Vorige week stond in de krant te lezen dat Toon Reysoo en Toon Lansink gingen stoppen met de band de Firma en ook als duo Toon en Toon. Vanwege de sterk verminderde vraag naar Live muzikanten was het voor hen niet meer interessant om samenwerking in stand te houden. Graag horen we van de lezers wier de andere drie muzikanten op bijgaande foto zijn. 
Van Sam Nienkemper kregen wij onderstaand bericht.
In de begin jaren 70 zijn “de Joanny’s” begonnen als trio, met als drummer: Johnny Goering (lead zanger), accordeonist: Jannie Wijlens en gitarist: Jan Kruip. Later werd Jan Kruip door achtereenvolgens Arnold Slager, William Ekkel en Harrie Siemerink opgevolgd. In de latere jaren gingen Johnny en Jannie als duo verder en als band hebben ze in Haaksbergen en omstreken veel bruiloften en partijen verzorgd en staat de naam “de Joanny’s” nog in menig Haaksbergenaar in ‘t geheugen gegrift!
De Paladijns 1968-1975:
François de Laat (orgel, accordeon, zang), Anita van Loon (gitaar, zang), Mariska van Loon (gitaar, zang), Ludo Verhulst (gitaar, basgitaar), Françis de Backer (drums), Jos Stuyts (trompet) sedert 1973
Het trio De Paladijn werd in 1964 opgericht door de zwagers François de Laat en Françis de Backer samen met Ludo Verhulst. François zag de naam Paladijn (een ridder die voor zijn idealen vocht) op een sigarendoosje staan. Ludo Verhulst en Françis de Backer hadden daarvoor bij de gitaargroep The Black Devils gespeeld. Ze traden ook op onder de naam The Paladins.
In 1966 kwam Anita van Loon, de latere echtgenote van Ludo Verhulst, als zangeres bij The Paladins. Haar zusje Mariska sloot zich in 1968 bij de band aan en ging men verder in de stijl van Corry & De Rekels als De Paladijns. Trompettist Jos Stuyts kwam in 1972 bij de groep. Ze werden een populaire amusementsgroep in de West-Brabantse grensstreek. Veel optredens vonden plaats in Zaal Verhoeven in Nispen.
In 1969 brachten ze in eigen beheer een loonpersing single uit op het Telstar label van Johnny Hoes. De oplage van 500 stuks was snel uitverkocht en Telstar besloot de groep een platencontract aan te bieden en de single Vaarwel, ik wil je nooit meer zien! / Hou jij van mij? zelf uit te brengen. Er volgden in de komende jaren nog een 5-tal singles en alle 12 nummers werden ook nog eens op een LP uitgebracht.
In 1972 verschenen ze in het populaire TV programma ‘Op Losse Groeven” en brachten daar Hou jij van mij? Ze traden nog enkele malen op voor de Nederlandse TV.
In Zaal Geerts te Stampersgat vierden ze in oktober 1973 hun 10 jarig bestaan en gaven ze in 1975 ook hun laatste concert toen de groep werd ontbonden.
De Paladijns worden momenteel nog veel gedraaid door de zend Piraten en tijden de grote Piraten festijnen in het land.
Bron: Wikipedia
Uit Ruurlo kwam de band Hurricane. Aan de foto te zien schatten wij dat dit eind 80 of begin 90-er jaren is geweest van de vorige eeuw. Helaas weten we geen namen van de band maar hopen op reacties van de lezers.
| Johan en Henk spelen dans- en stemmingsmuziek. |
| Johan is zanger/toetsenist. Henk drumt en zingt de tweede stem. |
| Johan en Henk van der Sluis zijn geboren en getogen in Onstwedde. Ze komen uit een gezin van 9 kinderen en zijn opgegroeid met muziek. Na enige tijd in diverse bandjes te hebben gespeeld beginnen de broers aan een eigen muzikale carrière als het Duo Johan en Henk. |
| De broers staan regelmatig in radio- en tv-programma’s zoals ‘Op volle Toeren’ om hun liedjes als Geloof Hoop en Liefde, Angelina, Kijk over je schouder, Het Brandweerlied, Van Veendam noar Olle Pekel te zingen. Ze maken in die periode 40 single’s, 7 LP’s en diverse cd’s. |
| Na 17 jaar stopt Henk met optreden en Johan moet verder met andere partners. |
| 20 jaar later gaan Johan en Henk weer samen de bühne op voor een eenmalige reünie, in februari 2010. Dit voelt zo vertrouwd en goed dat ze besluiten om toch maar af en toe weer samen op te gaan treden. Er wordt zelfs een nieuwe cd uitgebracht, “Als vanouds”. |
Rudi Carrell, artiestennaam van Rudolf Wijbrand Kesselaar (Alkmaar, 19 december 1934 – Bremen, 7 juli 2006), was een entertainer, zanger, showmaster, filmproducent en acteur. Hij begon zijn carrière in Nederland bij de radio en televisie en ging vervolgens werken bij Duitse zenders. Hij werd in Duitsland een uiterst populaire tv-persoonlijkheid met spelshows en andere formats. Hij woonde sinds 1974 in Syke, een plaats ten zuiden van Bremen.
De vader en de grootvader van Carrell waren beiden werkzaam in de showbusiness. Zijn vader gebruikte daarbij de naam André Carrell. De jonge Rudolf verving op 17 oktober 1953 André tijdens een feestavond voor ambtenaren in Arnhem, waarna André Rudolf in zijn gezelschap opnam. Daarmee deed Rudolf zijn intrede in de showbusiness. Hij trad in 1955 voor de AVRO wekelijks in het radioprogramma De bonte dinsdagavondtrein op. Carrell brak in 1959 ook op de televisie door met de maandelijkse Rudi Carrell Show.
Hij werd nationaal bekend door zijn deelname aan het Eurovisiesongfestival van 1960 met het liedje Wat een geluk. Dat werd in Nederland wel populair, maar op het festival voorlaatste: alleen dat van Luxemburg eindigde nog achter hem. Het beviel hoe hij na het festival over zichzelf grappen kon maken.
Andere liedjes waarmee hij in Nederland populair werd zijn Een ballonnetje, Een muis in een molen, De hoogste tijd en Samen een straatje om. Zijn optreden in de Rudi Carrell Show als bewoner van een onbewoond eiland met het aapje Vrijdag en Esther Ofarim als zeemeermin is beroemd. Met deze show won Carrell in 1964 de Zilveren Roos op het festival van Montreux. Eén jaar eerder, dus in 1963, had hij ook al de Nipkowschijf van de Nederlandse televisierecensenten mogen ontvangen.
De Duitse carrière van Carrell begon in 1965, toen Radio Bremen interesse toonde voor zijn werk. Daar in Bremen begon hij met de tweemaandelijkse televisieshow Rudi Carrell Show. Vanaf 1974 presenteerde hij Am laufenden Band, de Duitse versie van Eén van de acht. Rudi Carrell had als persoonlijk adviseur de Nederlander Dick Harris, die de show ook regisseerde. Ook andere Nederlanders werkten voor Carrell in Duitsland.
Carrell maakte vanaf 1970 in Duitsland ook een aantal speelfilms: Wenn die tollen Tanten kommen, Tante Trude aus Buxtehude en in 1971 Rudi, benimm dich en anderen. Ook al waren sommige films zeer succesvol (de eerste trok drie miljoen kijkers), en ondanks de hoge gages, was Carrell allesbehalve trots op die simpele komedies. Hij verafschuwde het zelfs om in vrouwenjurken als Tante op het doek te verschijnen.
Carrell speelde in 1971 en 1972 in de shows van Bobbejaan Schoepen in Bobbejaanland (België), een toenmalige trekpleister voor (inter)nationale variété-artiesten. Hij werd diens buur en vriend (later, in 1974, zouden ze ook nog samen duetten zingen in de televisieshows van Carrell).
Na zijn verblijf in België keerde Carrell terug naar Duitsland, waar hij ook succes oogstte als zanger. Zo had hij in 1975 veel succes met het lied Wann wird’s mal wieder richtig Sommer?: een vertaling van het lied ‘t Is weer voorbij die mooie zomer, dat in Nederland in 1973 met Gerard Cox een hit werd.
In 2005 werd er bij hem, naar eigen zeggen een kettingroker, terminale longkanker vastgesteld. Hierdoor kreeg hij onder meer moeite met praten. Zijn voorlaatste optreden op de Duitse televisie, op 30 december 2005, in 7 Tage, 7 Köpfe, vond dan ook plaats zonder dat hij een woord zei.
Rudi Carrell overleed uiteindelijk ook aan de gevolgen van die longkanker. Hij werd 71 jaar oud.
Bron: Wikipedia
Een foto van The Jokers uit Enschede op onze site. Helaas weten we niks van deze band te vertellen wat ze speelden en wie ze waren. Als een lezer dat weet dan horen we dat uiteraard heel graag op dehelenas@gemail.com
