Alhoewel wij dit jaar onze drummer en vriend Frans Heerink ” de Kuper” hebben verloren willen we toch iedereen fijne feestdagen toewensen en bedanken voor de interesse die u in de band dit jaar weer hebt gehad, maar vooral bij het overlijden van Frans. Voor zijn Familie en voor ons is het nog steeds erg onwerkelijk en nog moeilijk te bevatten.
Deze week “Het Maxium Combo” op herhaling met een foto uit de eind zestiger jaren. De samenstelling van links naar rechts; Basgitarist Fons Visser (of Fischer); Organist onbekend; Zanger saxofonist Albert de Jong en Drummer Jan Steinman. Weet u wat de naam van de basgitarist en/of de organist is, geef het dan s.v.p. door via de e-mail op helenas@ziggo.nl.
Deze week een foto van Corry Konings, De dame die al zoveel jaren in het vak zit had begin van de zeventiger jaren een optreden bij Café Arend in Lattrop. Haar begeleiding band de Rekels speelden al vanaf 8 uur maar Corry was in geen velden en wegen te bekennen. Telkenmale werd er omgeroepen dat ze onderweg was maar ze kwam maar niet opdagen. Tegen half elf werd er omgeroepen dat Corry had gebeld en dat ze eerst de weg niet kon vinden maar nu in Denekamp was. Na nog een half uur wachten kwam ze eindelijk opdraven en begon met haar optreden. Op het zingen was niets aan te merken maar zo laat op een optreden verschijnen dat vond iedereen niet kunnen. Uiteindelijk werd het toch een gezellige avond en ging iedereen tevreden weer naar huis. Het was maar goed dat er in die tijd nog geen alcoholcontrole was…..
De bedragen die u hieronder ziet was het bedrag dat er moest worden neergeteld in die tijd voor een solo optreden van Corry nadat de samenwerking met de Rekels gestopt was.
Zoals wij als eerder hebben aangekondigd gaan de Helena’s door met muziek maken en daarom stellen wij onze nieuwe drumster aan u voor n.l. Betsie Kienhuis – Egberts uit Langeveen. Betsie heeft in het verleden gedrumd in “The Little Stars” en later in het “Orion Combo”. We hopen dat we samen met haar nog enkele jaren onze hobby kunnen blijven uitoefenen. Uiteraard zullen onze oud band leden Frans en Roland altijd in onze gedachten blijven.
De vorige week hebben we geschreven over Cliff Richard en daarom zijn deze week the Shadows aan de beurt.
The Shadows is een instrumentale muziekgroep, actief vanaf de jaren 50 van de 20e eeuw tot het begin van de 21e eeuw. Als band legden ze de basis voor de klassieke bandbezetting, bestaande uit een sologitaar, een slaggitaar, een basgitaar en drums.
In 1958 trokken de zestien jaar oude Hank B. Marvin en Bruce Welch van Newcastle naar Londen om aan een muziekwedstrijd deel te nemen.
De manager van Cliff Richard ontdekte hen in de Two I’s Coffee Bar, destijds het mekka van de Londense muziekscene, en bood hun een contract aan om Cliff, die intussen met de hit Move it uit 1958 in Engeland bekendheid kreeg, te begeleiden. Later sloten Jet Harris (basgitarist) en Tony Meehan (drummer) zich bij hen aan. Ze vormden een band onder de naam The Drifters en brachten snel een single uit, met daarop twee vocale nummers: Feelin’ Fine en Don’t be a Fool with Love.
Toen de Amerikaanse groep The Drifters zich verzette tegen het gebruik van hun naam in de Verenigde Staten, veranderden zij die in The Shadows.
Toen Jerry Lordan hen een melodie aanbood kwam hun carrière pas echt van de grond. Apache stond in Engeland gedurende vijf weken op de eerste plaats en werd een wereldhit, behalve in de Verenigde Staten, waar men de groep te saai vond maar een coverversie wel scoorde. Kon-Tiki, Wonderful Land, Dance On en Foot Tapper waren de vier volgende nummer 1-hits in Engeland. Behalve de vier Shadows, moet ook zeker Norrie Paramor genoemd worden. Paramor was een dirigent, songwriter en een arrangeur die zijn invloed deed gelden op bijvoorbeeld het nummer “Wonderful Land”. Veel later trok de band Cliff Hall aan, die op synthesizer de orkestpartijen voor zijn rekening nam.
In september 1961 werd drummer Tony Meehan vervangen door Brian Bennett. In april 1962 verliet Jet Harris de groep voor Brian Locking (overleden op 8 oktober 2020)[1]. Toen Locking in april 1963 voorrang gaf aan zijn religieuze werk, voegde een zeer getalenteerde basgitarist zich bij de groep: John Rostill. Deze zou tot 1969 deel uitmaken van The Shadows. Bruce Welch werd in 1969 tijdelijk vervangen door de toetsenist Alan Hawkshaw.
Jet Harris en Tony Meehan zouden nog zo’n vier jaar als duo optreden en zelfs twee Britse nummer 1-hits in The Shadows-stijl scoren. Meehan kwam in 2005 op 62-jarige leeftijd om het leven als gevolg van een val in huis; Harris overleed in 2011.
Rostill schreef enkele zeer succesvolle composities. Hij kon het succes ervan niet meer meemaken. Toen Welch hem in zijn studio opzocht bleek Rostill daar te zijn overleden door een overdosis aan barbituraten. Hij werd opgevolgd door Alan Jones, en later door Mark Griffiths.
The Shadows vertegenwoordigden het Verenigd Koninkrijk met Let Me Be the One op het 20e Eurovisiesongfestival, op 22 maart 1975 in Stockholm, Zweden. Van de 19 deelnemende landen won Nederland met het nummer Ding-a-dong uitgevoerd door Teach-In.
Na hun Engelse hit Ghost riders in the sky (1980) werd het allengs stiller aan het hitsinglefront. Wel verscheen er elk jaar een album, dat steeds zeer hoog in de hitlijsten terechtkwam. De groep bewerkte in die tijd bekende hits. Hank Marvin vertolkte die op zijn zo karakteristieke wijze. Alan Jones is op veel van die opnamen te horen op bas en voornoemde Cliff Hall op toetsen. Eind 1990/begin 1991 viel het doek definitief. Hank Marvin ging solo toeren en bracht solo-cd’s uit. Waarschijnlijk onder druk van de talloze fans en het naderend 45-jarig jubileum besloten de heren nog eenmaal als The Shadows een “final tour” te maken.
In 2004 gingen ze op tournee door het Verenigd Koninkrijk met een reeks van 37 concerten (The Final Tour) om op die manier een 45 jaar durende carrière af te sluiten. Wegens het grote succes kreeg de concertreeks een vervolg in 2005 met in totaal 27 optredens in Denemarken, Zweden, Noorwegen, Finland, IJsland, Nederland, Frankrijk, Duitsland, België en het Verenigd Koninkrijk. Hank Marvin woont sinds november 1986 in het Australische Perth en heeft daar een eigen studio, genaamd “Nivram Studios”. (‘Nivram’ is een anagram: de letters ‘Marvin’ omgekeerd gespeld.)
Naar aanleiding van het 50-jarige artiestenjubileum gingen Cliff Richard en The Shadows gezamenlijk een tournee maken door Europa, Australië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika. Deze vond plaats van eind september 2009 tot een stuk in 2010.
Een foto van “de Helena’s” uit 1969. In de zomer van 1969 en 1970 heeft deze band meerdere keren opgetreden in de open lucht bij Camping “de Witte Berg” en camping “de Bronnen” in Ootmarsum. Regelmatig kwam dan de Politie (Kottink en Hesselink) uit Ootmarsum om te vragen of het iets zachter kon want er waren klachten van, zoals zij het noemden “kwakers”, mensen die de muziek te hard vonden. Als u zich nu bedenkt dat er in 1969 werd gespeeld met een Dynacord zangversterker, Eminent ll, die een vermogen had van ongeveer 80 Watt dan lag de “pijn” grens qua geluid wel heel laag. Onlangs heeft de band “Fluitje van een cent” in de open lucht opgetreden bij camping “de Witte Berg” met een vermogen van de versterker van ca. 800 Watt. Er waren leden van “de Helena’s”bij dat optreden en wij vonden de geluidsterkte zeer aanvaardbaar en we hebben ons prima vermaakt. Op de foto van links naar rechts: Frans van de Aa, Bennie Lenferink, Frans Heerink, Frans Schulten en Truus Braakhuis.
Deze week een foto van de Lemon Band. We kunnen niet de namen van de muzikanten en ook hebben we geen idee wat het verschil tussen de Lemon band en de Lemmon band is. Er zijn vast en zeker lezer die ons dit kunnen vertellen.
Van Ronald Loesink kregen we de volgende informatie: Begonnen als Lemon Five / Lemmon Five werd de naam Lemon Band /
Lemmon Band. Op de foto boven v.l.n.r. Wim Langkamp – Ronald Loesink – Kristel Schepers- Paul Schepers. Onder v.l.n.r. Jannie Roerdink – Jan Stomps.
