Uit Saasveld en Weeselo kwam de band “The Silver Wings”. De bezetting van deze band was : Ben Oude Mulders, saxofoon, zang; Gerard Wigger, begeleidingsgitaar, zang; Gerard Löbker, drums, zang; Harry Bruns, bas; Ben Senger, orgel en zang.
Dit viertal speelt onder de naam Mazzel liedjes uit de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw.
Onderstaand artikel over deze band hebben wij gevonden in de Tubantia van augustus 2017.
‘En ik heb je voor het eerst ontmoet, daar bij die waterkant…’ Het liedje van Eddy Christiani – en later De Havenzagers – klinkt door het restaurant van woon-zorgcentrum de Eeshof. Mevrouw Wieffer zingt genietend mee. “Helemaal geweldig, zo’n muziekmiddag”, zegt de 87-jarige Eeshof-bewoonster. “Zij zongen zojuist over de waterkant maar ik heb mijn man ontmoet bij Twickel in Delden. Toen het bandje net zong ‘Ik vroeg of jij me kussen wou’, dacht ik daar weer aan terug. Op Twickel kreeg ik ook mijn eerste zoentje. Het liefst zou ik gaan dansen maar ik heb last van mijn heup waardoor ik het niet meer durf.” Mevrouw Nijland (93) is het roerend eens met haar buurvrouw: “Ik hoop dat ze vaker komen.” ‘Ze’ is de band Mazzel. Een onlangs opgerichte viermansformatie met Hans Holtkamp op de accordeon, Johan Geerdink als gitarist, Henk Nijhoff als bassist en Jan Tooren achter het drumstel. “Johan ken ik al jaren”, vertelt Hans Holtkamp. ,,Via onze zoons kwamen we weer met elkaar in contact. Ik wist dat er onder senioren belangstelling was voor oude liedjes en besprak dit met Johan. Het plan was om als duo te gaan optreden voor ouderen in woon-zorgcentra en verpleeghuizen. Om hen een mooie middag te bezorgen met ‘oude’ muziek”, legt hij uit. “Als we zo een bijdrage kunnen leveren aan hun leefgenot, is het voor ons geslaagd.”
Johan Geerdink zit samen met Henk Nijhoff en Jan Tooren in de band The Baselines en vertelde over het idee. Nijhoff bleek hetzelfde plan te hebben maar kon geen muzikanten vinden. Zo kwamen ze bij elkaar. “Al met al is het dus puur mazzel dat we elkaar gevonden hebben. Over een passende naam hoefden we dan ook niet lang na te denken.”
De try-out is hun eerste optreden met dit repertoire. “We zien dat veel mensen meezingen of meedeinen maar het is ook aftasten waar we mensen een plezier mee doen. De fysieke- en mentale gesteldheid van het publiek varieert. Communiceren is daarom niet altijd mogelijk. Dan moet je als muzikanten afgaan op lichaamstaal”, is zijn ervaring als muzikant. 
In “Herkent u deze nog” deze week “The Switch Combo”. Deze band bestond uit R. Vaneker, sax, klarinet, zang; T. Koerselmom, orgel, accordion, zang; J. Sterrenburg, drums, zang ; M. v. Keulen slag- en basgitaar, zang. Op de kaart stond ook reclame van J. v. Weersel en Zn uit Enschede waar de band het instrumentarium had gekocht.
Hebt u misschien meer informatie voor ons over deze band dan horen we dat uiteraard graag.
Wenche Myhre, ook wel Wencke Myhre, (Oslo, 15 februari 1947) is sinds de jaren zestig een succesrijke Noorse schlagerzangeres met hits in het Noors, Duits en Zweeds.
Nadat Myhre in 1960 een talentenwedstrijd in Oslo won, kreeg ze van liedjesschrijver Arne Bendiksen een platencontract.
In 1963 maakte ze haar televisiedebuut in de film Elskere. Sindsdien staat ze steeds in de spotlights. Voor haar lied Gi meg en Cowboy till mann (dat eerst door Gitte gezongen werd in het Duits, Ich will ‘nen Cowboy als Mann) onder begeleiding van Horst Wende en zijn studio/sessie muzikanten kreeg ze haar eerste gouden plaat.
In 1964 was Myhre de drijfveer achter een inzamelingsactie waarvan de opbrengst naar een kinderziekenhuis in de Gazastrook zou gaan. Hier leerde ze haar eerste man kennen, Torben Friis-Møller. Met hem heeft ze drie kinderen: Kim (1971), Dan (1973) en Fam (1975).
Voor het wereldkampioenschap skiën in 1966 zong ze het lied Vinter og sne. Datzelfde jaar won ze het Schlagerfestival met Beiß nicht gleich in jeden Apfel. Hiermee had ze eindelijk haar doorbraak op de Duitse markt, nadat ze een jaar eerder met Sprich nicht drüber als tweede was geëindigd. Er volgden nog hits en in 1968 vertegenwoordigde ze West-Duitsland op het Eurovisiesongfestival met Ein Hoch der Liebe, waarmee ze op de zesde plaats eindigde. Eind jaren 60 behoorde ze tot de absolute topartiesten en tieneridolen in Duitsland. Ze won vier Bravo-Otto’s (1966: brons, 1967: goud, 1968: goud, 1969: zilver). Ze kwam veel op de Duitse televisie en trad op met andere grootheden als Udo Jürgens en Peter Alexander. In 1970 had ze een bescheiden hit met Er hat ein knallrotes Gummiboot, dat later wel uitgroeide tot een carnavalsklassieker.
In 1974 kreeg ze een eigen televisieprogramma. In 1980 trouwde ze voor de tweede maal, dit keer met de succesvolle Duitse regisseur Michael Pfleghar. Twee jaar later kreeg ze met hem haar vierde kind, Michael. Pfleghar pleegde in 1991 zelfmoord. Een jaar later nam Myhre opnieuw deel aan de Melodi Grand Prix in haar thuisland, maar werd daar derde.
Myhre woont in een dorpje dicht bij Oslo en ze treedt nog regelmatig op. In 2004 begon ze een show met twee andere Scandinavische schlagersterren: Gitte Hænning en Siw Malmkvist. Ze trokken door heel Duitsland.
In 2009 deed Myhre in Noorwegen opnieuw een gooi naar het Songfestival. Haar lied Alt Har En Mening Nå bleef echter steken in de voorronde.
Bron: Wikipedia
Onderstaand verhaal is ons toegezonden, en wij willen het graag plaatsen.
In het midden van de jaren 60 kennen vele jonge muzikanten elkaar van bezoeken aan de muziekwinkel van Huigens in de Nieuwstraat te Hengelo. Daar worden de meeste muziek instrumenten gekocht. In die tijd besluiten drummer Hans Harmsen en toetsenist Dolf Severein om een band op te richten. Al snel in 1966 komt basgitarist Johnny Beck erbij en sologitarist Brian Sprukkelhorst maakt de groep compleet. De naam van de band The Brihado’s wordt gevormd door de eerste letters van de voornamen Brian, Hans en Dolf. Zowel Johnny als Brian zijn afkomstig uit de Hengelose band The Funny Faces. De nummers oefenen ze in de kapperszaak aan de Industriestraat bij Dolf Severein. Het zijn bekende Engelstalige hits van The Hollies, The Kinks, The Cats en andere top 40 nummers. Ze treden een aantal keren op in de regio zoals bij De Kul in Denekamp maar ook in de dansschool De Bokdams in Hengelo. Ze horen dat de opbrengsten van een optreden in Duitsland veel hoger zijn en besluiten om zich meer op Duitsland te richten. Tot 1970 is de band daar dan ook hoofdzakelijk te vinden. In de loop van 1969 wordt de band gevraagd om een dinsdagavond voor te spelen in De Kul in Denekamp. Er moeten ook Duitstalige nummers bij. De Diamond Stars, vaste band bij De Kul, de Klengola Stars en anderen komen luisteren. The Brihado’s worden geboekt en treden vervolgens met grote regelmaat op in Denekamp. Vanaf dat moment wordt de top 40 muziek uitgebreid met dansmuziek. De band krijgt grote bekendheid en treedt regelmatig op bij De Kei en Kothman in Oldenzaal, bij Hotel Royal in Hengelo, Mensink in Reutum en vele avonden bij Bruins in Saasveld en andere dancings. Ook worden The Brihado’s veel gevraagd bij carnavalsfeesten in de hele regio. Bij de opbouw valt Hans van het glad geworden podium tijdens het carnaval bij Roord en breekt zijn been. Snel wordt een andere drummer geregeld, maar de volgende avond speelt Hans met gebroken been “gewoon” weer mee. Tijdens een carnavalsavond bij De Kul host de hele meute zo hard en vaak tegen het podium dat het complete drumstel van het podium glijdt. In de vakantieweken in die jaren spelen The Brihado’s bijna iedere avond in De Kul. The Cats zijn in die weken één van de attracties. The Brihado’s verzorgen de rest van de avond, maar spelen ook nummers samen met The Cats. Dus twee bands tegelijk op het podium. Dat gebeurt ook tijdens een optreden van The George Baker Selection . Bij een optreden in Zuidlaren krijgt één van de bandleden aan het begin van de avond ruzie met zijn vriendin. Die loopt boos de zaal uit en keert niet terug. Midden in de nacht, als ze willen wegrijden met de grote Hanomag-bus, vinden ze haar slapend op een deken onder de bus. Dat had ook verkeerd kunnen aflopen. In 1973 wordt de band geboekt door Theaterbureau Ben Lukker, die voor veel optredens in Friesland en Drenthe zorgt. Zo ook tijdens de autoloze zondagen van november 1973 tot januari. Benzine is alleen verkrijgbaar met benzinebonnen en je mag niet rijden van zaterdagnacht tot zondagavond zonder een speciale vergunning. De boetes zijn heel hoog. Maar de band heeft een ontheffing en rijdt op zondagnachten met hun grote bus over lege wegen van Friesland terug naar Hengelo. Ze worden op die lange ritten nooit gecontroleerd. Maar als ze in die tijd optreden in een nachtclub in Almelo worden ze ‘s-nachts rond 5 uur op de korte rit naar Hengelo 6 keer aangehouden. Gelukkig kun je in die jaren tot diep in de nacht nog op één plek wat te eten krijgen. Dat is in Hengelo bij de cafetaria van de broers Kölner aan de Bornsestraat. De cafetaria is op slot, maar als je hard op de ruit klopt mag je naar binnen. Dat weten bijna alle bands uit Twente en regelmatig zit het propvol met muzikanten van Teach-In, The Buffoons en anderen. Veel sterke verhalen doen de ronde. Ook The Brihado’s kennen in de jaren 70 vele wisselingen in de samenstelling van de band. Ze hebben gespeeld tot 1978. Daarna hebben enkele leden de groep Jet-Set gevormd. Hans Harmsen speelt al jaren in dansorkest/partyband “Veur De Lol”. Bertus Lansink speelt momenteel in “Fluitje van een Cent”. De anderen, Dolf Severein, Freddy Stuiffenberg, Brian Sprukkelhorst en Leo Loesman zijn overleden.
Onderstaande personen hebben door de jaren in Brihado’s gespeeld:
Deze week nog eens een foto van de “The Klengola Stars” uit Oldenzaal. De band bestond uit de gebroeders Bertus, Jannie en Leo Engelberting met daarbij Herman Kroese en Willy Carel. Bijgaande foto, die uitgegeven werd, was zo groot als een speelkaart en aan de achterzijde stond de kalender van 1971.
“The Little Stars” op herhaling. Van het echtpaar Gerrit en Ria Schuurman – Pierik hebben we heel veel foto’s gekregen waar we nog steeds dankbaar gebruik van maken. Gerrit en Ria waren samen met Johan Verenjans en Betsie Egberts de oprichters van deze band die begonnen zijn in 1967 -1968. Onderstaande foto is een van de laatst gemaakte voordat de band is ophouden te bestaan.
