Han Wellerdieck was een Nederlandse zanger die in 1945 is geboren. Han heeft in diverse bandjes gespeeld maar het langst in The Lights. Hierna is hij in 1972 met een solo carrière begonnen totdat hij in 2000 vanwege een herseninfarct moest stoppen. Bijgevoegd hebben we een nummer van hem “Holland wat ben je mooi”. Dit nummer is een vertaalde versie van Roger Whittaker.
Deze week de band “Follow Me” uit Fleringen . Nadat de band enkele jaren uit 3 personen heeft bestaan vonden ze het nodig om toch om een vierde persoon aan te trekken. Vanaf dat moment was de bezetting: Benny Lenferink, keyboard – Accordeon & zang; Edwin Timmers, drum & zang; Henry ten Berge, bas & zang en als laatste de nieuweling Henk Slottje, Solo/slag gitaar & zang.
De band Kobra uit Enschede als eerste in 2017 op de voorpagina. Van Marinus Bekkink kregen wij de volgende informatie: Dit is een foto uit ca. 1995, genomen bij kasteel Eerde nabij Ommen. De muzikanten zijn v.l.n.r. Peter Meyer Albergen, Erik Kamferbeek Vroomshoop, Marinus Bekkink Borne en Wim Kappert Albergen.
Deze week staat de Bergvenn’n kapel uit Lattrop centraal. Deze groep muzikanten timmert ook al jaren aan de weg en regelmatig worden er weer nieuwe leden gevonden om de kapel te versterken.
Afgelopen vrijdag hadden wij een feestje en ter ere van de jarige waren “Die Steier Twins” uit Borne uitgenodigd om de gasten met hun Harmonica’s op te wachten en muzikaal te begroeten. Als deze nu 13 jarige broers Gigengack met het zelfde plezier blijven spelen dan zullen we beslist vaker van hun horen. Als U meer over deze jongens willen weten kijk dan even op hun website www.steiertwins.nl.
Op verzoek van Franco en Ferry hebben wij de foto weggehaald op 13-09-2013. Na enige correspondentie is ons niet duidelijk geworden wat de reden is. Ze schrijven dat er geen reclame voor hun gemaakt hoeft te worden. Ondanks het wat vreemde verhaal respecteren wij hun vraag.
Nadat het vorig jaar niet door kon gaan , lukt het dit jaar wel. The Diamond Stars (1963 -2000) geven a.s. zaterdag 25 oktober een eenmalig optreden in het kulturhus in Denekamp. Vanwege stem problemen van de vroegere zanger Jos Pierik wordt de zang nu gedaan door Boyke Meijerink. De vier mannen van het eerste uur Jos Pierik, Ab Boers, Willie Grote Punt en Ad Loohuis nemen de muziek voor hun rekening. We nemen aan dat menig nummer van vroeger tot nu de revue zal passeren. We wensen de mannen vanaf deze kant heel veel succes maar nog belangrijker onwijs veel plezier.
Wenche Myhre, ook wel Wencke Myhre, (Oslo, 15 februari 1947) is sinds de jaren zestig een succesrijke Noorse schlagerzangeres met hits in het Noors, Duits en Zweeds.
Nadat Myhre in 1960 een talentenwedstrijd in Oslo won, kreeg ze van liedjesschrijver Arne Bendiksen een platencontract.
In 1963 maakte ze haar televisiedebuut in de film Elskere. Sindsdien staat ze steeds in de spotlights. Voor haar lied Gi meg en Cowboy till mann (dat eerst door Gitte gezongen werd in het Duits, Ich will ‘nen Cowboy als Mann) onder begeleiding van Horst Wende en zijn studio/sessie muzikanten kreeg ze haar eerste gouden plaat.
In 1964 was Myhre de drijfveer achter een inzamelingsactie waarvan de opbrengst naar een kinderziekenhuis in de Gazastrook zou gaan. Hier leerde ze haar eerste man kennen, Torben Friis-Møller. Met hem heeft ze drie kinderen: Kim (1971), Dan (1973) en Fam (1975).
Voor het wereldkampioenschap skiën in 1966 zong ze het lied Vinter og sne. Datzelfde jaar won ze het Schlagerfestival met Beiß nicht gleich in jeden Apfel. Hiermee had ze eindelijk haar doorbraak op de Duitse markt, nadat ze een jaar eerder met Sprich nicht drüber als tweede was geëindigd. Er volgden nog hits en in 1968 vertegenwoordigde ze West-Duitsland op het Eurovisiesongfestival met Ein Hoch der Liebe, waarmee ze op de zesde plaats eindigde. Eind jaren 60 behoorde ze tot de absolute topartiesten en tieneridolen in Duitsland. Ze won vier Bravo-Otto’s (1966: brons, 1967: goud, 1968: goud, 1969: zilver). Ze kwam veel op de Duitse televisie en trad op met andere grootheden als Udo Jürgens en Peter Alexander. In 1970 had ze een bescheiden hit met Er hat ein knallrotes Gummiboot, dat later wel uitgroeide tot een carnavalsklassieker.
In 1974 kreeg ze een eigen televisieprogramma. In 1980 trouwde ze voor de tweede maal, dit keer met de succesvolle Duitse regisseur Michael Pfleghar. Twee jaar later kreeg ze met hem haar vierde kind, Michael. Pfleghar pleegde in 1991 zelfmoord. Een jaar later nam Myhre opnieuw deel aan de Melodi Grand Prix in haar thuisland, maar werd daar derde.
Myhre woont in een dorpje dicht bij Oslo en ze treedt nog regelmatig op. In 2004 begon ze een show met twee andere Scandinavische schlagersterren: Gitte Hænning en Siw Malmkvist. Ze trokken door heel Duitsland.
In 2009 deed Myhre in Noorwegen opnieuw een gooi naar het Songfestival. Haar lied Alt Har En Mening Nå bleef echter steken in de voorronde.
Bron: Wikipedia
