Het Glazen huis Ootmarsum

In 1968 werd Corry Konings ontdekt door Pierre Kartner. Corry was destijds zeventien jaar en werkzaam als kapster. Daarnaast zong ze al twee jaar bij de groep De Mooks. Een lokale platenhandelaar had haar horen zingen en haar voorgesteld aan Pierre Kartner. Kartner koppelde de zangeres aan het dansorkest De Rekels dat bestond uit zanger Frans Biezen, gitarist Jacques Wagtmans,bassist André de Jong, accordeonist Jos van Zundert en drummer Kees Dekkers. Frans Biezen, die door Corry werd vervangen, zou later een succesvolle solocarrière uitbouwen onder de naam Frank Ashton. De eerste single die Corry en de Rekels in 1969 uitbrachten was Vaarwel, ik zal geen traan om je laten en kwam in de Veronica Top 40 tot de 22e plaats. In Vlaanderen bereikte het zelfs de zesde plaats. De tweede stem op het nummer wordt ingezongen door Pierre Kartner. Dit zou hij bij alle singles van Corry en de Rekels blijven doen. Na Mijn stil verdriet kwam in 1970 het grote succes met Huilen is voor jou te laat. Dat nummer kwam tot #5 in de Top 40 en stond maar liefst 41 weken genoteerd, wat voor die hitlijst destijds een record was. Het record hield ruim 43 jaar stand, totdat Pharrell Williams het in 2014 verbrak met zijn single Happy. In de Hilversum 3 Top 30 stond Huilen is voor jou te laat 19 weken genoteerd en kwam het 2 maal opnieuw binnen in de lijst. In datzelfde jaar werd drummer Kees Dekkers vervangen door Rob Kraak.

Corry en de Rekels hadden daarna nog hits met Rozen die bloeien, Zonder het te weten, het kerstnummer Hoog daar aan de hemel, Igorowitsch en Dagen en nachten. In 1972 verliet Corry De Rekels om een succesvolle solocarrière te beginnen. Tot 1988 trad ze op onder de naam Corry en daarna onder haar volledige naam: Corry Konings. Haar grootste solohits waren Ik krijg een heel apart gevoel van binnen, Adios amor en Mooi was die tijd.

Deze week is het alweer 3 jaar geleden dat we samen met 100 fans in 2 bussen vertrokken zijn naar het mooie Wild Schönau in Tirol. Wat was het een geweldige reis en wat hadden we veel plezier. Nu heeft de band al sinds maart niet meer gerepeteerd vanwege de Corona crisis maar zo gauw het kan beginnen we weer. In de audio speler draaien we deze week het nummer “Eins, zwei oder Drei-tausend Jahre” van de Zillertaler Haderlumpen waar we in Oostenrijk veel succes mee hadden.

André Nakken zetten we deze week in de spotlights. Hij speelde in die tijd met een orgel dat een knoppentoetsenbord had, en die kwam je maar weinig tegen. Wel kun je hieruit afleiden dat hij begonnen is als accordeonist.

Deze week een foto van Gait oet ‘t Klooster, een conferencier in hart en nieren, die helaas veel te vroeg is overleden. In de zeventiger jaren kwamen we Gait vaak tegen op de bruiloften waar we moesten spelen. In die tijd werd op een bruiloft vaak een conferencier ingehuurd door het bruidspaar. Achter de schermen werden dan de nieuwste moppen uitgewisseld en vaak vertelde Gait een zojuist gehoorde mop aan het publiek.

The Switch Combo staat deze week weer centraal op onze site. Deze band heeft in het verleden wel z’n sporen verdiend in Nederland en Duitsland. Van Jos Hilgenberg (midden voor) weten wij dat hij ook enkele jaren bij de Wicone’s heeft gespeeld. Als er verder nog wetenswaardig heden van deze band te vertellen zijn dan zullen we dat zeker horen van de bandleider Rudie Vaneker die een vaste bezoeker is van onze site.