Die Veledas

Corry en de Rekels was een Nederlandse muziekgroep rond zangeres Corry Konings. De groep is vooral bekend van de hit Huilen is voor jou te laat.

In 1968 werd Corry Konings ontdekt door Ries Brouwers. Konings was destijds zeventien jaar en werkzaam als kapster. Daarnaast zong ze al twee jaar bij de groep De Mooks. Een lokale platenhandelaar had haar horen zingen en haar voorgesteld aan Pierre Kartner. Konings zong op dat moment bij het dansorkest De Rekels dat bestond uit gitarist Jacques Wagtmans, bassist-sologitarist André de Jong, accordeonist Jos van Zundert en drummer Kees Dekkers. Konings werd in 1973 vervangen door Hanny (Hanny en de Rekels), die later een succesvolle solocarrière zou uitbouwen onder de naam Hanny. De eerste single die Corry en de Rekels in 1969 uitbrachten was Vaarwel, ik zal geen traan om je laten en kwam in de Veronica Top 40 tot de 22e plaats. In Vlaanderen bereikte het zelfs de zesde plaats. De tweede stem in het nummer wordt ingezongen door Pierre Kartner. Dit zou hij bij alle singles van Corry en de Rekels blijven doen. Na Mijn stil verdriet kwam in 1970 het grote succes met Huilen is voor jou te laat. Dat nummer kwam tot #5 in de Top 40 en stond 42 weken genoteerd, wat voor die hitlijst destijds een record was. Het record hield ruim 43 jaar stand, totdat Pharrell Williams het in 2014 verbrak met zijn single Happy. In de Hilversum 3 Top 30 stond Huilen is voor jou te laat 19 weken genoteerd en kwam het tweemaal opnieuw binnen in de lijst. In datzelfde jaar werd drummer Kees Dekkers vervangen door Frans Castelijn hij werd in 1972 opgevolgd door drummer Rob Kraak.

Corry en de Rekels hadden daarna nog hits met Rozen die bloeien, Zonder het te weten, het kerstnummer Hoog daar aan de hemel, Igorowitsch en Dagen en nachten. In 1972 verliet Konings De Rekels om een succesvolle solocarrière te beginnen. Tot 1988 trad ze op onder de naam Corry en daarna onder haar volledige naam: Corry Konings. Haar grootste solohits waren Ik krijg een heel apart gevoel van binnen, Adios amor en Mooi was die tijd.

Toen Konings in 2004 35 jaar in het vak zat, organiseerde ze een reünie met De Rekels. Naar aanleiding van deze reünie verscheen het album Na 35 jaar met nieuwe nummers geschreven door Pierre Kartner, Henk van Broekhoven, Jheron van der Heijden en andere bekende tekstschrijvers. Het rekelssoundje was nog steeds duidelijk aanwezig. In 2007 verscheen een dvd met oude en nieuwe fragmenten van Corry en de Rekels en Konings’ solocarrière.

De leden van de oorspronkelijke band waren Corry Konings (1969-1972), Jacques Wagtmans (1969-1972), André de Jong (1969-1972), Jos van Zundert (1969-1972), Rob Kraak (1971-1972), Kees Dekkers (1968-1969) en Frans Castelijn (1969-1971). Deze waren allen op enig moment deel van de reünieband.

Bron: Wikipedia

Tijdens een korte vakantie in het Schwarzwald in Duitsland hoorden we tijdens een dorpsfeest in Bonnhoff PitPete spelen. Het enthousiasme straalde er vanaf en hij verstond de kunst om de mensen te betrekken in zijn spel. Wij hebben enorm genoten van deze one man band.

Mocht u meer over deze muzikant willen weten kijk dan even op zijn website www.pitpete.de

Het rio Butterfly deze week in de schijnwerpers. Helaas weten we niet wie de muzikanten zijn en waar ze vandaan komen. Mocht U het weten dan horen we het graag.

Johnny Lion, pseudoniem van John van Leeuwarden, (Den Haag, 4 juli 1941 – Breda, 31 januari 2019) was een Nederlands zanger en acteur. Lion was zanger van The Jumping Jewels en werd later als solozanger bekend met de hit Sophietje.

In 1959 formeerde hij met een aantal schoolvrienden de band Johnny & His Jewels, later omgedoopt in The Jumping Jewels. Deze groep, geformeerd naar het voorbeeld van de commerciële rocker Cliff Richard, scoorde in 1961 een nummer 1-hit met Wheels en had tot 1965 nog enkele successen in Nederland.

Solo

In dat jaar verliet Van Leeuwarden de groep om als Nederlandstalige solozanger door te gaan. Dit leverde hem meteen de grote hit Sophietje op, het Zweedse nummer Fröken Fräken van Thore Skogman, in het Nederlands vertaald door Gerrit den Braber en opgedragen aan zijn vriendin en zakenpartner Sophie van Kleef. Het jaar daarop scoorde hij met Tjingeling wederom een hit en opende hij met Van Kleef een kledingboetiek met de naam Sophie en Johnny. Deze bleef bestaan tot hun relatie in 1969 afgelopen was. Na Tjingeling wist hij geen echte hits meer te halen. Wel kreeg hij een vaste aanstelling voor een seizoen bij het Circus Boltini, samen met Rob de Nijs.

In latere jaren liet Lion zo nu en dan als zanger van zich horen, onder meer met de single Alleen in Dallas uit 1983, die doordat dj Jeroen van Inkel de plaat in het voorjaar van 1988 veelvuldig draaide in zijn ochtendshow Ook Goeiemorgen op de volle vrijdag van Veronica op Radio 3, een radiohit werd. De plaat bereikte vreemd genoeg niet de Nederlandse Top 40, maar bleef steken in de Tipparade waar de single 6 weken stond genoteerd. Wél bereikte de plaat de 42e positie van de Nationale Hitparade Top 100.

Het titellied van de film Brandende Liefde uit 1983 werd in datzelfde jaar veel gedraaid op Hilversum 1 en Hilversum 3. De plaat werd eveneens een radio hit maar bereikte de Nederlandse Top 40, Nationale Hitparade en de TROS Top 50 niet. Overigens noemde hij zich op deze singles John Lion.

Journalistiek

Van Leeuwarden bleef na zijn zangcarrière werken bij Circus Boltini, nu als perschef. Later schreef hij ook columns voor het weekblad Panorama en maakte hij in 1995 voor dat blad samen met Govert de Roos de serie In bed met Johnny Lion. Tevens heeft hij als journalist voor diverse tijdschriften en kranten gewerkt, en was hij onder andere tien jaar (2001-2011) hoofdredacteur van het SENA Performers Magazine.

Bron: Wikipedia