Als Peter Wiedemeijer in deze tijd nog geleefd had, dan had hij zeker meermalen zijn liedje “Ik Geloof” ten gehore gebracht. Het nummer kunt beluisteren door de knop van de media player, recht boven op deze site, aan te zetten. Dit lied is in 1972 uitgebracht en viel toen bij de gelovigen erg in de smaak. Peter is in 1983 op 51 jarige leeftijd overleden.
De band “In The Mood” uit Enschede staat deze week in de schijnwerpers op de site van “de Helena’s”. Helaas zijn ons van 4 muzikanten alleen de voornamen bekend. De bezetting was: Jan Hoevers speelde trompet, trombone en percussion; Marcel speelde orgel, vocaal en keyboards; Wim speelde saxofoon, klarinet en percussion; Jenton speelde drums en vocaal; Anton speelde gitaar en vocaal. Mocht u de andere achternamen kennen van de muzikanten dan horen we het uiteraard graag.
Peter Beil, geboren als Tom Karrasch (Hamburg, 9 juli 1937 – aldaar, 13 april 2007) was een Duitse schlagerzanger, trompettist, componist en orkestleider.
Carrière
Als 12-jarige nam Peter Beil vioolonderricht. Ook speelde hij in een blaasorkest als trompettist. Na afsluiting van de lagere school volgde hij een commerciële opleiding. Daarna kreeg hij een baan als medewerker op de Hamburgse luchthaven. Ten slotte studeerde hij aan de Staatlichen Musikhochschule klassieke trompet. In de weekends trad hij met een studievriend op feesten op. De groep werd groter (6 leden) en noemde zich Crazy Combo, met als leadzanger Peter Beil. In 1958 kreeg de band de mogelijkheid om in de uitzending Toi, toi, toi van Peter Frankenfeld op te treden, waarna Peter Beil een contract kreeg aangeboden van het platenlabel Fontana Records. De eerste opnamen liepen op niets uit, maar met het nummer Corinna, Corinna (1961) kwam de doorbraak en een wekenlange notering in de Duitse hitparades. Onder het pseudoniem Ricky Boys werd de Duitse versie van Hello Mary Lou uitgebracht.
In het daarop volgende jaar kwalificeerde hij zich met het nummer Ein verliebter Italiener voor de Deutsche Schlager-Festspiele in Baden-Baden en eindigde op de laatste plaats. Het project Ricky Boys kende een vervolg, nu met Franco Duval als zangpartner. Hij speelde ook mee in een schlagerfilm en in de film Tanze mit mir in den Morgen zong hij zijn nummer Carolin-Carolina.
Tot ver in de jaren 1960 nam hij succesvol coverversies op van Amerikaanse liedjes, waaronder Und dein Zug fährt durch die Nacht. In 1965 nam hij deel aan de voorronden voor het Eurovisiesongfestival met het nummer Nur aus Liebe, dat puntloos bleef.
In 1966 ging hij in zee met het platenlabel CBS. Met het nummer Fremde in der Nacht (Strangers in the night) had hij wederom een succes. Een hernieuwde deelname aan de Deutsche Schlager-Festspiele met het nummer Dahin möcht ich gehen mislukte. In 1970 was hij te zien in de ZDF-Hitparade met het nummer Der Blitz schlug ein en met het nummer Blaue Augen, rote Lippen und kastanienbraunes Haar nam hij deel aan de voorronden voor het Eurovisiesongfestival, echter zonder succes. Desondanks had hij nog enkele succesnummers uitgebracht, waaronder Du, ich, wir beide, Frage die Liebe en Ein Mädchen zum Verlieben. Tot aan het eind van de jaren 1970 nam hij ook de muzikale leiding van de hitparadetournee met Dieter Thomas Heck voor zijn rekening. Ook componeerde hij voor andere artiesten. In 1984 speelde hij bij het Hazy-Osterwald-Sextett als trompettist. Ook als koorzanger was hij regelmatig te zien en te horen.
Privéleven en overlijden
Peter Beil leerde zijn echtgenote Barbara Kalweit (Miss Hamburg) kennen in 1964 bij de Miss-Germany-verkiezingen in Berlijn en hij stapte met haar in het huwelijksbootje in 1966. Zij zijn de ouders van presentatrice en actrice Caroline Beil. Peter Beil overleed in 2007 op 69-jarige leeftijd aan longkanker en werd bijgezet op het kerkhof van Hamburg-Altona.
Peter Beil, geboren als Tom Karrasch (Hamburg, 9 juli 1937 – aldaar, 13 april 2007)[ was een Duitse schlagerzanger, trompettist, componist en orkestleider.
Carrière
Als 12-jarige nam Peter Beil vioolonderricht. Ook speelde hij in een blaasorkest als trompettist. Na afsluiting van de lagere school volgde hij een commerciële opleiding. Daarna kreeg hij een baan als medewerker op de Hamburgse luchthaven. Ten slotte studeerde hij aan de Staatlichen Musikhochschule klassieke trompet. In de weekends trad hij met een studievriend op feesten op. De groep werd groter (6 leden) en noemde zich Crazy Combo, met als leadzanger Peter Beil. In 1958 kreeg de band de mogelijkheid om in de uitzending Toi, toi, toi van Peter Frankenfeld op te treden, waarna Peter Beil een contract kreeg aangeboden van het platenlabel Fontana Records. De eerste opnamen liepen op niets uit, maar met het nummer Corinna, Corinna (1961) kwam de doorbraak en een wekenlange notering in de Duitse hitparades. Onder het pseudoniem Ricky Boys werd de Duitse versie van Hello Mary Lou uitgebracht.
In het daarop volgende jaar kwalificeerde hij zich met het nummer Ein verliebter Italiener voor de Deutsche Schlager-Festspiele in Baden-Baden en eindigde op de laatste plaats. Het project Ricky Boys kende een vervolg, nu met Franco Duval als zangpartner. Hij speelde ook mee in een schlagerfilm en in de film Tanze mit mir in den Morgen zong hij zijn nummer Carolin-Carolina.
Tot ver in de jaren 1960 nam hij succesvol coverversies op van Amerikaanse liedjes, waaronder Und dein Zug fährt durch die Nacht. In 1965 nam hij deel aan de voorronden voor het Eurovisiesongfestival met het nummer Nur aus Liebe, dat puntloos bleef.
In 1966 ging hij in zee met het platenlabel CBS. Met het nummer Fremde in der Nacht (Strangers in the night) had hij wederom een succes. Een hernieuwde deelname aan de Deutsche Schlager-Festspiele met het nummer Dahin möcht ich gehen mislukte. In 1970 was hij te zien in de ZDF-Hitparade met het nummer Der Blitz schlug ein en met het nummer Blaue Augen, rote Lippen und kastanienbraunes Haar nam hij deel aan de voorronden voor het Eurovisiesongfestival, echter zonder succes. Desondanks had hij nog enkele succesnummers uitgebracht, waaronder Du, ich, wir beide, Frage die Liebe en Ein Mädchen zum Verlieben. Tot aan het eind van de jaren 1970 nam hij ook de muzikale leiding van de hitparadetournee met Dieter Thomas Heck voor zijn rekening. Ook componeerde hij voor andere artiesten. In 1984 speelde hij bij het Hazy-Osterwald-Sextett als trompettist. Ook als koorzanger was hij regelmatig te zien en te horen.
Privéleven en overlijden
Peter Beil leerde zijn echtgenote Barbara Kalweit (Miss Hamburg) kennen in 1964 bij de Miss-Germany-verkiezingen in Berlijn en hij stapte met haar in het huwelijksbootje in 1966. Zij zijn de ouders van presentatrice en actrice Caroline Beil. Peter Beil overleed in 2007 op 69-jarige leeftijd aan longkanker en werd bijgezet op het kerkhof van Hamburg-Altona.
Naar aanleiding van een reactie van Wilfried Poorthuis op een, eerder geplaatste, foto van The Diamond Stars plaatsen we dit keer een foto van deze band uit het prille begin. Naar schatting stamt deze foto uit de midden 60er jaren, maar als iemand het zeker weet dan horen we dat graag. De bandleden waren vlnr: Appie Boers, Adje Lohuis, Jos Pierik en Willy Grote Punt.
De Wama’s was een komisch duo, bestaande uit Wim van Wageningen en Dick van der Maat. Het duo was populair in variétés in de jaren 40, 50 en 60 van de 20e eeuw. In maart 1973 gingen de Wama’s uit elkaar.
Biografie
Wim van Wageningen en Dick de Maat leerden elkaar kennen in het leger na de mobilisatie. Ze zaten in het 18e regiment infanterie, gelegerd in Amersfoort. Van Wageningen had daarvoor gewerkt als meubelmaker en De Maat had onder andere betrekkingen als banketbakker, etaleur en loodgieter. In 1940 besloten ze een duo te vormen en artiest te worden. Ze sloten zich aan bij de Nederlandsche Kultuurkamer en konden zo in de oorlogsjaren zonder risico ervaring opdoen. Als naam kozen zij de Wama’s, naar de eerste twee letters van hun achternamen, Van Wageningen en Van der Ma’at. Zelf namen zij de aliassen Wim Wama en Dick Wama aan.
Na de oorlog gingen de Wama’s verder als beroepsartiesten. Ze profiteerden van de behoefte aan licht amusement die na 1945 ontstaan was. Eind jaren 40 schreven ze het nummer Naar de TT Race over de TT Assen en verwierven daarmee veel bekendheid. Een ander bekend nummer uit die periode was Hotsjek. Het radioprogramma De bonte dinsdagavondtrein, waarin de Wama’s af en toe optraden, zorgde voor landelijke bekendheid. Hierdoor werden ze het meest gevraagde duo binnen het schnabbelcircuit. Ze raakten echter overvleugeld door het duo Johnny & Rijk.
Vanaf de jaren 60 verminderde de populariteit van variété en daarmee ook van de Wama’s. Daarnaast waren ze weinig vernieuwend en in tegenstelling tot bijvoorbeeld De Mounties weinig op televisie te zien. De groep had in die jaren vooral succes met parodieën op bekende nummers en populaire hits. Zo coverden zij in 1960 onder andere Mack the knife van Bobby Darin en Laila van Die Regento Stars. Hun versie van Kriminal tango, destijds een hit in West-Duitsland voor het Hazy Osterwald Sextett, haalde zelfs de hitparade. Andere bekende nummers waren Ping en Pong, over twee tafeltennissende Chinezen en De Badkuipserenade. In 1962 haalden de Wama’s nog eens de hitparade door in te spelen op de twistrage. Ze bouwden Franz Liszts Liebestraum om tot de Liebestraum twist. Radio Veronica gebruikte later het begin van dit nummer voor een jingle van de Alarmschijf: “Hé… Let op… Deuren en oren dicht… Hier komt… Veronica’s Alarmschijf”.
Rond carnaval 1971 hadden de Wama’s nog een hitje met Aha dat is Marie. In 2001 zette Vic van de Reijt dat nummer op #76 in zijn Nederlandstalige Cover Top 100. Het was namelijk een cover van het relatief onbekende La petite Marie van Jean Mourou en Nicolas Péridès. Daarna gingen de Wama’s zich steeds meer richten op theater. Eind 1971 speelden ze kleine rolletjes in het stuk Liefde is Hadjememaar van het Amsterdams Volkstoneel, onder leiding van Beppie Nooij. Hier bleek dat vooral Wim Wama over goede acteerkwaliteiten beschikte.
In maart 1973 gingen de Wama’s uit elkaar. Ze behielden wel hun artiestennamen Wim Wama en Dick Wama. Dick had een alcoholverslaving en had als acteur veel minder succes dan Wim. Later kwam hij ook nog in een rolstoel terecht door een auto-ongeluk. Hij stierf ten slotte op 22 juni 1980 op 63-jarige leeftijd in Amsterdam aan een maagbloeding.
Wim had in de jaren 70 en 80 wél veel succes als acteur, zowel in het theater als in films. Daarnaast was hij stemacteur. Zo sprak hij onder andere de stem in van Jerom en Krimson in de poppenserie Suske en Wiske en was hij te horen in hoorspelen waaronder De Brekers en verschillende buitenlandse tekenfilmseries. Zijn grootste toneelrol was in 1984 de rol van Hadjememaar in de remake van de theaterproductie Liefde is Hadjememaar uit 1971. In 1986 zou hij weer de hoofdrol spelen in In Holland staat een huis, maar hij werd dat jaar ernstig ziek. Op 12 juli van dat jaar overleed hij op 67-jarige leeftijd aan kanker.
Bron: Wikipedia
Gisteren was de uitvaart van Theuns Jordaan. Theuns was een van de bekendste contemporaine zangers in het Afrikaans. Een zanger met een karakteristiek laag stemgeluid. Hij heeft fantastische liedjes gemaakt en vele albums van hem bereikten de platinastatus. Hij trad vaak samen met Juanita Du Plessis op en ze vormden een prachtig klinkend duo. Hij is geboren in Zuid-Afrika (Venterstad, 10 januari 1971 – Pretoria, 17 november 2021). In september 2020 kreeg Jordaan de diagnose leukemie. Hij overleed daaraan op 17 November 2021 op 50-jarige leeftijd.
Bijgevoegd is een Golden Oldies medley van Theuns en Juanita
Het duo Mastique deze week in de spotlights. Het duo bestond uit links Hans Tijink uit Geesteren en rechts Theo oude Avenhuis uit Ootmarsum.
