Alhoewel wij dit jaar onze drummer en vriend Frans Heerink ” de Kuper” hebben verloren willen we toch iedereen fijne feestdagen toewensen en bedanken voor de interesse die u in de band dit jaar weer hebt gehad, maar vooral bij het overlijden van Frans. Voor zijn Familie en voor ons is het nog steeds erg onwerkelijk en nog moeilijk te bevatten.
Ted Herold (geboren als Harald Walter Bernhard Schubring) (Berlin-Schöneberg, 9 september 1942 – Dortmund, 20 november 2021) was een Duitse schlagerzanger.
Carrière
Harald Walter Bernhard Schubring was de zoon van een stukadoor, die in 1951 met zijn familie naar Bad Homburg vor der Höhe verhuisde. Hij had zich al sinds zijn jeugd voor muziek geïnteresseerd, vooral voor rock ‘n’ roll. Bill Haley, Buddy Holly en Elvis Presley waren zijn favorieten. Een medeleerlinge op school bracht hem in 1958 in contact met het platenlabel Polydor, die proefopnamen maakten, met als resultaat zijn eerste single met twee Duitstalige coverversies van Elvis Presley, begeleid door muziekproducent en orkestleider Bert Kaempfert. Zijn naam kreeg het pseudoniem Ted Herold. Hij kreeg een lucratief contract aangeboden met eigenbelang aan de verkoop en ging naar Wenen naar de succesvolle producent Gerhard Mendelson, die de carrière van Peter Kraus in goede banen had geleid. Herold werd als de Duitse Elvis gezien en zong tot 1960 uitsluitend covers van Elvis Presley-titels. Het nummer Ich bin ein Mann trok veel aandacht, maar werd niet door Duitse radiozenders gespeeld.
Zijn carrière ging in 1959 met talrijke single-publicaties en toerneeën bergop, onder andere met Tommy Kent, Bully Buhlan, Ralf Paulsen en Max Greger. In 1960 werd zijn repertoire met rustige nummers uitgebreid. De ballade Moonlight, geschreven door Werner Scharfenberger en Fini Busch werd een monsterhit met meer dan 500.000 verkochte exemplaren en een 1e plaats in de Duitse charts. De rebelse rock-‘n-roller kreeg tot het midden van de jaren 60 geen verbintenissen meer, dankzij de uitsluitend publieke tv-zenders. Desondanks had hij tussen 1959 en 1963 diverse optredens in muziekfilms. Als begeleidingsorkest speelde tot 1966 meestal het orkest van Johannes Fehring, in zeldzame gevallen ook de orkesten van Werner Scharfenberger, Erwin Halletz, Boris Jojic, Gerry Friedrich en Bill Justis.
In 1963 werd hij opgeroepen voor de militaire dienst in Wetzlar, waar hij werd opgeleid tot radiotelegrafist. Tijdens zijn dienstplicht bracht hij echter nog drie singles op de markt, die dankzij het beattijdperk niet echt aanspraken bij het publiek. Na zijn ontslag als onderofficier in 1964 probeerde hij nog enkele titels te brengen, maar dit werd geen succes. In 1966 nam hij zijn laatste single op bij Polydor. Tot 1969 nam hij nog twee uitgebrachte singles op, waarna het stil werd rond zijn persoon.
In 1977 kreeg hij verrassend een aanbieding van Udo Jürgens om mee te werken aan een nummer voor de lp Panische Nächte en hem tevens te begeleiden tijdens een Duitsland-tournee. Hij kreeg een platencontract bij Teldec en bracht nieuwe nummers op de markt, die hij samen met zijn oude klassiekers zong bij de talrijke optredens. Vanaf 1978 had hij een eigen begeleidingsgroep, bestaande uit de gitaristen Helmut Franke en Peter Hesslein.
Aan het einde van de jaren 90 waren zijn oude nummers compleet op cd overgezet. Hij was bij talrijke tv-uitzendingen en galavoorstellingen te gast. In 2007 speelde hij mee in aflevering 1116 van de tv-serie Lindenstraße. Daarnaast werkte hij live-concerten af en openbaarde meerdere cd’s. In 2002 verscheen ter gelegenheid van zijn 45-jarig podium-jubileum alsook van zijn 60e verjaardag het nummer Ob 16 oder 60 alsook een Best Of-cd met de titel Mein verrücktes verrocktes Leben.
Sinds 2005 verschenen nieuwe cd’s bij het label A1/A2 Records. Met het nieuwe nummer 1958 – Wir waren dabei veroverde hij weer een plek in de hitparaden. Er verschenen meerdere nummers onder dit label. In januari 2008 bracht hij weer een cd-album uit, genaamd Jukebox, Jeans, Rock ‘n’ Roll met talrijke nieuwe nummers. In december 2020 werd naar aanleiding van het kerstconcert in de Dortmunder Westfalenhalle de dubbel-lp Wahre Liebe wird nicht älter gepubliceerd. Ter gelegenheid van zijn 70e verjaardag verscheen op 15 november 2012 het album met de titel Rock ‘n’ Roll geht immer. Tegelijkertijd verscheen na Hauptsache, du machst dein Ding en Das Herz der Rock ‘n’ Roller het nummer Rock ‘n’ Roll Lady. Verdere nummers uit het tussen 2012 en 2014 verschenen album zijn: Marie Marro, Die süße Politesse, Man ist so alt, wie mann sich fühlt, Nicht jede hat ein Herz wie du en Es regnet harte Dollars. Sinds januari 2016 staat Herold onder contract bij het label Tinacolada Klangwelt. Op 1 februari 2016 verscheen de eerste publicatie bij dit label: een duet met Lars Vegas met de titel Das ist Rock ‘n’ Roll.
Privéleven en overlijden
In 1965 trouwde hij met de kasteleinsdochter Karin Höhler en verhuisde in 1966 naar Wetzlar-Nauborn, waar hij een opleiding tot radio en tv-technicus had gevolgd. Vanaf 1970 werkte hij als werkplaatsleider in zijn geleerde beroep. In maart 1977 legde hij zijn eindexamen af. Daarna woonde hij twee jaar in Echtz. In september 2002 trouwde hij met zijn langjarige levenspartner Manuela in Dortmund.
Op 20 november 2021 kwamen Herold en zijn vrouw om het leven tijdens een woningbrand. Hij werd 79 jaar
De groep werd in 1967 opgericht door Robbie van Leeuwen, die naar eigen zeggen bij The Motions aan zijn plafond was gekomen en een groep wilde neerzetten waarmee hij internationaal meer kansen zag. Van Leeuwen rekruteerde de groepsleden uit diverse hoeken van de Haagse beatscene en koos in eerste instantie voor een zanger, Barry Hay, die net The Haigs had verlaten. Hay bedankte echter en Van Leeuwen sprak de historische woorden: “Hier zul je nog spijt van krijgen”. Uiteindelijk werd Fred de Wilde ( ex. Hu and The Hilltops ) de zanger en werd er een lp voor Polydor opgenomen. Het album was net als de eerste single Love is in the air matig succesvol.
Een jaar later stapte Shocking Blue over naar het pas opgerichte Pink Elephant-label van Dureco. De eerste plaat die op dat label uitkwam, was Lucy Brown Is Back in Town. De single deed het aardig in de Top 40. Toen De Wilde halverwege 1968 een oproep kreeg voor militaire dienst, besloot Van Leeuwen dat hij zijn groep wilde vervolledigen met een zangeres. In eerste instantie werd gedacht aan Annet Hesterman, maar zij bleek net een contract met een andere manager te zijn aangegaan en bedankte. Later was ze nog korte tijd de zangeres van de Groningse Ro-d-Ys. In Loosdrecht stuitten Van Leeuwen en manager Cees van Leeuwen op Mariska Veres, die daar optrad met The Motowns tijdens een feestje van de Golden Earring. Via haar moeder werd het contact gelegd.
Shocking Blue werd de eerste Nederlandse groep die een nummer 1-hit in de Billboard Hot 100 van de Verenigde Staten behaalde met de single Venus.
De groep had nog vele andere hits voordat zij in 1975 uit elkaar gingen. In 1979 werd een poging tot een reünie gedaan, maar die duurde maar twee jaar. Shocking Blue herrees in een nieuwe samenstelling in 1993 met Mariska Veres, maar zonder Robbie van Leeuwen. Deze formatie bleef optreden tot aan het overlijden van Mariska Veres in december 2006.
De groepsleden door de jaren heen:
Informatie bron: Wikipedia
“Sir” Cliff Richard (geboren als Harry Rodger Webb, Lucknow, Uttar Pradesh, 14 oktober 1940) is een Engels zanger en acteur. Sinds hij in 1995 werd geridderd is Cliff Richard, oorspronkelijk een artiestennaam, ook zijn officiële naam. Harry Webb koos zijn artiestennaam in 1958. Zijn eerste nummer Move It was eigenlijk het b-kantje van een cover namelijk het nummer Schoolboy crush, maar Radio Luxemburg koos voor deze kant en het kwam op de tweede plaats terecht in de Britse hitlijst. In 1999 scoorde hij zijn laatste nummer 1-hit in Engeland met The Millennium Prayer. Hij heeft in de jaren 50, 60, 70, 80, 90 en 00 in de Nederlandse en Belgische hitlijsten gestaan.
Zijn carrière werd in de beginjaren geïnspireerd door Elvis Presley. Zijn begeleidingsgroep heette eerst The Drifters, maar omdat er in de VS al een band bestond met die naam werd dat The Shadows. Het was tot 1969 zijn vaste begeleidingsgroep. Meer dan 260 miljoen platen gingen van hem over de toonbank.
Hij vertegenwoordigde tweemaal het Verenigd Koninkrijk op het Eurovisiesongfestival met de nummers Congratulations in 1968 en Power To All Our Friends in 1973, waarmee hij respectievelijk de tweede en de derde plaats behaalde.
In 2008 stond Cliff Richard vijftig jaar op de planken. Dit vierde hij met zijn Timemachine Tour die hem vanaf november door het Verenigd Koninkrijk bracht. In het najaar van 2009 bracht hij een aantal concerten, samen met The Shadows.
In het lied Bachelor boy zingt hij dat hij nooit zal trouwen. En zo is het inderdaad gegaan.
Volgende week zijn The Shadows aan in de beurt op deze site want voor de meeste mensen horen Cliff Richard & de the Shadows bij elkaar.
Deze week een foto van Kwartet National uit de omgeving van Eindhoven. Het lijkt dat ze foto stamt uit het midden van de jaren 60 van de vorige eeuw gezien het Philicorda orgeltje en de kleding die ze aan hadden.
Het Luan Trio uit Steenwijk staat deze week centraal op onze site. Alle gegevens die we hebben staan op onderstaande foto. We schatten dat deze foto uit het begin van de zeventiger jaren stamt. Deze foto hebben wij gekregen van Gerrit en Ria Schuurman.
Zanger Vinzzent heeft in September opgetreden tijdens de veiling van het Glazen Huis Ootmarsum en kon de aanwezige toeschouwers prima vermaken met zijn optreden.
Vinzzent, pseudoniem van Vincent Johannes Rudolf Claase (Winterswijk, 20 juli 1978) is een Nederlands zanger. Vinzzent heeft een Nederlandse moeder en een Indische vader, hij groeide op in een muzikale familie. Al jong was hij bezig met muziek maken en componeren en ook bekwaamde hij zich in de studiotechniek. Hier volgde hij later een opleiding voor en werd de vaste studiotechnicus van diverse Nederlandse artiesten, waaronder Rob de Nijs. Zelf besloot hij ook weer te gaan zingen en ging optreden als live artiest en vertolkte zowel Nederlandstalig als Engels materiaal. Het Nederlandstalige materiaal schreef hij meestal zelf.
