Deze week is het alweer 3 jaar geleden dat we samen met 100 fans in 2 bussen vertrokken zijn naar het mooie Wild Schönau in Tirol. Wat was het een geweldige reis en wat hadden we veel plezier. Nu heeft de band al sinds maart niet meer gerepeteerd vanwege de Corona crisis maar zo gauw het kan beginnen we weer. In de audio speler draaien we deze week het nummer “Eins, zwei oder Drei-tausend Jahre” van de Zillertaler Haderlumpen waar we in Oostenrijk veel succes mee hadden.
Het Duo de Serenado’s deze week op onze pagina. Het duo bestaat uit drummer Theo Wijlens en accordeonist Andrè Dwars uit Haaksbergen. Wilt u meer over dit duo weten kijk dan even op www.deserenados.nl.
Op zaterdag 25-11-2017 hebben we de afsluiting gevierd van ons 50 jarig jubileum met een daverend feest bij Gasterij Oatmössche in Ootmarsum. wij zijn erg blij dat vanaf die avond Jorien Snijders -Altena snijders is toegetreden tot de band. In 1967 zijn we begonnen met een zangeres en nu hebben we dat ook weer. Het was een fantastische avond waar de dames van de band leden weer hebben opgetreden met het door hun gemaakte nummer “De Helena’s een super band” Ook draaide continue de film die is gemaakt tijdens de reis naar Tirol in Juni dit jaar. Een van de deelnemers aan de reis Bennie Oude Meijers had een speciale tekst gemaakt op de melodie van Sierra Madré. Zonder een repetitie vooraf zong hij dit nummer samen met de band live en hij deed dat zeer goed.
De Helena’s blijven muziek maken zolang het ons is gegeven en hopen nog vaak, met vele gezellige mensen, een avond met muziek te mogen verzorgen. 
De band “Eastlanders” deze week op de voorgrond. De band speelde begin jaren 70 van de vorige eeuw veel bij Roord in Oldenzaal. Ik vond het altijd een genot om naar te luisteren.
Op 26 juni hebben we opgetreden bij de kanaalbrug in Fleringen en naar aanleiding daarvan kregen wij onderstaande mail van een echtpaar uit Brabant. De man is een zeer goede gitarist die zijn sporen in de muziek ruimschoots verdient heeft.
Hallo orkest leden en organisatie.
Even toch een terugblik op zondag 26 Juni in Fleringen.
Via jullie site wisten van het optreden en zoals jullie beschreven hadden hielden wij de kanaal brug goed in onze gedachten en ik zei tegen mijn vrouw, als we daar over zijn moeten we goed opletten want dan zijn we er bijna. Amper de brug over zei ze, hier rechts volgens mij want ik hoor muziek. Inderdaad, we konden een orkest horen spelen. Uitgestapt wisten wij niet wat we aan zouden treffen aangezien het feest aan huis was. Wij dachten, een privé of buurtfeest, we wisten ook niet. Wij naar binnen en zagen gelijk dat we goed waren want we zagen jullie muzikanten gelijk staan. Ook niemand die ons aankeek met de gedachte; “vreemde eenden in de bijt “. Wij schoven netjes aan tegen de muur en gingen daarna een consumptie bestellen. Waar koop ik die munten? Maar al gauw werd duidelijk, geen munten en niet pinnen maar gewoon ouderwets afrekenen. Is altijd mijn ding geweest, gewoon betalen dan kun je de hard werkende mensen nog eens een fooitje toe stoppen. De prijs was ook uit de jaren 1960 dus lekker zat (dronken) worden als je niet hoeft te rijden. Wij hebben het bij limonade gehouden. Heerlijk om gewoon te kunnen praten terwijl de muziek doorspeelt. Zalig, dat mis je tegenwoordig deze gezelligheid. Ook de mensen allemaal even aardig alsof we thuis waren. We vonden dat jullie een leuk repertoire hadden en dat de mensen goed meededen. Zelfs de jongeren! Dit gebeurt hier in Brabant niet meer. Je bent ooit bang om naar een festival te gaan betreffende de loeiharde muziek waar je onmogelijk kunt praten.
We hebben met veel mensen kennis gemaakt die vroegen waar wij vandaan kwamen. Kortom, we voelden ons thuis. Volgens mij hebben Twentenaren wel iets gemeen met Brabant want we konden ze verrekt goed verstaan met huus en thuus.
Dit even in het kort betreffende onze beleving in Fleringen.
De complimenten aan de organisatie, perfect.
Na een weekje vakantie is het weer hoog tijd voor om een weer een band uit het verleden aan u te presenteren. Deze week hebben wij gekozen voor de band “Les Moustaches” uit Borne. Helaas hebben wij geen namen van de leden van deze band maar gezien de vele reaktie die op de site of achter de schermen krijgen hopen we ook dat we op deze foto de nodige informatie zullen ontvangen. Hebt u tips of hebt u foto’s van oude band die u graag geplaatst zou willen hebben dan zijn deze altijd meer dan welkom.
Paul “Paulchen” Kuhn (Wiesbaden, 12 maart 1928 – Bad Wildungen, 23 september 2013) was een Duits pianist, bandleider en zanger.
Kuhn bleek al jong muzikaal talent te hebben. Als scholier trad hij al op voor gasten in het Wiesbader Wijnlokaal Eimer. Na zijn opleiding door Kurt Thomas bij het Musischen Gymnasium Frankfurt am Main ging Kuhn als 17-jarige naar het conservatorium in Wiesbaden. Naast deze studie werkte hij al als professioneel jazzpianist. Met de opkomst van muziekprogramma’s, uitgezonden door de omroep, werd Kuhn een veel geziene gast op de televisieschermen.
Schlagerzanger: Als schlagerzanger werkte Kuhn mee aan titels als Der Mann am Klavier (1954), Es gibt kein Bier auf Hawaii (1963) en Die Farbe der Liebe. In 1957 nam hij met het lied Das Klavier über mir deel aan de Duitse voorronde voor het Eurovisiesongfestival, maar hij bereikte hiermee slechts de derde plaats.
Pianist: Als pianist rekent Kuhn Art Tatum en George Shearing evenals – door de bijzonder stilistische noten- akkoordzetting – Hank Jones tot zijn voorbeelden. Uitstapjes naar de bebop maakte hij met stukken als Stitt’s tune (2002) en Ornithology (1999).
Bandleider: Voor Kuhn als arrangeur en bandleider was Count Basie het grote voorbeeld, “Basie is de basis” volgens Kuhn. Zijn belangrijkste werk als arrangeur en bandleider was vanaf 1968 van bigbandleider van de Sender Freies Berlin.
Producent: Als producent zocht Kuhn aan het eind van de vijftiger jaren naar jonge talenten – vond onder andere Ralf Bendix, Rocco Granata, Howard Carpendale – en produceerde hun opnamen.
Entertainer en acteu: Als acteur en entertainer trad Kuhn in diverse televisieseries op, bijvoorbeeld Biedermann und die Brandstifter (1958), Spiel mit Vieren, Hallo Paulchen en Paul’s Party.
Informatie Bron: Wikipedia
