De Helena's - Dans & Showorkest

LATEST NEWS

Dave Berry

Dave Berry (pseudoniem van David Holgate Grundy; Sheffield, 6 februari 1941) is een Engelse rhythm-and-blues-zanger.

Met This Strange Effect (“you’ve got this strange effect on me, and I like it“), geschreven door Ray Davies van The Kinks, bereikte hij in 1965 de eerste plaats van de Nederlandse Top 40. Met The Crying Game haalde hij de vijfde plaats in de UK Singles Chart in 1964, evenals later met Little Things (1965) en Mama (1966). Hij trad toen doorgaans volledig gehuld in zwarte kleren op.

Bron: Wikipedia

De Migra’s

De Migra’s uit Mill nogmaals op de voorgrond.  Toon van de Burgt, de oprichter van de band is 28-10-2019 overleden.

 

Reis naar Oostenrijk?

Heel vaak wordt aan de leden van “De Helena’s” gevraagd,  “Wanneer gaan jullie weer naar Oostenrijk?”

Inmiddels is het al meer dan 6 jaar geleden dat we onze derde en tot dusver laatste reis gemaakt hebben te ere van ons 50 jarig bestaan. Vaak praten we hier onderling over en zeggen dan , als we het willen dan moet het z.s.m. omdat we allemaal op leeftijd komen. De laatste 3 jaar is er binnen De Helena’s het nodige gebeurt waardoor het organiseren van zo’n reis voor ons gemixte gevoelens oproept. Frans Heerink en Roland Urban hebben we verloren door overlijden en door zware fysieke klachten. Beiden waren meer dan 50 jaar lid van de band en dan mis je toch wel wat.

Maar omdat er zo vaak gevraagd wordt, willen we toch een peiling doen onder de lezers hoeveel mensen er interesse hebben. Mocht u interesse hebben dan horen we dat graag via dehelenas@gmail.com.

Reageren op deze oproep houd niet in dat u verzekerd bent van een plaats. Bij voldoende interesse maken wij onze keuze, van doorgaan of niet, bekend via deze site en waar u zich dan eventueel kunt inschrijven.

The Evening Stars

The Evening Stars uit Lichtenvoorde deze week in de schijnwerpers.  In de Zelfde tijd was er ook een Band in Enschede met dezelfde naam en die hebben hun naam veranderd in “de Merano’s”

The Musicmakers

Deze week The Musicmakers op de voorgrond. Buiten het feit dat ze uit Zutphen komen kunnen wij er niets over vertellen. Mocht er iemand zijn die ons meer kan vertellen dan horen we dat uiteraard heel graag.

Don Mercedes & his Benz

Don Mercedes, pseudoniem van Robert (Rob) van Bommel (Utrecht, 12 januari 1941), is een Nederlands zanger die, tezamen met Bonnie St. Claire, in het voorjaar van 1976 in Nederland en België een hit had met het nummer “Rocky”, een vertaling van het nummer uit 1975 geschreven door Jay Stevens uitgevoerd door Dickey Lee. Het zelfde jaar vertaalde Frank Farian het nummer in het Duits.

Mercedes timmerde vanaf de jaren 60 aan de weg en trad op met begeleidingsgroepen The Driftin’ Five, The Improvers en His Benz. In eerste instantie nam hij een aantal Engelstalige singles op, waaronder “Devil In Disguise”. In 1965 haalde hij de Nederlandse Top 40 met “Zo maar een soldaat”, een vertaling van de Engelse protestsong “Universal Soldier” van Buffy Sainte-Marie. Van het nummer bestond tevens een versie gezongen door Cowboy Gerard.

Hoewel Mercedes muziek bleef uitbrengen, zou het ruim tien jaar duren totdat hij opnieuw de hitparades haalde. Met Rocky reikte hij op 12 juni 1976 tot de nummer 1-positie in de destijds twee hitlijsten op de nationale publieke popzender Hilversum 3 (de Nederlandse Top 40 en de Nationale Hitparade). In de op Hemelvaartsdag 27 mei 1976 gestarte Europese hitlijst op Hilversum 3, de TROS Europarade, werd de 3e positie bereikt.

Twee weken later haalde hij ook in België de nummer 1-positie in zowel de voorloper van de Vlaamse Ultratop 50 als de Vlaamse Radio 2 Top 30. In Wallonië werd géén notering behaald.

In België en Nederland was de versie van Mercedes een grotere hit dan de uitvoering van de Duitser Frank Farian. Na “Rocky” bracht Mercedes nog enkele singles uit, waaronder het nummer “Wie schoot op J.R. Ewing”, dat gebaseerd was op de televisieserie Dallas.

In de jaren 70 was Mercedes enige tijd eigenaar van een discotheek aan de Utrechtse Oudegracht. Verder was hij actief als zakenman; zo exploiteerde hij in Florida een sinaasappelplantage en investeerde hij in de Franse en Amerikaanse release van het boek Stoppen met roken van Allen Carr.

Begin 2011 verscheen van hem voor het eerst in 30 jaar een nieuw album.

Bron: Wikipedia

 

Wencke Myhre

Wenche Myhre, ook wel Wencke Myhre, (Oslo, 15 februari 1947) is sinds de jaren zestig een succesrijke Noorse schlagerzangeres met hits in het Noors, Duits en Zweeds.

Nadat Myhre in 1960 een talentenwedstrijd in Oslo won, kreeg ze van liedjesschrijver Arne Bendiksen een platencontract.

In 1963 maakte ze haar televisiedebuut in de film Elskere. Sindsdien staat ze steeds in de spotlights. Voor haar lied Gi meg en Cowboy till mann (dat eerst door Gitte gezongen werd in het Duits, Ich will ‘nen Cowboy als Mann) onder begeleiding van Horst Wende en zijn studio/sessie muzikanten kreeg ze haar eerste gouden plaat.

In 1964 was Myhre de drijfveer achter een inzamelingsactie waarvan de opbrengst naar een kinderziekenhuis in de Gazastrook zou gaan. Hier leerde ze haar eerste man kennen, Torben Friis-Møller. Met hem heeft ze drie kinderen: Kim (1971), Dan (1973) en Fam (1975).

Voor het wereldkampioenschap skiën in 1966 zong ze het lied Vinter og sne. Datzelfde jaar won ze het Schlagerfestival met Beiß nicht gleich in jeden Apfel. Hiermee had ze eindelijk haar doorbraak op de Duitse markt, nadat ze een jaar eerder met Sprich nicht drüber als tweede was geëindigd. Er volgden nog hits en in 1968 vertegenwoordigde ze West-Duitsland op het Eurovisiesongfestival met Ein Hoch der Liebe, waarmee ze op de zesde plaats eindigde. Eind jaren 60 behoorde ze tot de absolute topartiesten en tieneridolen in Duitsland. Ze won vier Bravo-Otto’s (1966: brons, 1967: goud, 1968: goud, 1969: zilver). Ze kwam veel op de Duitse televisie en trad op met andere grootheden als Udo Jürgens en Peter Alexander. In 1970 had ze een bescheiden hit met Er hat ein knallrotes Gummiboot, dat later wel uitgroeide tot een carnavalsklassieker.

In 1974 kreeg ze een eigen televisieprogramma. In 1980 trouwde ze voor de tweede maal, dit keer met de succesvolle Duitse regisseur Michael Pfleghar. Twee jaar later kreeg ze met hem haar vierde kind, Michael. Pfleghar pleegde in 1991 zelfmoord. Een jaar later nam Myhre opnieuw deel aan de Melodi Grand Prix in haar thuisland, maar werd daar derde.

Myhre woont in een dorpje dicht bij Oslo en ze treedt nog regelmatig op. In 2004 begon ze een show met twee andere Scandinavische schlagersterren: Gitte Hænning en Siw Malmkvist. Ze trokken door heel Duitsland.

In 2009 deed Myhre in Noorwegen opnieuw een gooi naar het Songfestival. Haar lied Alt Har En Mening Nå bleef echter steken in de voorronde.

Bron: Wikipedia 

 

Eastlanders

De band “Eastlanders” deze week op de voorgrond. De band speelde begin jaren 70 van de vorige eeuw veel bij Roord in Oldenzaal. Ik vond het altijd een genot om naar te luisteren.

The Zamora’s

The Zamora’s uit Emmen deze week op onze site. Als u meer over deze band weet te vertellen dan horen wij dat graag.

Bonnie St. Claire & Unit Gloria

Unit Gloria was eind jaren zestig en begin jaren zeventig een succesvolle popgroep uit Utrecht. Tot 1969 heette de band Gloria, vanaf de single Our father werd dat Unit Gloria. De band trad in 1970 op in de Verenigde Staten. Na het vertrek van Robert Long in 1971 begeleidde de band Alexander Curly op zijn nummer 1-hit I’ll Never Drink Again en werd de band de vaste begeleidingsband van zangeres Bonnie St. Claire. De band heeft bestaan van 1966 tot 1976

Bezetting Unit Gloria

  • Robert Long
  • Albert ‘Mouse’ Hol (gitaar)
  • Gerrit ‘Meep’ Hol (drums)
  • Marcel ‘Hoss’ van Hardeveld (basgitaar)

Van Hardeveld werd in 1974 vervangen door Ed Swanenberg en de gebroeders Hol in 1976 door Rob Metz (gitaar) en Frans Meijer (drums). In de nadagen speelde Jan Rietman enige tijd toetsinstrumenten in de band. Ook Rob Metz en Frans Meijer hebben bij de band gespeeld.

Bekende hits waren The Last Seven DaysOur Father en met Bonnie St. Claire Clap your hands and stamp your feet (1972).

Bron: Wikipedia