The Lords waren de begeleidingsband van Rob de Nijs in zijn vroege carrière, met wie hij in 1962 een talentenjacht won en zijn eerste grote hit “Ritme van de regen” scoorde. De band bestond uit leden zoals de gebroeders Jan en Hans de Hont, en Rob’s eigen broer Bert de Nijs op drums. Ze veranderden van naam van de Shakin’ Tigers naar The Lords en waren cruciaal voor zijn doorbraak.
Sandra & Andres is de naam waaronder zangeres Sandra Reemer en zanger-componist Dries Holten in de periode van 1966 tot 1975 samen optraden. Ze waren in 1966 bij elkaar gebracht door Hans van Hemert in Utrecht.
Als duo behaalden zij een vierde plaats tijdens het Eurovisiesongfestival van 1972 met Als het om de liefde gaat. Winnaar dat jaar was de inzending van Luxemburg: Vicky Leandros met Après toi.
Roy Black (Bobingen, 25 januari 1943 – Heldenstein, 9 oktober 1991) was een van de populairste Duitse schlagerzangers, zijn echte naam was Gerhard Höllerich. Zijn artiestennaam had hij te danken aan zijn zwarte haren en het feit dat zijn idool de Amerikaanse zanger Roy Orbison was.
Op 18-jarige leeftijd kreeg hij de muziekkoorts, hij speelde eerst in de band The Honky Tonks. Eind 1963 richtte hij zijn eigen band op, Roy Black and his Cannons. In 1964 kreeg de band een platencontract van producent Hans Bertram na een talentenwedstrijd gewonnen te hebben. Roy stopte met zijn studie bedrijfswetenschappen om zich op de muziek toe te leggen.
De eerste 2 singles Sweet Baby mein en Darling my Love waren niet bepaald een groot succes, daarna ging Roy solo. In de zomer van 1965 kwam zijn derde single uit, Du bist nicht allein. Deze was een schot in de roos. De single kwam op de 4de plaats in de Duitse hitparade terecht.
In 1967 speelde hij voor het eerst in een musicalfilm mee, Das Paradies der flotten Sünder. Tot 1969 haalden al zijn singles de top 10, waaronder zes de eerste plaats. Hij speelde in verschillende films mee. In 1971 scoorde hij een internationale hit met Schön is est auf der Welt zu sein, een duet met de tienjarige Anita Hegerland. Het bereikte de zesde plaats in de Nederlandse Top 40 en de zevende plaats in de Daverende 30.
Daarna begon zijn succes wat te tanen. In 1974 ging hij weg bij de producent die hem groot gemaakt had, maar er volgden geen hits meer.
Ook in 1974 trouwde hij met fotomodel Silke Vagts (20 januari 1945 – 16 januari 2002, zelfmoord). Op 1 augustus 1976 werd hun eerste zoon Torsten geboren.
In de jaren 80 laaide zijn populariteit weer op met nieuw werk. Privé ging het hem niet voor de wind, hij scheidde van Silke in 1985. Op 25 mei 1986 stortte hij door een hartafwijking in en kreeg hij twee nieuwe hartkleppen. Enkele maanden later trad hij genezen op voor 3000 fans in Berlijn.
In 1989 kreeg hij van RTL Plus het aanbod voor de hoofdrol in de serie Ein Schloß am Wörthersee. Hij speelde de charmante hotelchef Lennie Berger.
Op 2 mei 1990 pleegde zijn vader Georg Höllerich zelfmoord. Een jaar later op 14 september 1991 schonk zijn nieuwe vriendin Carmen Böhning het leven aan dochter Nathalie. Nog geen maand later, op 9 oktober, overleed Roy door hartfalen. Dit gebeurde in zijn buitenverblijf. Zijn vroege dood had naast zijn hartzwakte wellicht ook te maken met zijn alcohol- en pillenverslaving.
Jacob (Sjakie) Schram (Amsterdam, 2 februari 1927 – Amsterdam, 20 mei 1989) was een Nederlands volkszanger.
Het bekendst werd hij in 1966 met het carnavalsnummer Glaasje op, laat je rijden. Dit door Willem van Kooten geschreven nummer werd ook door Veilig Verkeer Nederland gebruikt bij een campagne Glaasje op, niet achter het stuur om automobilisten te bewegen niet achter het stuur plaats te nemen wanneer men alcohol had gedronken en men voor alternatief vervoer moest zorgen en zich moest laten rijden.
Na een optreden in Voor de vuist weg met Willem Duys brak hij door bij het grote publiek. Het nummer bereikte een tweede plaats in de Top 40.
In de jaren 1965-1970 genoot hij grote bekendheid als volkszanger. In 1969 als Ajax de Europa Cup finale in Madrid haalt bracht hij het nummer Ajax, geef hem van katoen uit. Een ander opvallend nummer was Manus anus. Dit nummer duurde maar een minuut en werd op halve snelheid gedraaid.
Bron: Wikipedia
Aankomend weekend is het weer de Koale karmis in Oatmuske (koude kermis in Ootmarsum) en dan stromen de bezoekers van heinde en verre Ootmarsum weer binnen. Een plaatselijke café houder vertelde eens dat hij van de opbrengst van de kermis zeker tot Pinksteren ervan kon leven. Bijgevoegd is een foto van “de Helena’s” uit 1971 bij een Suikerspin kraam. ‘S morgens voor de kermis werden er foto’s gemaakt door Herman Haarhuis. en nu 54 jaar spelen de Helena’s nog steeds en hopen op 2e kerstdag de 58ste verjaardag van de band te vieren. Op de foto zangeres Truus Braakhuis; en de mannen v.l.n.r.; Frans Schulten Gitaar en Zang; Frans Heerink Drums en Zang; Ronald Urban Saxofoon en zang; Benny Lenferink Toetsen en zang.
A.s. zaterdag 18 oktober 2025 verzorgd de band More Fun een dansavond bij Café Restaurant de Molenberg een gezellige dansavond.
Op 25 oktober verzorgen de Helena’s en More Fun een dansavond in de Vereeniging in De Lutte. Iedereen is van harte welkom.
De Klokkestoelers uit Langedijke begonnen in 1977 als trio, bestaande uit: Martin v.d. Hurk (toetsen), Jan Gorter (drums) en Bert Donker (zang + gitaar). Enkele jaren later kwam zangeres Annie Gorter de band versterken en even later nam Freddy Plantinga de plaats in van Jan Gorter. De laatste tijd zijn ze weer in het nieuws omdat ze momenteel op mening piraten festival optreden.
25 Oktober a.s. verzorgen de bands “de Helena’s” en “More Fun” samen een dansavond in Café en Zalencentrum De Vereeniging in De Lutte. De bands hebben ieder hun eigen sound en liedjes en zullen afwisselend voor u gaan spelen. Ook speelt de band “More Fun” op 18 oktober bij De Molenberg voor een dansavond.
Johannes (Joop) de Knegt (Nieuwer-Amstel, 1 maart 1931 – Amsterdam, 22 oktober 1998) was een Nederlands zanger. Hij werd vooral bekend door het nummer Ik sta op wacht (1957). De Knegt werkte bij een textielfirma in Amsterdam toen hij in dienst moest. Hij werd korporaal bij de Koninklijke Luchtmacht. Tijdens een excursie naar de KRO-studio werd zijn zangtalent ontdekt. Toby Rix stelde hem voor aan Ger de Roos van het Orkest Zonder Naam. De Knegt nam in de radiostudio High Noon op, dat kort daarvoor door Frankie Laine was uitgebracht als titelsong van de gelijknamige, snel befaamd geworden westernfilm. Toen het nummer op 20 september 1952 werd uitgezonden werd er door veel luisteraars gereageerd. De Knegt kreeg hierop een platencontract aangeboden. Van High Noon werden 180 duizend exemplaren verkocht – destijds goed voor een gouden 78 toeren-plaat.
Zijn grootste hit was Ik sta op wacht (1957), geschreven door Stan Haag, André de Raaff en Jacques Schutte. Het nummer werd geproduceerd door Rine Geveke. Hierna volgde nog Wij zwaaien af.
De Knegt stopte in 1960 met zingen en richtte een theaterbureau op dat hij High Noon noemde. Later nam hij nog enkele nummers op, maar had daarmee geen succes. De Knegt overleed in 1998 op 67-jarige leeftijd.
Bron: Wikipedia
Johnny en Rijk was een komisch duo, bestaande uit Johnny Kraaijkamp en Rijk de Gooyer, dat sinds de jaren vijftig samenspeelde in tv-shows, het theater, tv-reclame, speelfilms en een televisieserie.
Kraaijkamp begon zijn carrière als zanger en werkte in de jaren vijftig als bassist-entertainer toen hij werd opgemerkt door De Gooyer. De beide heren deelden een voorkeur voor practical jokes en andere ongein. De twee besloten vanaf 1956 samen te gaan optreden en namen het nummer Twee jongens en een gitaar op. Andere liedjes zouden later nog volgen, waaronder Het goudgele strand van Ameland en Wij zijn twee eenzame cowboys. In 1967 hadden ze een carnavalshit met De bostella over de dansstijl bostella, wat hen in 1968 een gouden plaat opleverde, en Pa wil niet in bad.
Kraaijkamp en De Gooijer maakten naam in het schnabbelcircuit als Johnny en Rijk. Rijk speelde de handige jongen (de aangever), Johnny de schlemiel.
Na een aantal jaren samen op het toneel stopte het duo in 1958 tijdelijk met de samenwerking. Samen met Betsy Smeets voerden ze in 1958 nog wel de voorstelling “Slaap kindje, slaap” op. In 1962 waren ze voor het eerst weer samen te zien tijdens Open het Dorp.
Vanaf 1964 maakte ze samen voor de AVRO het programma Johnny en Rijk – Een paar apart. Het programma met komische sketches, bestond grotendeels uit vertaald materiaal, gebaseerd op de teksten van het Engelse komische duo Morecambe and Wise, met Kraaijkamp in de rol van de bijdehante Eric Morecambe en De Gooyer als de aangever. Later zouden ze samen nog het programma Weekendshow maken. Tussen 1970 en 1972 presenteerden ze op de Duitse zender ZDF de veertiendelige komische televisieserie Spaß durch 2. Deze shows werden ook in het Nederlands uitgezonden door de KRO, tussen 10 oktober 1971 en 11 maart 1973. Hierna stopte hun samenwerking in televisieshows.
In 1973 ging de speciaal voor Johnny & Rijk geschreven speelfilm Geen paniek (1973) in première. De film flopte en het plan om nog twee Johnny & Rijk-films te maken ging niet door. In latere jaren zouden Kraaijkamp en de Gooyer nog samen optreden, onder andere in de film Zwaarmoedige verhalen voor bij de centrale verwarming (1975), en in de series De Brekers en Beppie. Daarin zijn echter ze niet het duo Johnny & Rijk.
Voor modeketen C&A deden ze eind jaren tachtig samen nog enkele reclames. Hun laatste optreden als duo was in een nieuwjaarsshow voor televisie in 1991.
Bron: Wikipedia