Komt een man bij de dokter

Een dom blondje is aan het wandelen en loopt voorbij een elektrozaak. Ze stapt binnen en vraagt aan de winkelier: “Hoeveel kost zo’n tv”?  “Wij verkopen geen tv’s aan domme blondjes,” antwoordt hij.

Ze gaat naar huis en verkleed zichzelf. Weer gaat ze terug naar die man die tv’s verkoopt en vraagt opnieuw: “Hoeveel kost zo’n tv?”  Weer zegt de man: “Wij verkopen geen tv’s aan domme blondjes.”

Zo probeert ze het tien keer na elkaar, maar telkens krijgt ze als antwoord dat de man geen tv’s verkoopt aan domme blondjes… Ten einde raad vraagt ze aan die man: “Hoe komt het eigenlijk dat je weet dat ik het ben?”  “Wel,” antwoordt de man, “omdat dit geen tv’s maar magnetrons zijn.”

Een soldaat komt op vrijdagmorgen bij de sergeant en vraagt verlof.
“Ik ga vader worden,” zegt de soldaat, en hij krijgt verlof van de sergeant.
Na het weekend, op maandagmorgen vraagt de sergeant aan de soldaat:
“En, hoe heet de kleine?”
Zegt de soldaat: “Over negen maanden bent u de eerste die het weet”

Er woont een Belg in Den Haag, maar hij raakt zijn Belgische accent maar niet kwijt.

Hij besluit bij een echte Hagenees Haags te leren….
Na 4 weken kan hij eindelijk de zin: geef mij een broodje ei met ui, in het plat Haags uitspreken.
Hij loopt, trots als een pauw, een winkel in en zegt: “Hé geef mij een broodje ei met ui”.
Waarop de verkoper tegen hem zegt: “Je bent zeker een Belg?”
“Hoezo”, vraagt de Belg, “dat was toch Haags?”
“Jazeker, maar je staat in een fietsenwinkel.”

Rijdt een Arabier op zijn kameel, met zijn vrouw tien meter voor hem.Drie oude, wijze Arabieren zien het hoofdschuddend aan. Een van de oude mannen vraagt aan de man: “Waarom laat je jouw vrouw voor je, want in de Koran staat dat ze tien meter achter je moet rijden!”

“Dat is wel zo”, zegt de Arabier, “maar toen Mohammed de Koran schreef waren er nog geen bermbommen”

Een boer wordt bezocht door de Economische Inspectie.
Hij wordt gecontroleerd omdat hij zijn werknemers niet correct zou betalen.
“Ik zou graag de lijst zien van jouw werknemers en hun lonen”, zegt de controleur.
“Wel”, zegt de boer, “er is mijn meesterknecht die nu drie jaar hier werkt.
Ik betaal hem 400.– per week plus vrije kost en inwoning.
Dan is er de kokkin. Zij werkt hier 18 maanden en verdient 300.– per week plus vrije kost en inwoning.”
“Dan is er nog ene die wat simpel is.
Die werkt ongeveer 18 uur per dag en doet 90 % van het werk op de boerderij.
Hij verdient 10.– per week, betaalt zijn eigen kost en inwoon en ik koop hem iedere zaterdagavond een fles whiskey.
Af en toe slaapt hij bij mijn vrouw.”
“Dat is de kerel waar ik mee wil praten,” zegt de controleur.
“Dat doe je al…” antwoordt de boer.

De pastoor komt Marieke tegen op straat. Wat is er Marieke? Je kijkt zo triestig.

“Och meneer pastoor” zegt Marieke, “je weet dat mijne Jef drinkt, maar nu krijg ik de laatste tijd ook nog slaag.”

“Dat is wel erg” zegt meneer pastoor, maar probeer hem toch te vergeven!”

“Dat heb ik al drie keer geprobeerd meneer pastoor, maar hij heeft een maag van beton!”