Een ouder echtpaar…

M’n buurman kwam vorige week aan de deur met de vraag of onze huizen qua inhoud identiek waren. Ik zei dat dat inderdaad het geval was. Daarna vroeg hij me hoeveel rollen behang ik had gehaald voor de woonkamer die ik de week ervoor had behangen. Ik antwoorde: 17 rollen. Hij keek met grote ogen: ZEVENTIEN?….ik herhaalde mijn antwoord, inderdaad zeventien….

Vandaag stond ie weer aan de deur, witheet van woede. Ik vroeg m rustig wat er aan de hand was. Hij antwoorde: “Ik heb godverrrregodver 17 rollen behang gekocht en nu heb ik er nondejuu 8 rollen van over die ik niet terug kan brengen!!!”….Ik lachte ‘n keer en antwoordde: ‘Da’s toevallig, dat had ik ook!”.

Een man des huizes had net een maaltje slakken op en zeurde: “Ik lust er nog wel een paar vrouw, want zoals jij ze maakt, maakt niemand ze.” “Nou jong, dan zal jij ze zelf moeten gaan halen.” “Geen punt!” Nadat hem de weg was uitgelegd, waar hij ze moest gaan halen, ging hij fluitend de deur uit. Daar aangekomen: “Ik had graag nog wat slakken.” “Ja”, zei die slakkenboer, “ik heb er zoveel verkocht dat ik geen verpakkingen meer heb.” “Dat geeft niet”, zegt de man, terwijl hij zijn trui openhield. En zo ging ook naar huis. Maar onderweg kwam hij enkele vrienden tegen die vroegen om met z’n allen wat te gaan drinken. “Néé jongens!” Na wat zeuren … nou goed ééntje dan. Het werden er enkele meer en de tijd vloog om. “Jongens ik moet naar huis,” zei hij met een dikke tong. Zo schommelde hij even later naar huis. Thuis aangekomen kreeg hij de huissleutel niet meteen in het sleutelgat. Terwijl hij gebukt stond te richten, vielen de nog levende slakken vanuit zijn trui op de grond. Net toen hij de slakken weer terug wilde doen in zijn trui, vloog plots de deur open en daar stond zijn woedende vrouw. Eer dat zij de kans kreeg om hem de les te lezen, zei hij al lallend: “…allee jongens, nóg tien centimeter …. dan zijn we thuis!”

Een man komt laat thuis van zijn werk. Als hij vraagt wat ze eten, zegt zijn vrouw: “Awel,  ik heb niks klaargemaakt, want we hebben niks in huis. De man zegt: “Laten we dan naar een restaurant gaan, dan gaan we lekker escargots eten.” De vrouw heeft daar weinig zin in en zegt: “Gaat jij anders maar naar de winkel om escargots te halen, dan maak ik ze hier wel klaar.” De man gaat naar de winkel en koopt escargots: twaalf in een zakje. Hij stopt ze in zijn binnenzak. Onderweg terug naar huis komt hij een vriend tegen, gaat nog naar een kroegje, komt weer een vriend tegen, blijft in een ander café nog even hangen… Uiteindelijk komt hij met een flink stuk in zijn kraag om kwart over twee ‘s nachts weer thuis. Hij is zo dronken dat hij zijn sleutel niet in het slot krijgt. De sleutelbos valt op de grond. Hij bukt zich en alle escargots vallen op de grond. Uit pure ellende belt hij dan maar aan. Zijn vrouw doet de deur open en vraagt woedend: “Awel, waar blijf je toch, ik zit hier al uren te wachten !!

Bukt de man zich en zegt tegen de slakken op de grond:

“Allee jongens…vooruit, nog een klein stukje…!!!”

Politieagent: ‘wat heeft u gedronken?’

bestuurder: ‘schrijf maar op een krat bier; champagne kun je toch niet schrijven … ‘

Politieagent: ‘uw naam?’

bestuurder: ‘Zscherboinsky-Crzcypierzak’

Politieagent: ‘hoe schrijf je dat?’

bestuurder: ‘met een liggend streepje’

De directeur stapt de lawaaierige klas binnen.
Hij wil nu eindelijk die herrieschoppers eens straffen.
‘Geert, wat heb jij uitgespookt?’
‘Ik heb krijt naar het bord gegooid.’
‘Honderd strafregels! En jij Wim?’
‘Ik heb een punaise op de stoel van de meester gelegd.’
‘Wat?! Tweehonderd strafregels. En jij, Peter?’
‘Ik heb snippers door het raam gegooid.’
‘Oh nou…, dat valt wel mee; geen strafregels!’
Op dat ogenblik komt er een jongen binnen, vol blauwe plekken en schrammen.
‘En wat doe jij daar?’, vraagt de directeur boos, ‘Hoe heet jij?’
‘Swen Snippers, meneer.’