The Bianco’s

Zoals eerder aangegeven gaan we deze week verder met de muzikale loopbaan van Dinand Leferink.

Dansorkest TSM 

Midden jaren zeventig groeide het Oost-Nederlandse danscircuit uit tot een ware broedplaats van muzikale activiteit.  Midden jaren ’70 kreeg deze scène een extra impuls met het dans- en showorkest TSM uit Markelo, opgericht en geleid door de markante bandleider Jan Arfman (toetsenist en accordeonist). De band bestond verder uit Dinand Leferink (drums/zang)  Fred Brunnekreef (basgitaar/zang/trombone), Gerard Waanders (gitaar/zang/trompet) en Eef Heijmer (saxofoon/zang/fluit) en vormde een hecht team.  TSM stond bekend om zijn veelzijdigheid en professionele benadering. In een periode waarin live muziek nog het kloppend hart was van elk feest, speelden we tot wel drie à vier avonden per week op bruiloften, dansavonden en dorpsfeesten. Bekende locaties waar we geregeld optraden waren onder meer De Uitrusting in Eefde, Poppe in Markelo, Zwakenberg in Raalte, Reimink en Jansen in Lemelerveld, het Bonte Paard in Holten, Lentelink in Goor, Assink in Hengevelde en Spoolder in Bentelo. Ook de Achterhoek en de Kop van Overijssel behoorden tot hun vaste speelregio. Het repertoire van TSM bood voor ieder wat wils: dansbare en herkenbare muziek, gedragen door de karakteristieke blazerssectie. Die drie blazers vormden het kloppende hart van onze sound en gaven onze uitvoeringen een unieke kleur, geïnspireerd door grootheden als Egerländer, James Last en het Vader Abraham Showorkest. Een bijzondere mijlpaal in ons muzikale bestaan was de release van onze single met de nummers “Silvia” (A-kant) en “Mijlen Ver” (B-kant). Vooral “Mijlen Ver” gezongen door Dinand Leferink heeft in de jaren daarna een cultstatus verworven onder liefhebbers van piratenmuziek. Aanvankelijk uitgebracht in eigen beheer, werd het nummer later ook door het label Telstar in Weert opgenomen in hun catalogus – een erkenning van de blijvende aantrekkingskracht van onze muziek. Onderstaande groepsfoto, gemaakt bij een kasteel in Diepenheim door wijlen Jan ten Hove, vormt een blijvende herinnering aan een gouden tijd waarin muziek verbond, feest bracht en herinneringen creëerde die tot op de dag van vandaag voortleven.

Op speciaal verzoek nog een keer een foto van “dee jongs oet Soasel en Weersel”

Met Speciale dank aan Gerard Wigger die deze presentatie gemaakt heeft. Dubbelklik op onderstaande Link.

Story of Silver Wings, The

Volgende week zaterdagavond 25 november is het dan zover dat we de afsluiting hebben van ons 50 jarig jubileum jaar bij Gasterij Oatmössche in Ootmarsum en daarom plaatsen we deze week 3 foto’s van ons zelf uit 1971 en 1999 en 2017 om te laten zien hoe we er toen uitzagen. Volgende week spelen we ook weer met een zangeres Jorien Altena. Helaas hebben we nog geen foto samen met Jorien maar die zal er zeker snel komen. Als u nieuwsgierig bent hoe dit gaat klinken dan is iedereen van harte welkom. 

De band Wheels vandaag in de vitrine. Deze band bestaat al jaren en op de website Wheels-music.nl staat dat dit de samenstelling is van de laatste 5 jaar.  Dit klopt nog onze mening niet omdat Joop Walkot al enkele jaren niet meer onder ons is. In een gewijzigde samenstelling treden ze nog regelmatig op bij dansavonden voor alleenstaanden.

Cornelia Froboess (Wriezen, 28 oktober 1943), aan het begin van haar carrière bekend als Die kleine Cornelia en later als Conny, is een Duitse actrice, die in de jaren vijftig en zestig als zangeres een tieneridool was.

Froboess groeide op in Berlijn. Pack die Badehose ein was in 1951 haar eerste hit. Het liedje was geschreven door haar vader, de componist en muziekuitgever Gerhard Froboess (1906-1976), voor een zangkoor dat er niets in zag, zodat hij het door zijn achtjarige dochtertje liet zingen. In de jaren tot 1967 had ze vele hits. Veel van haar liedjes werden door haar vader geschreven, deels onder het pseudoniem Erich Langenfeld. Toen de rock-‘n-roll populair werd, stapte ze over naar liedjes in die stijl.

Ze vertegenwoordigde de Bondsrepubliek op het Eurovisiesongfestival 1962. Ze werd zesde met het door Christian Bruhn geschreven Zwei kleine Italiener, onder muzikale begeleiding van het orkest van Horst Wende. Het werd een hit in heel Europa (onder andere een nummer 1-hit in Duitsland) en een eurovisie-evergreen. Ze zong soms ook versies van haar liedjes in andere talen, zoals Frans, Italiaans en Fins. Zo nam ze Twee kleine Italianen, Lady Sunshine en Mister Moon in het Nederlands op.

Conny Froboess werd getypecast als een “Berliner Göre” (West-Berlijns grietje) in succesvolle musicalfilms met Peter Kraus, zoals Wenn die Conny mit dem Peter (1958) en Conny und Peter machen Musik (1960). Ze speelde daarnaast in films met Peter Weck, Rex Gildo, Peter Alexander en Johannes Heesters. In 1967, het jaar waarin zij trouwde met de Oostenrijkse toneelregisseur en theaterdirecteur Hellmuth Matiasek, maakte ze haar laatste plaatopnamen. Ze stopte als liedjeszangeres om zich te concentreren op haar acteercarrière.

Cornelia Froboess werd een gevierde karakteractrice die te zien is in talloze toneelstukken, bioscoop- en televisiefilms, bijvoorbeeld in vier afleveringen van Tatort en zes van Derrick. Van 1972 tot 2001 speelde ze hoofdrollen uit het grote toneelrepertoire bij de Münchner Kammerspiele en daarna tot 2011 bij het Bayerisches Staatsschauspiel (eveneens in München). In 1984 had ze groot succes als ‘Eliza Doolittle’ in de musical My Fair Lady in het Münchener Staatstheater am Gärtnerplatz. In een totaal ander soort rol maakte ze in 2005 indruk als de egocentrische, verbitterde ‘Insa’ bij de wereldpremière van Die eine und die andere van Botho Strauß. Ze werkte met vooraanstaande theatermakers als Thomas Langhoff, Dieter Dorn en George Tabori. Tot haar belangrijke filmrollen behoren ‘Henriette’ in Die Sehnsucht der Veronika Voss van Rainer Werner Fassbinder (1982), ‘Marthe Schwerdlein’ in Dieter Dorns verfilming Faust – Vom Himmel durch die Welt zur Hölle van Goethe’s Faust I (1988) en de moeder van ‘Martin’ in Knockin’ on Heaven’s Door van Thomas Jahn (1997). Ze heeft vele toneel- en filmprijzen gekregen. Sinds 1987 is zij drager van het Bundesverdienstkreuz. Haar acteercarrière, die in 1951 begon met een kinderrol in de misdaadfilm Sündige Grenze, duurt voort.

Cornelia Froboess en Hellmuth Matiasek hebben een dochter en een zoon. Het echtpaar woont in de Beierse Alpen.

Bron: Wikipedia