André Nakken

Onderstaand verhaal is ons toegezonden, en wij willen het graag plaatsen.

In het midden van de jaren 60 kennen vele jonge muzikanten elkaar van bezoeken aan de muziekwinkel van Huigens in de Nieuwstraat te Hengelo. Daar worden de meeste muziek instrumenten gekocht. In  die tijd besluiten drummer Hans Harmsen en toetsenist Dolf Severein om een band op te richten. Al snel  in 1966 komt basgitarist Johnny Beck erbij en sologitarist Brian Sprukkelhorst maakt de groep compleet.  De naam van de band The Brihado’s wordt gevormd door de eerste letters van de voornamen Brian, Hans en Dolf. Zowel  Johnny als Brian zijn afkomstig uit de Hengelose band The Funny Faces. De nummers oefenen ze in de kapperszaak aan de Industriestraat bij Dolf Severein. Het zijn bekende Engelstalige hits van  The Hollies, The Kinks, The Cats en andere top 40 nummers. Ze treden een aantal keren op in de regio zoals bij De Kul in Denekamp maar ook in de dansschool  De Bokdams in Hengelo.  Ze horen dat de opbrengsten van een optreden in Duitsland veel hoger zijn en besluiten om zich meer op Duitsland te richten. Tot 1970 is de band daar dan ook hoofdzakelijk  te vinden. In de loop van 1969 wordt de band gevraagd om een dinsdagavond voor te spelen in De Kul in Denekamp. Er moeten ook Duitstalige nummers bij. De Diamond Stars, vaste band bij De Kul, de Klengola Stars en anderen komen luisteren. The Brihado’s worden geboekt  en treden vervolgens met grote regelmaat op in Denekamp. Vanaf dat moment wordt de top 40 muziek uitgebreid met dansmuziek. De band krijgt grote bekendheid  en treedt regelmatig op bij De Kei en Kothman in Oldenzaal, bij Hotel Royal in Hengelo, Mensink in Reutum en vele avonden bij Bruins in Saasveld en andere dancings. Ook worden The Brihado’s veel gevraagd bij carnavalsfeesten in de hele regio. Bij de opbouw valt Hans van het glad geworden podium tijdens het carnaval bij Roord en breekt zijn been. Snel wordt een andere drummer geregeld, maar de volgende avond speelt Hans met gebroken been “gewoon” weer mee. Tijdens een carnavalsavond bij De Kul host de hele meute zo hard en vaak tegen het podium dat het complete drumstel van het podium glijdt. In de vakantieweken in die jaren spelen The Brihado’s bijna iedere avond in De Kul. The Cats zijn in die weken één van de attracties. The Brihado’s verzorgen de rest van de avond, maar spelen ook nummers samen met The Cats. Dus twee bands tegelijk op het podium. Dat gebeurt ook tijdens een optreden van The George Baker Selection . Bij een optreden in Zuidlaren krijgt één van de bandleden aan het begin van de avond ruzie met zijn vriendin. Die loopt boos de zaal uit en keert niet terug. Midden in de nacht, als ze willen wegrijden met de grote Hanomag-bus, vinden ze haar slapend op een deken onder de bus. Dat had ook verkeerd kunnen aflopen. In 1973 wordt de band geboekt door Theaterbureau Ben Lukker, die voor veel optredens in Friesland en Drenthe zorgt. Zo ook tijdens de autoloze zondagen van november 1973 tot januari. Benzine is alleen verkrijgbaar met benzinebonnen en je mag niet rijden van zaterdagnacht tot zondagavond zonder een speciale vergunning. De boetes zijn heel hoog. Maar de band heeft een ontheffing en rijdt op zondagnachten met hun grote bus over lege wegen van Friesland terug naar Hengelo. Ze worden op die lange ritten nooit gecontroleerd. Maar als ze in die tijd optreden in een nachtclub in Almelo worden ze ‘s-nachts rond 5 uur op de korte rit naar Hengelo 6 keer aangehouden. Gelukkig kun je in die jaren tot diep in de nacht nog op één plek wat te eten krijgen. Dat is in Hengelo bij de cafetaria van de broers Kölner aan de Bornsestraat. De cafetaria is op slot, maar als je hard op de ruit klopt mag je naar binnen. Dat weten bijna alle bands uit Twente en regelmatig zit het propvol met muzikanten van Teach-In, The Buffoons en anderen. Veel sterke verhalen doen de ronde. Ook The Brihado’s kennen in de jaren 70 vele wisselingen in de samenstelling van de band. Ze hebben gespeeld tot 1978. Daarna hebben enkele leden de groep Jet-Set gevormd. Hans Harmsen speelt al jaren in dansorkest/partyband “Veur De Lol”. Bertus Lansink speelt momenteel in “Fluitje van een Cent”. De anderen, Dolf Severein, Freddy Stuiffenberg, Brian Sprukkelhorst  en Leo Loesman zijn overleden.

Onderstaande personen hebben door de jaren in Brihado’s gespeeld:

Cornelia Froboess (Wriezen, 28 oktober 1943), aan het begin van haar carrière bekend als Die kleine Cornelia en later als Conny, is een Duitse actrice, die in de jaren vijftig en zestig als zangeres een tieneridool was.

Froboess groeide op in Berlijn. Pack die Badehose ein was in 1951 haar eerste hit. Het liedje was geschreven door haar vader, de componist en muziekuitgever Gerhard Froboess (1906-1976), voor een zangkoor dat er niets in zag, zodat hij het door zijn achtjarige dochtertje liet zingen. In de jaren tot 1967 had ze vele hits. Veel van haar liedjes werden door haar vader geschreven, deels onder het pseudoniem Erich Langenfeld. Toen de rock-‘n-roll populair werd, stapte ze over naar liedjes in die stijl.

Ze vertegenwoordigde de Bondsrepubliek op het Eurovisiesongfestival 1962. Ze werd zesde met het door Christian Bruhn geschreven Zwei kleine Italiener, onder muzikale begeleiding van het orkest van Horst Wende. Het werd een hit in heel Europa (onder andere een nummer 1-hit in Duitsland) en een eurovisie-evergreen. Ze zong soms ook versies van haar liedjes in andere talen, zoals Frans, Italiaans en Fins. Zo nam ze Twee kleine Italianen, Lady Sunshine en Mister Moon in het Nederlands op.

Conny Froboess werd getypecast als een “Berliner Göre” (West-Berlijns grietje) in succesvolle musicalfilms met Peter Kraus, zoals Wenn die Conny mit dem Peter (1958) en Conny und Peter machen Musik (1960). Ze speelde daarnaast in films met Peter Weck, Rex Gildo, Peter Alexander en Johannes Heesters. In 1967, het jaar waarin zij trouwde met de Oostenrijkse toneelregisseur en theaterdirecteur Hellmuth Matiasek, maakte ze haar laatste plaatopnamen. Ze stopte als liedjeszangeres om zich te concentreren op haar acteercarrière.

Cornelia Froboess werd een gevierde karakteractrice die te zien is in talloze toneelstukken, bioscoop- en televisiefilms, bijvoorbeeld in vier afleveringen van Tatort en zes van Derrick. Van 1972 tot 2001 speelde ze hoofdrollen uit het grote toneelrepertoire bij de Münchner Kammerspiele en daarna tot 2011 bij het Bayerisches Staatsschauspiel (eveneens in München). In 1984 had ze groot succes als ‘Eliza Doolittle’ in de musical My Fair Lady in het Münchener Staatstheater am Gärtnerplatz. In een totaal ander soort rol maakte ze in 2005 indruk als de egocentrische, verbitterde ‘Insa’ bij de wereldpremière van Die eine und die andere van Botho Strauß. Ze werkte met vooraanstaande theatermakers als Thomas Langhoff, Dieter Dorn en George Tabori. Tot haar belangrijke filmrollen behoren ‘Henriette’ in Die Sehnsucht der Veronika Voss van Rainer Werner Fassbinder (1982), ‘Marthe Schwerdlein’ in Dieter Dorns verfilming Faust – Vom Himmel durch die Welt zur Hölle van Goethe’s Faust I (1988) en de moeder van ‘Martin’ in Knockin’ on Heaven’s Door van Thomas Jahn (1997). Ze heeft vele toneel- en filmprijzen gekregen. Sinds 1987 is zij drager van het Bundesverdienstkreuz. Haar acteercarrière, die in 1951 begon met een kinderrol in de misdaadfilm Sündige Grenze, duurt voort.

Cornelia Froboess en Hellmuth Matiasek hebben een dochter en een zoon. Het echtpaar woont in de Beierse Alpen.

Bron: Wikipedia

Zoals eerder aangegeven gaan we deze week verder met de muzikale loopbaan van Dinand Leferink.

Dansorkest TSM 

Midden jaren zeventig groeide het Oost-Nederlandse danscircuit uit tot een ware broedplaats van muzikale activiteit.  Midden jaren ’70 kreeg deze scène een extra impuls met het dans- en showorkest TSM uit Markelo, opgericht en geleid door de markante bandleider Jan Arfman (toetsenist en accordeonist). De band bestond verder uit Dinand Leferink (drums/zang)  Fred Brunnekreef (basgitaar/zang/trombone), Gerard Waanders (gitaar/zang/trompet) en Eef Heijmer (saxofoon/zang/fluit) en vormde een hecht team.  TSM stond bekend om zijn veelzijdigheid en professionele benadering. In een periode waarin live muziek nog het kloppend hart was van elk feest, speelden we tot wel drie à vier avonden per week op bruiloften, dansavonden en dorpsfeesten. Bekende locaties waar we geregeld optraden waren onder meer De Uitrusting in Eefde, Poppe in Markelo, Zwakenberg in Raalte, Reimink en Jansen in Lemelerveld, het Bonte Paard in Holten, Lentelink in Goor, Assink in Hengevelde en Spoolder in Bentelo. Ook de Achterhoek en de Kop van Overijssel behoorden tot hun vaste speelregio. Het repertoire van TSM bood voor ieder wat wils: dansbare en herkenbare muziek, gedragen door de karakteristieke blazerssectie. Die drie blazers vormden het kloppende hart van onze sound en gaven onze uitvoeringen een unieke kleur, geïnspireerd door grootheden als Egerländer, James Last en het Vader Abraham Showorkest. Een bijzondere mijlpaal in ons muzikale bestaan was de release van onze single met de nummers “Silvia” (A-kant) en “Mijlen Ver” (B-kant). Vooral “Mijlen Ver” gezongen door Dinand Leferink heeft in de jaren daarna een cultstatus verworven onder liefhebbers van piratenmuziek. Aanvankelijk uitgebracht in eigen beheer, werd het nummer later ook door het label Telstar in Weert opgenomen in hun catalogus – een erkenning van de blijvende aantrekkingskracht van onze muziek. Onderstaande groepsfoto, gemaakt bij een kasteel in Diepenheim door wijlen Jan ten Hove, vormt een blijvende herinnering aan een gouden tijd waarin muziek verbond, feest bracht en herinneringen creëerde die tot op de dag van vandaag voortleven.

De band Yellow Stone uit Almelo en omgeving deze week in de schijnwerpers. Mocht u meer informatie over deze band weten, dan horen we dat uiteraard graag.

Een foto van de band Les Amis op de voorpagina. Volgens onze gegevens kwam deze band uit Losser. Kunt u meer over deze band vertellen stuur dan een e-mail naar dehelenas@gemail.com, wij zijn u bij voorbaat dankbaar.

Afgelopen donder hoorden we via de radio het bericht dat Mieke Telkamp was overleden. Vele mensen hier in Twente en ook ver daarbuiten genoten in de vorige eeuw van haar platen. Derhalve plaatsen we dit artikel. De onderstaande tekst is overgenomen uit Wikipedia.

Mieke Telkamp, pseudoniem van Maria Berendina Johanna (Mieke) Telgenkamp (Oldenzaal, 14 juni 1934 – Zeist, 20 oktober 2016) was een Nederlands zangeres. Ze is Nederland vooral bekend door het lied Waarheen, waarvoor, waarmee ze in 1971 haar comeback maakte.

Telkamp heeft tussen 1953 en 1967 meerdere hits op haar naam geschreven. Ze werd in 1953 bekend met Here in my heart, een lied dat in 1952 door Al Martino werd gezongen. Daarna bracht ze succesvolle nummers uit als Nooit op Zondag en Eb en Vloed. Ook heeft ze veel succes in West-Duitsland gehad, met als grootste hit Prego, prego gondeliere, waarvan bijna een miljoen singles werden verkocht. Als pseudoniem gebruikte ze de naam Mieke Telkamp, omdat haar geslachtsnaam Telgenkamp ongeschikt werd bevonden om in West-Duitsland een carrière op te bouwen.

Ze won in 1957 de eerste prijs, de Gouden Gondel, tijdens het Festival van Venetië. Zij heeft in 1962 aan het Songfestival van Knokke meegedaan en in 1964 in de Snip en Snap Revue gestaan.

In 1967 trok ze zich op doktersadvies met buikklachten terug uit de showbusiness. Maar begin jaren 70 besloot ze om haar carrière nieuw leven in te blazen. Ze trad echter niet meer op in het land en beperkte het zingen tot platen-, radio- en televisiestudio’s.

Na Telkamps terugkeer in de muziekwereld behaalde ze het grootste succes uit haar carrière. Ze ontving in 1971 haar eerste gouden plaat voor Waarheen, waarvoor, een nummer in de originele Nederlandse tekst van Karel Hille, geschreven op de melodie van Amazing Grace en waarvan in Nederland meer dan een miljoen exemplaren verkocht werden. Ze nam Waarheen, waarvoor samen met de Hi-Five onder leiding van Harry de Groot op naar een idee van Frank Jansen, die ook de productie deed. Het lied was jarenlang in Nederland het meest populaire lied dat bij uitvaarten gedraaid werd.

Er is een cd verschenen met al haar Duitse successen, getiteld Tulpen aus Amsterdam, waarvan bijna een miljoen platen over de toonbank ging. Telkamp was de eerste Nederlandse zangeres die na de Tweede Wereldoorlog weer in het Duits zong, wat haar in de Duitstalige landen veel waardering heeft opgeleverd. Sinds 1955 verschenen in West-Duitsland vele platen, waarvan Du bist mein erster Gedanke de eerste was. Haar eerste Duitse titel Morgen komm’ ich wieder werd in 1953 alleen in Nederland uitgebracht en werd een groot succes.

Telkamp was in 1978 de eerste persoon uit de showbusiness die werd benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. In 1990 trad ze voor het laatst officieel op.

In augustus 2008 verscheen een dvd met de titel Alles voor jou, waarop van 40 liedjes beeldregistraties staan uit de periode 1959-1989.

Op 13 december 2008 werd aan Telkamp een Diamanten Award uitgereikt bij Omroep MAX, voor de verkoop van 1 miljoen exemplaren van Waarheen, waarvoor.

Op 10 maart 2011 nam ze bij Omroep MAX definitief afscheid van het grote publiek en leefde sindsdien teruggetrokken in Zeist. Ze overleed op 82-jarige leeftijd.