The Flying Comets

Van gitarist Stanny Goossens kregen wij nog de volgende extra uitleg bij deze foto.

Inderdaad, dat was de jaren ‘60 ! Net van te voren hadden wij nog de naam The Silver Strings maar aangezien wij iets ruigere muziek gingen maken hadden we onze naam snel veranderd in The Flying Comets en later in de Stones / Kinks en Beatles tijd werd het The Galleons. Met the Galleons hadden we in die tijd als amateurtjes een volle agenda en behoorlijk populair onder de jeugd. Toen na zo’n 4 jaar optreden er de klad in kwam betreffende het soort muziek en de dansorkesten weer in trek kwamen ben ik in 1969 naar de Migra’s gegaan en kon ik beroeps worden! Een orkest met 3 personen voor dansavonden en stemmings muziek. Met het singeltje de Derde Man ( waar ik toevallig de bas / begeleiding en solo – gitaar speelde ) en op de radio regelmatig gedraaid werd en waar in de platenzaken veel vraag naar was mochten we plots van Delta uit Haarlem een LP uit brengen.

Later, toen ik zelf band Boemerang op richtte met andere muzikanten hebben we wederom The Thirt Man uitgebracht maar wel van betere kwaliteit vind ik.

Daarom, als je me een plezier wilt doen dan graag De Derde Man van Boemerang. En wens de luisteraars namens “ Boemerang “ allemaal veel gezondheid en ? geluk !!!

mvg Stanny

Similar Posts

  • The Lords

     The Lords waren de begeleidingsband van Rob de Nijs in zijn vroege carrière, met wie hij in 1962 een talentenjacht won en zijn eerste grote hit “Ritme van de regen” scoorde. De band bestond uit leden zoals de gebroeders Jan en Hans de Hont, en Rob’s eigen broer Bert de Nijs op drums. Ze veranderden van naam van de Shakin’ Tigers naar The Lords en waren cruciaal voor zijn doorbraak. 

  • The Little Stars

    Wat waren ze nog jong, de mannen van The Little Stars. De man rechts op de foto, Gerrit Schuurman, is samen met o.a. zijn vrouw Ria een van de oprichters nu alweer meer dan 53 jaar geleden.

  • Shocking Blue

    De groep werd in 1967 opgericht door Robbie van Leeuwen, die naar eigen zeggen bij The Motions aan zijn plafond was gekomen en een groep wilde neerzetten waarmee hij internationaal meer kansen zag. Van Leeuwen rekruteerde de groepsleden uit diverse hoeken van de Haagse beatscene en koos in eerste instantie voor een zanger, Barry Hay, die net The Haigs had verlaten. Hay bedankte echter en Van Leeuwen sprak de historische woorden: “Hier zul je nog spijt van krijgen”. Uiteindelijk werd Fred de Wilde ( ex. Hu and The Hilltops ) de zanger en werd er een lp voor Polydor opgenomen. Het album was net als de eerste single Love is in the air matig succesvol.

    Een jaar later stapte Shocking Blue over naar het pas opgerichte Pink Elephant-label van Dureco. De eerste plaat die op dat label uitkwam, was Lucy Brown Is Back in Town. De single deed het aardig in de Top 40. Toen De Wilde halverwege 1968 een oproep kreeg voor militaire dienst, besloot Van Leeuwen dat hij zijn groep wilde vervolledigen met een zangeres. In eerste instantie werd gedacht aan Annet Hesterman, maar zij bleek net een contract met een andere manager te zijn aangegaan en bedankte. Later was ze nog korte tijd de zangeres van de Groningse Ro-d-Ys. In Loosdrecht stuitten Van Leeuwen en manager Cees van Leeuwen op Mariska Veres, die daar optrad met The Motowns tijdens een feestje van de Golden Earring. Via haar moeder werd het contact gelegd.

    Shocking Blue werd de eerste Nederlandse groep die een nummer 1-hit in de Billboard Hot 100 van de Verenigde Staten behaalde met de single Venus.

    De groep had nog vele andere hits voordat zij in 1975 uit elkaar gingen. In 1979 werd een poging tot een reünie gedaan, maar die duurde maar twee jaar. Shocking Blue herrees in een nieuwe samenstelling in 1993 met Mariska Veres, maar zonder Robbie van Leeuwen. Deze formatie bleef optreden tot aan het overlijden van Mariska Veres in december 2006.

    De groepsleden door de jaren heen:

    • Fred de Wilde (zang) (tot de herfst van 1968)
    • Mariska Veres (zang) (vanaf de herfst van 1968)
    • Robbie van Leeuwen (gitaar, sitar en zang)
    • Cor van der Beek (drums) (overleden op 2 april 1998)
    • Klaasje van der Wal (basgitaar) (tot 1972, overleden op 12 februari 2018)
    • Henk Smitskamp (basgitaar) (vanaf 1972)
    • Leo van de Ketterij (extra gitarist in de jaren 1970 – 1971)
    • Martin van Wijk (gitaar) (vanaf 1973)
    • Wim Voermans (basgitaar) (november 1984 – oktober 1986)
    • Jan Pijnenburg (drums) (april 1985 – oktober 1986)
    • Michael Eschauzier (toetsen) (1993 tot 2006)
    • André van Geldorp (gitaar, zang) (1987 tot 2006)
    • Gerben de Bruijn (drums) (1993 tot 1998)
    • Michel Schreuder (drums, zang) (1998 tot 2006)

    Informatie bron: Wikipedia

  • De Dinkelboys

    Enkele weken geleden hebben wij een foto geplaatst van De Dinkelboys zonder dat wij de namen wisten van de muzikanten. Inmiddels hebben we via Jos Jambor, die op zijn beurt weer contact heeft gehad met de club “Oud Overdinkel”, de namen van de jongens gekregen. Adrie Pit heeft hierna nog jaren muziek gemaakt met de band “Les Amis”.

  • Gezellig Dansen

    25 Oktober a.s. verzorgen de bands “de Helena’s” en “More Fun” samen een dansavond in Café en Zalencentrum De Vereeniging in De Lutte. De bands hebben ieder hun eigen sound en liedjes en zullen afwisselend voor u gaan spelen. Ook speelt de band “More Fun” op 18 oktober bij De Molenberg voor een dansavond.

  • Karin Kent

    Karin Kent (Amsterdam, 11 november 1943) was de artiestennaam van de Nederlandse zangeres Janneke Kanteman (ook wel Janna).

    Na begonnen te zijn met zingen bij de band The Flying Tigers, ging Karin Kent in 1966 op de solotoer. Na haar eerste single (‘Als ik een jongen was’) kreeg ze grotere bekendheid door op het Knokkefestival het liedje Dans je de hele nacht met mij? te zingen, het door John van Olten vertaalde Dance Mama, Dance Papa, Dance van Burt Bacharach en Hal David. Een ander nummer dat door Karin Kent in Knokke met succes ten gehore werd gebracht was The Laziest Girl in Town. Op 13 augustus 1966 bereikte het liedje Dans je de hele nacht met mij? de eerste plaats in de Veronica Top 40 en was daarmee de eerste Nederlandstalige nummer 1 uit de geschiedenis van deze hitlijst.

    Het carnavalsliedje Jelle sal wel sien, een Nederlandstalige bewerking van Yellow Submarine van The Beatles op een tekst van Wim Kan, verwijzend naar toenmalig premier en minister van Financiën Jelle Zijlstra, werd uitgebracht in 1967. Haar versie van De Bostella, aan het einde van 1967, werd verdrongen door de versie van Johnny & Rijk (John Kraaijkamp sr. en Rijk de Gooyer), die ermee op de eerste plaats van de Top 40 kwamen. Karin Kent had een voorkeur voor Engelstalig repertoire en heeft diverse Engelstalige opnamen uitgebracht, die door te weinig publiciteit geringe bekendheid hebben gekregen. Tijdens haar actieve carrière heeft ze o.a. opgetreden met Euson & Stax en de Dutch Swing College Band. Karin Kent heeft ook een ep uitgebracht met de Blue Diamonds en een lp met daarop zowel Nederlands- als Engelstalig repertoire.

    In 1969 besloot ze te stoppen met zingen en begon ze aan een wereldreis, waarna ze in diverse landen woonachtig is geweest. Dit verklaart haar muzikale afwezigheid. Na haar terugkomst heeft ze deel uitgemaakt van het Vrouwencabaret van Natascha Emanuels en zong ze bij diverse jazz-/bluescombo’s. In 2007 zong ze regelmatig op repetities van de band The Flying Tigers, de groep waarmee ze haar muzikale carrière begon. In oktober 2011 trad Janna, onder de naam Yannah, op met The Flying Tigers tijdens het concert ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum van deze band.

    Bron: Wikipedia

     

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *