Om ons zelf niet te vergeten in de rubriek “herkent u deze nog” deze week een foto van “de Helena’s” uit 1969 in de eerste bezetting. Linksboven Frans Schulten, Rechtsboven Frans Heerink, In het midden Truus Bekke- Braakhuis, Linksonder Frans van de AA en Rechtsonder Benny Lenferink.
Een trio uit Hengelo en omgeving staat deze week in de schijnwerpers. Als U weet wie de muzikanten zijn dan horen we dat uiteraard erg graag.
De Tijdbrekers uit Dedemsvaart deze week op de voorgrond. Iedereen die in het verleden ook naar Nederlands talige muziek luisterden heeft de Tijdbrekers weleens gehoord.
Deze week een foto van Bert Ophof uit Coevorden op onze site. Bert is een one-man-band die complete feesten kon verzorgen.
Nadat enkele muzikanten de formatie de Migra’s hadden verlaten zijn ze doorgegaan als New Migra’s. Deze 2 namen bleken toch te verwarrend te zijn waarna ze naam hebben gewijzigd in Boemerang, die vandaag de dag nog bestaat als een 2 mans formatie.
Deze week een foto van de band Maple Leaf op deze site. Helaas weten we helemaal niks van deze band maar als u ons iets kunt vertellen dan horen wij dat graag. De plaat die u hierbij hoort is van Maple Leave genaamd De Buurvrouw uit 1989
Op 26 juni hebben we opgetreden bij de kanaalbrug in Fleringen en naar aanleiding daarvan kregen wij onderstaande mail van een echtpaar uit Brabant. De man is een zeer goede gitarist die zijn sporen in de muziek ruimschoots verdient heeft.
Hallo orkest leden en organisatie.
Even toch een terugblik op zondag 26 Juni in Fleringen.
Via jullie site wisten van het optreden en zoals jullie beschreven hadden hielden wij de kanaal brug goed in onze gedachten en ik zei tegen mijn vrouw, als we daar over zijn moeten we goed opletten want dan zijn we er bijna. Amper de brug over zei ze, hier rechts volgens mij want ik hoor muziek. Inderdaad, we konden een orkest horen spelen. Uitgestapt wisten wij niet wat we aan zouden treffen aangezien het feest aan huis was. Wij dachten, een privé of buurtfeest, we wisten ook niet. Wij naar binnen en zagen gelijk dat we goed waren want we zagen jullie muzikanten gelijk staan. Ook niemand die ons aankeek met de gedachte; “vreemde eenden in de bijt “. Wij schoven netjes aan tegen de muur en gingen daarna een consumptie bestellen. Waar koop ik die munten? Maar al gauw werd duidelijk, geen munten en niet pinnen maar gewoon ouderwets afrekenen. Is altijd mijn ding geweest, gewoon betalen dan kun je de hard werkende mensen nog eens een fooitje toe stoppen. De prijs was ook uit de jaren 1960 dus lekker zat (dronken) worden als je niet hoeft te rijden. Wij hebben het bij limonade gehouden. Heerlijk om gewoon te kunnen praten terwijl de muziek doorspeelt. Zalig, dat mis je tegenwoordig deze gezelligheid. Ook de mensen allemaal even aardig alsof we thuis waren. We vonden dat jullie een leuk repertoire hadden en dat de mensen goed meededen. Zelfs de jongeren! Dit gebeurt hier in Brabant niet meer. Je bent ooit bang om naar een festival te gaan betreffende de loeiharde muziek waar je onmogelijk kunt praten.
We hebben met veel mensen kennis gemaakt die vroegen waar wij vandaan kwamen. Kortom, we voelden ons thuis. Volgens mij hebben Twentenaren wel iets gemeen met Brabant want we konden ze verrekt goed verstaan met huus en thuus.
Dit even in het kort betreffende onze beleving in Fleringen.
De complimenten aan de organisatie, perfect.
