Deze week de band “Déjà Vu”. Volgens mij kwamen deze jongens uit de omgeving van Raalte maar als er iemand meer info kan geven dan horen wij het natuurlijk graag. De band bestond ten tijde van deze foto uit: A. Bennink, Zang-toetsen en Saxofoon; R. Lenferink, Zang en Bas; A. Kemper, Zang en Gitaar; W. Wagenmans, Zang en |Drums.
De Eleonora’s deze week op de voorpagina. We kunnen weinig van dit trio vertellen dan alleen dat ze onder contract stonden bij Telstar (Johnny Hoes). Op de foto die wij hebben staan de Eleonora’s als trio afgebeeld terwijl op alle platenhoesje maar 2 zangeressen staan, ook de namen van de zangeressen zijn ons niet bekend.
Uit de omgeving Markelo kwam Twilight. Indien u meer over deze formatie kunt vertellen dan horen wij dat graag van U. Gegevens kunnen gestuurd worden naar dehelenas@gmail.com
Afgelopen donder hoorden we via de radio het bericht dat Mieke Telkamp was overleden. Vele mensen hier in Twente en ook ver daarbuiten genoten in de vorige eeuw van haar platen. Derhalve plaatsen we dit artikel. De onderstaande tekst is overgenomen uit Wikipedia.
Mieke Telkamp, pseudoniem van Maria Berendina Johanna (Mieke) Telgenkamp (Oldenzaal, 14 juni 1934 – Zeist, 20 oktober 2016) was een Nederlands zangeres. Ze is Nederland vooral bekend door het lied Waarheen, waarvoor, waarmee ze in 1971 haar comeback maakte.
Telkamp heeft tussen 1953 en 1967 meerdere hits op haar naam geschreven. Ze werd in 1953 bekend met Here in my heart, een lied dat in 1952 door Al Martino werd gezongen. Daarna bracht ze succesvolle nummers uit als Nooit op Zondag en Eb en Vloed. Ook heeft ze veel succes in West-Duitsland gehad, met als grootste hit Prego, prego gondeliere, waarvan bijna een miljoen singles werden verkocht. Als pseudoniem gebruikte ze de naam Mieke Telkamp, omdat haar geslachtsnaam Telgenkamp ongeschikt werd bevonden om in West-Duitsland een carrière op te bouwen.
Ze won in 1957 de eerste prijs, de Gouden Gondel, tijdens het Festival van Venetië. Zij heeft in 1962 aan het Songfestival van Knokke meegedaan en in 1964 in de Snip en Snap Revue gestaan.
In 1967 trok ze zich op doktersadvies met buikklachten terug uit de showbusiness. Maar begin jaren 70 besloot ze om haar carrière nieuw leven in te blazen. Ze trad echter niet meer op in het land en beperkte het zingen tot platen-, radio- en televisiestudio’s.
Na Telkamps terugkeer in de muziekwereld behaalde ze het grootste succes uit haar carrière. Ze ontving in 1971 haar eerste gouden plaat voor Waarheen, waarvoor, een nummer in de originele Nederlandse tekst van Karel Hille, geschreven op de melodie van Amazing Grace en waarvan in Nederland meer dan een miljoen exemplaren verkocht werden. Ze nam Waarheen, waarvoor samen met de Hi-Five onder leiding van Harry de Groot op naar een idee van Frank Jansen, die ook de productie deed. Het lied was jarenlang in Nederland het meest populaire lied dat bij uitvaarten gedraaid werd.
Er is een cd verschenen met al haar Duitse successen, getiteld Tulpen aus Amsterdam, waarvan bijna een miljoen platen over de toonbank ging. Telkamp was de eerste Nederlandse zangeres die na de Tweede Wereldoorlog weer in het Duits zong, wat haar in de Duitstalige landen veel waardering heeft opgeleverd. Sinds 1955 verschenen in West-Duitsland vele platen, waarvan Du bist mein erster Gedanke de eerste was. Haar eerste Duitse titel Morgen komm’ ich wieder werd in 1953 alleen in Nederland uitgebracht en werd een groot succes.
Telkamp was in 1978 de eerste persoon uit de showbusiness die werd benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. In 1990 trad ze voor het laatst officieel op.
In augustus 2008 verscheen een dvd met de titel Alles voor jou, waarop van 40 liedjes beeldregistraties staan uit de periode 1959-1989.
Op 13 december 2008 werd aan Telkamp een Diamanten Award uitgereikt bij Omroep MAX, voor de verkoop van 1 miljoen exemplaren van Waarheen, waarvoor.
Op 10 maart 2011 nam ze bij Omroep MAX definitief afscheid van het grote publiek en leefde sindsdien teruggetrokken in Zeist. Ze overleed op 82-jarige leeftijd.
Deze week nogmaals aandacht voor “The Klengola Stars” die het verdienen om in de schijnwerpers te staan. De bezetting was Vlnr: Gitarist en Zanger Herman Kroeze, Saxofonist en Klarinettist Willy Karel, Drummer Bertus Engelbertink, Organist en accordeonist Jannie Engelbertink, en Zanger Leo Engelbertink.
Van Stanny Goossens kregen het volgende verhaal:
In de jaren 1960 hadden wij een beatgroep genaamd The Galleons. ( Dat was ruim voor de periode dat ik bij de Migra’s zat waar ik de kans kreeg om beroepsmuzikant te worden. ) Wij maakten toen nummers van The Beatles / The Stones / Stepping wolf / Cliff Richard en ook The Shadows / The Jumping Juwels etc. etc.
Ook wij hadden lange haren zoals elk Beat-orkest toen ter tijd had! Aangezien een van onze gitaristen in dienst moest lagen wij met ons orkest even stil. Daar The Locomotions uit het plaatsje Gemert (die wij heel goed kenden) een aanbod kregen om in Duitsland in Ruhrort bij Duisburg bij Tante Olga voor twee maanden in een maand – argument te komen optreden werd geen nee gezegd. Maar omdat de sologitarist / zanger van de Locomotions ( Harry Slits ) om de een of andere redenen niet meekon werden wij: Henk Kahlert zanger van de Galleons en ik als solist gevraagd ! Wij grepen dat avontuur met twee handen aan. Inderdaad hebben wij daar twee maanden gewerkt. Ons loon was toen 300,= D mark per week met gratis inwoning. In die tijd enorm veel geld maar bij terug komst in Holland was alles op!
Wilt u meer van Stanny lezen kijk dan ook op www.roaringsixtees.nl
Op de foto staat Stanny links achter.
Frank & Mirella is een Brabants duo dat Nederlandstalige muziek ten gehore brengt, bestaande uit Frank Mortiers en in de loop der jaren vier verschillende Mirella’s.
Frank Mortiers begint als drummer in een skiffle-groepje. Toch verkiest hij een zangcarrière. In 1971 wordt hij ontdekt door Jack Jersey en vormt hij samen met Mirella Jacobs het duo François & Mirella. Ze zingen Engelstalig, maar op advies van Jersey gaan ze Nederlandstalig zingen. Vanaf 1973 komt er succes met nummers als “Cher Ami” en “Verliefd, Verloofd, Getrouwd”. In 1981 verlaat Mirella Jacobs het duo en wordt Marjan Kampen (van het voormalige duo Cees & Marjan) op verzoek van het platenlabel de nieuwe “Mirella” .
In 1981 bereikt het nummer “De verzonken stad”, een nog in de oude bezetting opgenomen cover van “Die Versunkene Stadt” van het Duitse duo Adam & Eve uit 1978, een vierde plaats in de Top 40 en een derde plaats in de Nationale Hitparade en wordt daarmee hun grootste hit. Het nieuwe duo is succesvol en in de jaren tachtig scoort Frank met Marjan nog vijf top 40-hits en veertien hits in de Nationale Hitparade. In de periode 1985 tot en met 1993 is Peter Koelewijn hun manager en producer. In 1996 stapt Marjan uit Frank & Mirella en begint ze onder de naam Marjan Berger een solocarrière. Een nieuwe, inmiddels derde, Mirella wordt gevonden in Karin Goverde. Van 2008 tot 2013 maakt de zangeres uit de begin periode, Mirella Jacobs, op voorstel van Chiel Montagne weer deel uit van het duo. In 2013 besluit Frank Mortiers de samenwerking met haar te verbreken en wordt Mirella vervangen door Francis van den Berg en in deze samenstelling bestaat het duo nog steeds.
Informatie bron Wikipedia
