Poezentaal

Op een middag zitten twee vleermuizen in een park. Zegt de ene tegen de andere: “Ik heb honger, ik ga wat bloed zuigen.” Even later komt hij terug met allemaal bloed om zijn mond. Vraagt de ander: “Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?”

“Nou, zie jij die lantaarnpaal?” “Ja.” “Nou, ik zag hem dus niet!”

Er komt een Belg bij de Canadese grens. Hij zegt tegen de douanebeambte: “Ik wil graag emigreren.” De douanebeambte zegt: “Daar moet je wel werk voor hebben.” “Dat heb ik,” zegt de Belg, “ik ben houthakker.” “Zo,” zegt de douanier, “en waar ben jij dan houthakker geweest?” “In de Sahara,” zegt de Belg. “In de Sahara?” zegt de douanier, “maar daar staan toch helemaal geen bomen?” “Nee,” zegt de Belg, “nu niet meer!”

Een man zit langs het kanaal te vissen  als er plots iemand anders komt bijstaan en zonder iets te zeggen naar de dobber staart , een half uur … een uur …. de visser krijgt het hier serieus vanop zijn zenuwen en zegt, nadat 6 uur gepasseerd zijn : ‘verdomme , waarom koopt jij zelf geen vislijn , dan kan je ook vissen! Waarop de andere antwoord : oh , nee , dat kan ik niet daar heb ik geen geduld voor.

Aan het eind van de mis vraagt de priester:
“Hoeveel van jullie hebben hun vijanden vergiffenis geschonken ?”
80 % steekt zijn hand op.
De priester herhaalt zijn vraag met aandrang :
“Hoeveel van jullie hebben hun vijanden vergiffenis geschonken ?”
Iedereen steekt zijn hand op behalve 1 oud mannetje op de eerste rij.
De priester vraagt aan het mannetje waarom hij zijn vijanden niet vergeeft.
Waarop het kranige kereltje antwoordt : “Ik heb geen vijanden”.
De priester gelooft zijn oren niet en vraagt hou oud de man eigenlijk is.
“Ik ben 99 jaar en 11 maand”.
Alle kerkgangers klappen in hun handen en prevelen “Proficiat”.
Maar de priester zet door en spreekt de man aan :
“Dat kan toch niet waar zijn, zo oud en echt GEEN vijanden ?”
Waarop de grijsaard met een glimlach om de mond antwoordt :
“Ze zijn allemaal dood !”

De kastelein vraag aan de man aan de bar wat hij wenst te drinken. ”Geeft u mij een pilsje”, zegt de man ”en geef die man met die pet op aan het tafeltje er ook een van mij.”

Zo gezegd, zo gedaan. Als de man aan de bar zijn pilsje leeg drinkt zegt hij tegen de kastelein: “geeft u mij nog een pilsje en die man met de pet op geeft u ook nog een van mij”. Dat tafereel speelt zich zo nog vijf keer af, waarop de vriend van de man met de pet zegt: “geef mij jouw pet eens even, dan krijg ik ook eens iets van die kerel te drinken”. ”Oké” zegt de pettenman en geeft zijn vriend zijn pet.

Vervolgens zegt de man aan de bar tegen de kastelein: “mag ik nog een pilsje van u en geef de man tegenover die met de pet op ook eens een van mij, want die ander heeft er al genoeg van mij gehad !”