Boze Buurman

Een getrouwd koppel rijdt met de auto en zeggen al enkele kilometers niets meer tegen elkaar.

Ze hebben net een flinke ruzie gehad, waarbij geen van beiden zijn positie wil prijsgeven.

Plots, na lang stilzwijgen komen ze voorbij een boerderijtje, waar een aantal ezels, geiten en varkens staan, waarop de vrouw tegen haar echtgenoot zegt: “Familie van jou zeker?”

“Yep…,” zegt de man terug, “…aangetrouwd!”

Er is een ploeg van het elektriciteitsbedrijf bezig hoogspanningskabels te spannen in het weiland, als er een blondje langs komt. Zij kijkt omhoog en begint keihard te lachen.

Nog geen 5 minuten later gebeurt hetzelfde, één van de medewerkers begint zich eraan te ergeren en denkt bij zich zelf als dit nog eens gebeurt ga ik verhaal halen. En ja hoor nog geen kwartier later komt er weer een blondje voorbij en die komt niet meer bij van het lachen. Hij klimt naar beneden en vraagt:
“Je bent al de derde die niet meer bij komt van het lachen, waar lachen jullie om?”

Zegt het blondje: “Ach man, de koeien kunnen toch zo onder dat hek doorlopen.”

Een echtpaar was boodschappen aan het doen en de hele stad was vol met winkelende mensen. Lopend door het winkelcentrum en kijkend naar de etalages blikte de vrouw ineens verwonderd opzij om te ontdekken dat ze haar man nergens meer zag. Ze wist dat ze nog veel te doen hadden en werd erg kwaad. Ze rommelde in haar handtas om haar mobieltje te zoeken, toen ze het gevonden had belde ze haar man en vroeg hem waar hij toch gebleven was. Haar man antwoordde kalm: “Liefste, herinner jij je die juwelierszaak nog waar we 5 jaar geleden waren en waar je helemaal verliefd werd op die diamanten halsketting die we toen helaas niet konden betalen, ik vertelde je toen ook dat ik hem eens op een dag voor je zou kopen”. De ogen van de vrouw vulden zich met tranen, ze begon zacht te huilen en terwijl ze een snik probeerde te onderdrukken fluisterde ze: “Ja, die juwelierszaak herinner ik me zeker nog”.

“Wel”, zei hij, “ik zit in ‘t café er naast !”

Een Vlaming zit in een park op een bankje appelpitjes te eten.
Komt er plots een Hollander naast zitten.
Vraagt die Hollander “Nou, wat ben jij aan het eten zeg?”
“Appelpitjes” zegt de Vlaming
“Nou, waarom eet iemand nou in Jezus naam appelpitjes”
“Awel…” zegt de Vlaming “omdat ge daar slim van wordt.”
“Sooo, en verkoop je er niet een paar?” vraagt die Hollander dan weer.
“Ja zenne” zegt de Vlaming “Voor 2,50 EUR per stuk”
“Wel, geef mij er dan maar 4” zegt de Hollander en geeft 10 EUR aan de Vlaming en eet zijn 4 appelpitjes op.
Even later zegt die Hollander “Zeg, eigenlijk had ik voor 10 EUR heel wat appels kunnen kopen, en dan had ik de appelpitjes er gratis bij”.
“Zie je” zegt de Vlaming “Het begint al te werken.

Een boer en een professor zitten tegenover elkaar in de trein. Zegt de professor: ‘Zullen we vragen aan elkaar stellen?’
Boer: ‘Nee, dat win jij toch.’ ‘Oké dan’, zegt de professor. ‘als jij een antwoord niet weet, krijg ik 2 euro 50 van jou en als ik het antwoord niet weet, krijg jij 5 euro van mij.’
‘Da’s goed’, antwoordt de boer, ‘maar dan begin ik. Het is groen, blauw, grijs, zwart en wit en het vliegt door de lucht.’
Na lang nadenken zegt de professor: ‘Ik weet het niet, hier heb je je 5 Euro.’
‘Dank je wel’, zegt de boer, ‘ik weet het ook niet, hier heb je 2 euro 50!’