Sjefke

Een priester, die een wandeling maakt in de vrije natuur, sukkelt in het drijfzand. Wanneer hij ongeveer is weggezakt tot over zijn enkels, passeert er een brandweerwagen. – ‘Heeft u hulp nodig ?’, vragen de brandweerlieden. – ‘Nee, dank U, niet nodig, de Heer zal me bijstaan !’, antwoordt de priester. Wanneer hij tot zijn middel is weggezakt, passeert de brandweerwagen opnieuw en de brandweerlieden vragen : – ‘Heeft u hulp nodig ?’, – ‘Nee, nee, dank U, niet nodig, de Heer zal me bijstaan !’, antwoordt de priester weer. Wanneer enkel nog het hoofd van de priester boven het zand uitsteekt, passeert de brandweer een derde maal. – ‘Heeft U nog steeds geen hulp nodig ?’, vragen ze. – ‘Nee, nee, nee, niet nodig, de Heer zal me redden !’, antwoordt de priester. Uiteindelijk verdwijnt de priester helemaal onder het zand… Aangekomen in het paradijs zegt hij tot God : – ‘Ik ben echt wel naïef. Ik dacht werkelijk dat U me ter hulp zou zijn gekomen !’ En de Heer antwoordt : – ‘Ik heb je 3x de brandweer gestuurd. Ik zie niet in wat Ik nog meer kon doen…! 

Klaasje komt naar beneden voor zijn ontbijt, zijn moeder vraagt hem of hij zijn klusjes al heeft gedaan. “Nog niet”, zegt Klaasje. “Dan krijg je nog geen ontbijt”, zegt zijn moeder. Dus Klaasje is helemaal chagrijnig. Hij gaat de kippen voeren en geeft een kip een schop! Dan gaat hij de varkens voeren en geeft een varken een schop! Dan gaat hij de koeien melken en geeft een koe een schop! Dan komt hij weer binnen. Zijn moeder geeft hem een kom droge havermout. “Waarom krijg ik nu geen eieren en spek? En waarom geen melk in mijn havermout?” vraagt Klaasje verontwaardigd. “Wel?, zegt moeder, ik zag je een kip schoppen, dus je krijgt geen eieren voor een week.” “En ik zag je een varken en een koe schoppen, dus krijg je ook geen spek en melk voor een week”, zegt zijn moeder streng. Klaasje baalt nog meer. Dan komt zijn vader binnen, hij schopt de poes opzij en gaat zitten aan het ontbijt. Klaasje kijkt lachend naar zijn moeder en zegt: “Vertel jij het hem of zal ik???”

Een Duitse familie gaat winkelen. Tijdens hun bezoek aan een sportzaak, pakt de zoon een Oranje shirt van het Nederland elftal uit het rek. Dan zegt hij tegen zijn zus: “Ik heb besloten dat ik Oranjefan ga worden en zou graag dit mooie oranje shirt willen hebben.” De grote zus reageert geïrriteerd en geeft hem een draai om z’n oren : “Ben je gek geworden? Ga dit maar eens met je moeder bespreken” Dus, het kleine jongetje met het Oranje T-shirt naar zijn moeder en zegt: “Ik besloten dat ik Oranjefan ga worden en zou graag dit mooie oranje shirt willen hebben.” De moeder reageert woedend en geeft hem twee tikken om z’n oren: “Ben je helemaal van lotje getikt? Scheer je weg en vraag je vader maar eens hoe hij er over denkt.” Dus de jongen gaat naar zijn vader en zegt: “Ik heb besloten Oranjefan te gaan worden en zou graag dit mooie oranje shirt willen hebben.” De vader wordt helemaal gek en slaat zijn zoon ter plekke ontoelaatbaar hard in zijn gezicht: “Geen zoon van mij zal in een dergelijk shirt rondlopen!” Ongeveer een half uur later zit de hele familie in de auto en is op weg naar huis. De vader keert zich tot zijn zoon en zegt: “Zoon, ik hoop dat je er iets van hebt geleerd vandaag” “Ja Vader, dat heb ik.” “Nou zoon, en dat is?” Antwoordt de zoon: “Ik ben nog maar een uur Oranjefan en ik heb nu al een hekel aan de Duitsers!”

Een ober ligt op de operatietafel.

Er komt een chirurg langs die hij herkent als een vaste gast uit zijn restaurant.

“Oh, dokter, help me alstublieft”, steunt hij.

“Spijt me”, grijnst de chirurg,

“Dit is helaas mijn tafel niet. Maar mijn collega komt zo!”,

Een scout van voetbalclub Ajax vertelt de trainer dat hij een fantastische jonge Irakese spits aan het werk heeft gezien in Bagdad. De trainer stapt onmiddellijk op het vliegtuig om een wedstrijd te gaan bekijken. De trainer is behoorlijk onder de indruk, de spits maakt drie mooie doelpunten. Hij laat de speler een contract ondertekenen en neemt hem mee naar Amsterdam. Vijf weken later: Ajax staat 4-0 achter tegen Feijenoord. Er zijn nog maar twintig minuten te spelen. De trainer brengt de Irakees op het veld. Die scoort vier sensationele doelpunten en kopt in de allerlaatste minuut het winnende doelpunt binnen. Onmiddellijk na de wedstrijd belt de kerel naar zijn moeder: “Ik heb vandaag twintig minuten meegespeeld en heb al meteen vijf doelpunten gescoord!”, zegt hij enthousiast. “De spelers en supporters dragen mij hier allemaal op handen”. “Tof”, zegt zijn moeder, “maar ik zal je eens vertellen hoe mijn dag was. Je vader is op straat beschoten! Je zus en ik zijn aangevallen en geslagen en je broer is lid geworden van een bende criminelen. En dat allemaal terwijl jij de tijd van je leven hebt!”

De Irakees is onder de indruk: “Ja, wat kan ik zeggen mama? Het spijt me” “Het spijt je?!” zegt de moeder, “het is wel voor jou dat we naar Amsterdam verhuisd zijn, hé