Goudvis

Een Belg tankt in Enschede bij een selfservice station. Hij gaat naar binnen om te betalen, gaat naar buiten en komt direct daarna in paniek weer binnen. “Weet U”, zegt hij,” nu heb ik mijn wagen gesloten en de sleutels erin laten zitten”. “Geen paniek”, zegt de bediende, “dat gebeurt wel vaker” “U krijgt van mij een schroevendraaier, een doekje en een ijzerdraadje mee. Met de schroevendraaier duwt u het raamrubber opzij, u doet het doekje ertussen, om niets te beschadigen en met het ijzerdraadje, hengelt u het pinnetje van de deur open”. De Belg is helemaal opgelucht en loopt weer naar buiten. 5 Minuten later komt een man uit Enschede binnen. “Dit kan niet ” zegt hij verbaast tegen de bediende. “Ja, wat dan ?” vraagt deze. “Staat er buiten een Belg, met een ijzerdraadje z’n deur open te maken” ” En?” vraagt de bediende, “dat maken wij hier regelmatig mee!”. “Ja”, zegt de man uit Enschede, “maar toch niet dat de vrouw in de auto zit en roept: Beeeetje naar linnnnks, beeeeetje naar rechts!!!”

Een mooi meisje heeft haar armband laten repareren en komt het nu ophalen. Ze vraagt hoeveel het kost. “Een kusje”, zegt de man.

“Oké, mijn opa komt zo afrekenen.”

Vier studenten aan de hogeschool arriveerden maar liefst twintig minuten te laat op een belangrijk schriftelijk examen. De betrokken hoogleraar, die zelf surveilleerde, deelde de studenten mee dat ze te laat waren en om die reden niet meer aan het examen konden deelnemen. De studenten probeerden de hoogleraar te vermurwen en voerden als excuus aan, dat ze gevieren met de auto waren gekomen en dat deze een lekke band had gehad. In dat geval, zo vond de hooggeleerde, verdienden de vier heren een extra kans; een schriftelijk examen bij hem thuis, de week daarop, op hetzelfde tijdstip. Vanzelfsprekend was het viertal die dag stipt op tijd. Elke student kreeg een aparte kamer toegewezen met een stoel en tafel, waarop een gesloten omslag lag met de examenvragen. Het gevreesde examen bestond uit slechts één vraag: ”Welke band was lek?”

Een man moet van zijn vrouw boodschappen doen. Met enige tegenzin gaat van huis en loopt naar de dorpswinkel. Op de deur hangt een bordje met de waarschuwing: “Pas op voor de hond!”. Binnen ziet hij naast de toonbank een stokoude hond liggen die in diepe slaap is.

“Is dit de hond waar de mensen voor moeten oppassen?”, vraagt hij aan de winkelier. “Het beest ziet er niet erg gevaarlijk uit, waarom die waarschuwing?”. “Omdat de klanten telkens over hem struikelden!”