Huissleutel

Een stoere man rijdt in zijn net nieuw gekochte ferrari over de snelweg met
zo’n 250 km per uur. Opeens komt er van achter een politieauto aangereden.
De politieman geeft hem het stopsein en de ferrari stopt met rijden.
Eenmaal gestopt vraagt de politieman de man om uit te stappen.
De man stapt uit, en de politieman zegt: “Ik moet u bekeuren voor het te hard rijden, en maar liefst 250 km per uur waar u maar 120 km per uur mag rijden. Mag ik uw rijvewijs even zien?” Waarop de man antwoordt: “Heb ik niet bij me.” Toen zei de politieman:
“Mag ik dan even uw kentekenbewijs hebben of uw paspoort?”
Waarop de man zei: “Nee dat pak ik niet want als ik het pak ziet u meteen dat ik een pistool in mijn laatje heb.” Toen zei de politieman: “Dan moet ik helaas uw auto in beslag nemen!”
Waarop de man zei: “Nee dat kan niet, want dan ziet u dat ik een lijk achter in mijn auto heb.”

De politieman acht nu de situatie zo erg dat hij zijn baas belt en vraagt direct te komen. Hij zegt tegen zijn baas: “ja, ik heb hier een man die zijn rijbewijs is vergeten en weigert zijn paspoort of kentekenbewijs te laten zien, hij heeft bovendien een pistool en een lijk bij zich?”

De baas rijdt meteen naar het punt van gebeuren.
Hij vraagt de man als hij is aangekomen:
“Meneer mag ik uw rijbewijs even?”
“Ja natuurlijk”, antwoordt de man, en geeft hem zijn rijbewijs.
“Mag ik ook even uw auto controleren?”
“Ja natuurlijk”, antwoordt de man, en laat hem zijn auto zien.
Waarop de politiebaas aan zijn medewerker vraagt:
“Verzin jij dit nu allemaal?”
“Nee, natuurlijk niet, die man weigerde net alles!”, zei de politieman.

“Zie je nou”, zegt de aangehoude man, “die zelfde politie agent die mij vals beschuldigd van een moordwapen en een moord, die zelfde man bekeurt mij ook nog eens voor te hard rijden!”

Een kleine jongen komt huilend thuis van school.

“Wel”, zegt zijn moeder (van nature blond),” wat scheelt er”?

“Ik heb een nul voor aardrijkskunde gekregen”, zegt hij, ”ik wist niet waar Polen ligt”.

“Verdorie”, zegt zijn moeder, “hoe kan dat nou, geef me even de kaart van Nederland.

Ze zoekt en zoekt maar vindt het niet en zegt: “Deze kaart is niet gedetailleerd genoeg, geef me maar de kaart van Twente.

Na lang zoeken zegt ze: “Dat is toch onmogelijk, ik vind het hier ook niet en toch kan het niet ver weg zijn want, onze werkster komt uit Polen en ze is altijd met de fiets”.

Mark Rutte komt bij een verkeersongeluk om het leven. Zijn ziel komt bij de Hemelpoort en wordt ontvangen door Petrus. “Welkom bij de hemel”, zegt Petrus. “Er is een klein probleem. Ik kan je niet zomaar binnenlaten. We zien zelden een zo hoog geplaatst persoon aan de Hemelpoort, zie je, dus weten we niet meteen wat we met jou moeten doen.” “Geen probleem, laat me gewoon binnen”, zegt de politicus. “Nou, dat zou ik wel willen, maar ik heb orders van hogerhand. Dit zullen we doen: je brengt 1 dag door in de hel en 1 dag in de hemel. Daarna kun je kiezen waar je de eeuwigheid wilt doorbrengen.” “Echt, ik weet het al. Ik wil naar de hemel”, zegt de politicus. “Het spijt me, maar we hebben hier zo onze regels”, zegt Petrus. Zo wordt de politicus door Petrus geëscorteerd naar de lift en ze gaan naar beneden, naar beneden en nog verder naar beneden naar de hel. De deuren gaan open en plotseling staat hij midden op een mooie groene golfbaan. Op een afstandje staat het clubhuis met daarvoor al zijn oude vrienden en andere politici met wie hij heeft gewerkt. Ze zijn allemaal heel blij en gekleed in avondtenue. Ze rennen naar hem toe, schudden zijn hand en halen de goede tijden op die ze hadden toen ze steeds rijker werden op kosten van de burgers. Ze spelen een prettig partijtje golf en bij het diner hebben ze kreeft, kaviaar en champagne. De duivel zelf is ook aanwezig, die waarachtig een vriendelijke kerel is en zich vermaakte met dansen en grappen vertellen. Ze hebben het geweldig samen en voordat hij het in de gaten heeft, is het tijd om te vertrekken. Iedereen neemt hartelijk afscheid van hem en wuift terwijl de lift naar boven gaat. De lift gaat omhoog, omhoog, omhoog en als hij stopt, staat Petrus hem al op te wachten. “Nu is het tijd om de hemel te bezoeken.”

In de hemel is het heel gezellig. Hij spendeert  zijn tijd met het vergezellen van blije zielen die van wolk naar wolk dansen, de harp bespelen en zingen. Ze hebben het dus goed naar de zin, maar voordat hij er erg in heeft, zijn er 24 uur voorbij en komt Petrus naar hem toe. “Welnu, je hebt een dag in de hel doorgebracht en een dag in de hemel. Maak nu je keuze voor de eeuwigheid.” De politicus wacht even. Dan antwoordt hij: “Wel, Wel, ik zou het van tevoren nooit gezegd hebben, ik bedoel, de hemel was geweldig, maar ik denk toch dat ik beter af ben in de hel.” Aldus escorteert Petrus hem naar de lift en hij suist naar beneden, naar beneden en naar beneden. De deuren van de lift gaan open en hij staat in een dor landschap bedekt met vuil en afval. Hij ziet al zijn vrienden, gekleed in lompen, het afval oprapen en in zwarte zakken stoppen, terwijl er steeds meer afval naar beneden valt. De duivel komt naar hem toe en slaat zijn armen om hem heen. “”Ik begrijp er niets van”, stamelt Rutte. “Gisteren was ik hier ook en toen waren er een golfbaan en een clubhuis. We aten kreeft en kaviaar en we dronken champagne. We hadden het hier geweldig. Nu is er alleen maar een dor landschap vol afval en mijn vrienden zien er vreselijk uit. Wat is er gebeurd?” De duivel kijkt hem aan, lacht en zegt: “Gisteren waren we op campagne . . . vandaag heb je gekozen.” Boontje komt om zijn loontje