ik om 7 uur ‘s avonds mijn spullen inpak, staat die vent nòg achter me. Ik zeg: “Meneer, u heeft nu 12 uur lang achter mij staan kijken. Waarom koopt u geen hengel? Kunt u zelf gaan vissen.” Zegt die man: “Sorry hoor, maar daar heb ik echt geen geduld voor . . . ”