Een ietwat verkreukelde foto deze week van de Yellow Stars. Een foto uit een lang vervlogen tijd maar waarin wel mooie muziek werd gemaakt. De personen op de foto zijn: Alwie Middelkamp, Hans Holtkamp, Manuel Belfour, Frans de Groot en de enige dame in het gezelschap Marion. De achternaam weten we helaas niet van haar maar dat zullen zeker lezer kunnen vertellen. 
Deze week een foto, die ons is toegestuurd, uit het prille begin van The Diamond Stars uit de periode 1964. 
Katja Ebstein (Girlachsdorf, Silezië, 9 maart 1945) is een Duitse zangeres en actrice. Haar echte naam is Karin Witkiewicz,
Ebstein is vooral bekend van het Eurovisiesongfestival. In 1970 mocht ze West-Duitsland voor de eerste maal vertegenwoordigen. Wunder gibt es immer wieder werd derde, het beste resultaat voor het land tot dan toe. Het lied werd ook een hit in verscheidene landen. Een jaar later vond ze de tijd rijp om opnieuw een gooi te doen naar de eeuwige roem; met Diese Welt werd ze opnieuw derde in Dublin in 1971, waarmee ze haar vorige prestatie evenaarde.
Tien jaar na haar eerste deelname mocht ze nu voor de derde keer haar land vertegenwoordigen met het lied Theater. De Ier Johnny Logan won dat jaar met het nummer What’s Another Year. De Duitsers bleven wederom met lege handen achter, maar Ebstein verbeterde wel haar eigen prestatie met haar tweede plaats.
Die Blaue Jungs nogmaals op op onze voorpagina. De band speelde in de eind jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw net “oawer’n poal bie oons” (net over de grens bij ons) in Duitsland. Elders op de site hebben we al eens het verhaal gedaan hoe wij deze jongens soms tegenkwamen. 
Op onderstaande foto staat in het midden een zangversterker van Dynacord die 60 watt vermogen leverde. Bijna iedereen die toen een band had speelde met een vergelijkbare versterker en toen werd er vaak gevraagd of het geluid niet een beetje zachter kon. Op dit moment wordt er veelal gespeeld met een versterker van minimaal 2 x 500 watt ( wat niet bijzonder veel is).
Deze week kregen we onderstaande mail van Bob. Ter nagedachtenis aan Rudi Bakker plaatsen we daarom deze week nogmaals een foto van “The Melody Swingers”
De muzikanten op de foto zijn: J. Wigger, R. Bakker, J. Lösbroek en J. Welding
=============================================================
Mijn oom Rudi speelde in deze band, helaas is hij overleden in juni 2011.
Het was een hele goede professionele muzikant net als de rest.
in je eentje maak je geen muziekband, dat doe je samen.
heel veel leuke avonden meegemaakt dat ze speelden.
mvg Bob
Johannes (Joop) de Knegt (Nieuwer-Amstel, 1 maart 1931 – Amsterdam, 22 oktober 1998) was een Nederlands zanger. Hij werd vooral bekend door het nummer Ik sta op wacht (1957). De Knegt werkte bij een textielfirma in Amsterdam toen hij in dienst moest. Hij werd korporaal bij de Koninklijke Luchtmacht. Tijdens een excursie naar de KRO-studio werd zijn zangtalent ontdekt. Toby Rix stelde hem voor aan Ger de Roos van het Orkest Zonder Naam. De Knegt nam in de radiostudio High Noon op, dat kort daarvoor door Frankie Laine was uitgebracht als titelsong van de gelijknamige, snel befaamd geworden westernfilm. Toen het nummer op 20 september 1952 werd uitgezonden werd er door veel luisteraars gereageerd. De Knegt kreeg hierop een platencontract aangeboden. Van High Noon werden 180 duizend exemplaren verkocht – destijds goed voor een gouden 78 toeren-plaat.
Zijn grootste hit was Ik sta op wacht (1957), geschreven door Stan Haag, André de Raaff en Jacques Schutte. Het nummer werd geproduceerd door Rine Geveke. Hierna volgde nog Wij zwaaien af.
De Knegt stopte in 1960 met zingen en richtte een theaterbureau op dat hij High Noon noemde. Later nam hij nog enkele nummers op, maar had daarmee geen succes. De Knegt overleed in 1998 op 67-jarige leeftijd.
Bron: Wikipedia
