Deze week de band “Yellow Stone” uit Almelo die ook vele jaren in het circuit hebben meegedraaid. Van de bandleden weten we wel de voornaam maar helaas niet de achternaam. Als er iemand meer info heeft dan houden we ons graag aanbevolen. Ray, Zang en Percussion; Manuel, Zang en Gitaar; Bert, Zang en Bas; Benny, Zang en Keyboard en Alwie, Zang en Drums.
Deze week een foto van de band Sang und Klang waarin onder meer de gebroeders Ekkelboom speelden. Als lied van de week hoort u een numer van deze band.
Op 29 december kreeg ik onverwachts maar zeer welkom bezoek van Waldemar (Sohni) Mätzke uit Lage. In korte tijd heeft hij veel verteld over zijn verleden als muzikant en in welke band hij heeft gespeeld zoals o.a. Alexis, Sunflower en Die Beliebten Teddy’s. Deze laatste band speelde in dezelfde tijd bij Schiewink in Uelsen als wij De Helena’s. Wij speelden om de 14 dagen op zaterdag en Die Beliebten Teddy’s spelden de andere weken op zondag. We hebben afgesproken dat ik binnenkort naar Lage ga en een bezoek breng aan Sohni Mätzke om nog meer muzikale verhalen te horen en nog wat foto’s te scoren. Later komen wij hier zeker op terug.
Vlnr: Peter Dobbrunz; Elektronisch Akkordeon, Detlef Mätzke, Sohni Mätzke; Gitaar, Fritz Schulz; Drum
Tony Bass, pseudoniem van Thieu Baats (Eindhoven, 12 maart 1934 – Valkenswaard, 11 oktober 2005) was een Nederlands zanger en liedjesschrijver. Hij werd bekend in de jaren 60 van de twintigste eeuw. Hij maakte vooral naam met enkele carnavalskrakers. Zijn eerste grote hit was Dat is het einde (1965).
Zijn meest succesvolle single Ik ben met jou niet getrouwd (1968) – een Nederlandse tekst op de muziek van het Spaanstalige nummer Salud, dinero y amor van Digno García y los Carios – werd opnieuw uitgebracht in 1989 en gecoverd door Doenja in 2017. In 1969 scoorde hij met het lied Gina Lollobrigida weer een grote hit, geschreven en geproduceerd door Jack de Nijs (Jack Jersey) over de Italiaanse filmactrice. Zijn carnavalshit Bij ons staat op de keukendeur, geschreven door Wim Kersten, dateert van 1970.
Bron; Wikipedia
De vorige week hebben we geschreven over Cliff Richard en daarom zijn deze week the Shadows aan de beurt.
The Shadows is een instrumentale muziekgroep, actief vanaf de jaren 50 van de 20e eeuw tot het begin van de 21e eeuw. Als band legden ze de basis voor de klassieke bandbezetting, bestaande uit een sologitaar, een slaggitaar, een basgitaar en drums.
In 1958 trokken de zestien jaar oude Hank B. Marvin en Bruce Welch van Newcastle naar Londen om aan een muziekwedstrijd deel te nemen.
De manager van Cliff Richard ontdekte hen in de Two I’s Coffee Bar, destijds het mekka van de Londense muziekscene, en bood hun een contract aan om Cliff, die intussen met de hit Move it uit 1958 in Engeland bekendheid kreeg, te begeleiden. Later sloten Jet Harris (basgitarist) en Tony Meehan (drummer) zich bij hen aan. Ze vormden een band onder de naam The Drifters en brachten snel een single uit, met daarop twee vocale nummers: Feelin’ Fine en Don’t be a Fool with Love.
Toen de Amerikaanse groep The Drifters zich verzette tegen het gebruik van hun naam in de Verenigde Staten, veranderden zij die in The Shadows.
Toen Jerry Lordan hen een melodie aanbood kwam hun carrière pas echt van de grond. Apache stond in Engeland gedurende vijf weken op de eerste plaats en werd een wereldhit, behalve in de Verenigde Staten, waar men de groep te saai vond maar een coverversie wel scoorde. Kon-Tiki, Wonderful Land, Dance On en Foot Tapper waren de vier volgende nummer 1-hits in Engeland. Behalve de vier Shadows, moet ook zeker Norrie Paramor genoemd worden. Paramor was een dirigent, songwriter en een arrangeur die zijn invloed deed gelden op bijvoorbeeld het nummer “Wonderful Land”. Veel later trok de band Cliff Hall aan, die op synthesizer de orkestpartijen voor zijn rekening nam.
In september 1961 werd drummer Tony Meehan vervangen door Brian Bennett. In april 1962 verliet Jet Harris de groep voor Brian Locking (overleden op 8 oktober 2020)[1]. Toen Locking in april 1963 voorrang gaf aan zijn religieuze werk, voegde een zeer getalenteerde basgitarist zich bij de groep: John Rostill. Deze zou tot 1969 deel uitmaken van The Shadows. Bruce Welch werd in 1969 tijdelijk vervangen door de toetsenist Alan Hawkshaw.
Jet Harris en Tony Meehan zouden nog zo’n vier jaar als duo optreden en zelfs twee Britse nummer 1-hits in The Shadows-stijl scoren. Meehan kwam in 2005 op 62-jarige leeftijd om het leven als gevolg van een val in huis; Harris overleed in 2011.
Rostill schreef enkele zeer succesvolle composities. Hij kon het succes ervan niet meer meemaken. Toen Welch hem in zijn studio opzocht bleek Rostill daar te zijn overleden door een overdosis aan barbituraten. Hij werd opgevolgd door Alan Jones, en later door Mark Griffiths.
The Shadows vertegenwoordigden het Verenigd Koninkrijk met Let Me Be the One op het 20e Eurovisiesongfestival, op 22 maart 1975 in Stockholm, Zweden. Van de 19 deelnemende landen won Nederland met het nummer Ding-a-dong uitgevoerd door Teach-In.
Na hun Engelse hit Ghost riders in the sky (1980) werd het allengs stiller aan het hitsinglefront. Wel verscheen er elk jaar een album, dat steeds zeer hoog in de hitlijsten terechtkwam. De groep bewerkte in die tijd bekende hits. Hank Marvin vertolkte die op zijn zo karakteristieke wijze. Alan Jones is op veel van die opnamen te horen op bas en voornoemde Cliff Hall op toetsen. Eind 1990/begin 1991 viel het doek definitief. Hank Marvin ging solo toeren en bracht solo-cd’s uit. Waarschijnlijk onder druk van de talloze fans en het naderend 45-jarig jubileum besloten de heren nog eenmaal als The Shadows een “final tour” te maken.
In 2004 gingen ze op tournee door het Verenigd Koninkrijk met een reeks van 37 concerten (The Final Tour) om op die manier een 45 jaar durende carrière af te sluiten. Wegens het grote succes kreeg de concertreeks een vervolg in 2005 met in totaal 27 optredens in Denemarken, Zweden, Noorwegen, Finland, IJsland, Nederland, Frankrijk, Duitsland, België en het Verenigd Koninkrijk. Hank Marvin woont sinds november 1986 in het Australische Perth en heeft daar een eigen studio, genaamd “Nivram Studios”. (‘Nivram’ is een anagram: de letters ‘Marvin’ omgekeerd gespeld.)
Naar aanleiding van het 50-jarige artiestenjubileum gingen Cliff Richard en The Shadows gezamenlijk een tournee maken door Europa, Australië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika. Deze vond plaats van eind september 2009 tot een stuk in 2010.
De band “Country Quartett” is ontstaan na het stoppen van de band “de Wicone’s” die we binnenkort zullen plaatsen.
De band Easy Music for Style op de site. Wie de muzikanten op de foto zijn weten we helaas niet maar er zal vast wel een lezer zijn die ons dat kan vertellen, We horen het graag op dehelenas@gmail.com
Dit was de bezetting voordat ik erbij kwam, ik speelde bij Yellow Stone van 1990 tot 1996 als toetsenist. De volledige namen; Alwie Middelkamp, Bert Bokhove, Benny Waanders, Manuel Balfour, Reint (Ray) Kram. Ik heb Benny opgevolgd, tegelijkertijd werd Manuel opgevolgd door Joop van Liefland, de ontdekker van Ilse de Lange. Ik ben in 1996 uit de band gestapt toen ik beroeps werd bij The Spitfires, daar ben ik eind 2002 gestopt en heb nu m’n eigen band, Storing.
Leuk deze foto hier tegen te komen, ik heb ‘m zelf ook nog.
Muzikale groeten,
Gert Vos,
Almelo.
Hallo Gert,
Hartelijk dank voor je reactie. Heb je misschien een foto van de periode waarin jij daar speelde? Een ingescand exemplaar zou ik zeer op prijs stellen evenals foto’s van The Spitfires en natuurlijk je huidige band Storing. Plaatsing is t.z.t. verzekerd.
mvg
Frans